เรื่องมันก็มีอยู่ว่า......
ฉันกำลังจะแต่งงาน แล้วเจ้าบ่าวคนนั้น ดูเหมือนว่าเราจะเคยเจอกันบ่อยๆ แต่นั้นมันก็เมื่อสักประมาณสิบกว่าปีมาแล้ว ตั้งแต่เรียนโรงเรียนมัธยมเดียวกัน
เธอเป็นรุ่นพี่และเป็นสาราวัตรนักเรียนจึงต้องเจอเขาในฐานะรุ่นน้องในตอนเช้าทุกวัน และตอนเย็นที่ช่วยไปดูแลความเรียบร้อยของจราจรหลังเลิกเรียน
จริงสิ.... หมอนั้นใช่มั้ย? ในความทรงจำ เขาคือเด็กหนุ่มขวัญใจของสาวๆ หน้าตาดี เรียนดี กีฬาดี และยังฐานะดีด้วย ก็แน่นอนว่า โลกของหมอนั้นกับเธอมันคนละใบกัน เธอเป็นรุ่นพี่แน่นอนเธออายุมากกว่าเขาสามปี เรื่องเรียนของเธอนะเหรอ? โดดได้คือโดดตลอด เป็นสาราวัตรนักเรียนนะเหรอ? ก็เพื่อได้สิทธิ์ไม่ต้องเข้าแถวตากแดดอันร้อนระอุหน้าเสาธงในเวลาเช้า กิจกรรมนะเหรอ? เธออยู่ตลอดแหล่ะ แต่แหมอยู่หลังตึกนะ เธอก็กินขนมและนอนจับกลุ่มเม๊ามอยกับเพื่อนๆก๊วนของเธอไง!!
เอาละที่ว่ามาแล้วทั้งหมด เธอเหมือนจะพอสรุปได้แล้วว่า.. หายนะกำลังมาเยือนหนุ่มรุ่นน้องผู้นี้ เพราะตอนนี้ตัวเธอเองก็....... ก็..... อายุ27แหล่ะ แต่....ก็ ไม่ขอรับประกันว่านิสัยของเธอจะดีกว่าสมัยก่อนมากแค่ไหน!!
"น้องขวัญเจ้าบ่าวมาแล้วค่ะ" ลูกพี่ลูกน้องเดินยิ้มหวานเข้ามาบอกเธอในห้องแต่งตัว เจ้าสาวที่นั่งนิ่งไม่ไหวติง ทำได้แค่ยิ้มกลับ เธอตื่นตั้งแต่ตีสามเพื่อรอเวลานี้ ก็มาดิค้าบบ มาแต่งงานให้จบๆ
Guest
