HunHan Love Love Love {NC}

May-Nuna

CUT   HunHan Love Love Love

เขากดจูบลงไปเน้นๆอีกครั้งครั้งนี้เป็นการจูบที่เนิดนานร่างสูงค่อยๆดันตัวของลู่หานให้นอนราบกับเตียงเเล้วตัวเองก็ขึ้นไปนั่งค่อมแทน โดยที่ปากของทั้งคู่ยังเเนบชิดกันอยู่ลู่หานเองก็ไม่มีท่าทีที่จะปฎิเสธแต่อย่างใดกลับกดจูบเน้นๆไปที่ริมฝีปากของร่างสูงแอบขบกัดเบาๆจนได้กลิ่นคาวเลือดจางๆ

“อ่ะ”ร่างสูงสะดุ่งเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มออกมาเบาๆ เขานะเข้าใจกันดี…

ก็ลู่หานเป็นเสียอย่างนี้ เขาจะทนได้อย่างไรกัน

หรือว่าคุณ  ทนไหว?

“อื้อฮุนนา…”

ลู่หานครางออกมาเล็กน้อยเมื่อเซฮุนถอดเสื้อผ้าของเขาออกจนหมดแต่ของเซฮุนยังอยู่ครบซึ่งมันไม่ยุทติธรรรมต่อลู่หานเลยจริงไหมละ เซฮุนยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะก้มลงไปกระซิบที่ข้างใบหูของลู่หานด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

“ถอดให้ผมหน่อยสิ ผมถอดเองไม่ถนัด”

ว่าจบก็ก้มหน้าลงไปตวัดลิ้นที่ยอดอกสีชมพูอย่างรวดเร็วเพื่อเป็นการกระตุ้นลู่หานซึ่งมันก็ได้ผลที่น่าพอใจ ลู่หานยกมือเรียวของตนเองมายอดเสื้อเซฮุนออกพร้อมกับกระตุกกางเองนอนขายาวออกอย่างรวดเร็ว

นิ้วนั่นยังคงหยอกล้อกับท่อนเอ็นร้อนของเขาก่อนจะค่อยๆ ไล้ไปยังช่องทางรักด้านหลังของลู่หาน

“อ๊ะ!”

ร่างเล็กสะดุ้งเมื่อปลายนิ้วก้อยค่อยๆ แหย่ลงไปอย่างเบามือแต่กลับทำให้รู้สึกเจ็บอย่างไม่คาดคิด เซฮุนโน้มตัวมาจูบปลอบเมื่อเห็นสีหน้าของอีกฝ่าย

“เจ็บเหรอ?”  เซฮุนขบริมฝีปากเล็กๆ

“อื้อ นิดหน่อย”เซฮุนจูบปลอบอย่างอ่อนโยน “ทนได้มั้ย?”

“ถ้าเจ็บเอาออกนะ”

“อื้อ อย่า  ไม่เจ็บ…  อึก!” ร่างเล็กผวาเฮือกเมื่ออยู่ๆ นิ้วที่คาอยู่ถูกเซฮุนดันเข้าไปจนมิด

เซฮุนหัวเราะออกมาเล็กน้อยเพราะถึงลู่หานจะบอกว่าเจ็บเขาก็จะไม่ยอมเอาออกหรอกแต่จะทำให้นุ่มนวลว่านี้เท่านั้นแหละ ลู่หานออกแรงดึงใบหน้าของอีกฝ่ายเข้ามาจูบอีกรอบ มือเล็กๆ ไล้ลงไปตามร่างกำยำก่อนจะถอดกางเกงในของอีกฝ่ายออกทันที

มือหนาตวัดไปเคล้นคลึงบั้นท้ายกลมกลึงอีกรอบก่อนจะแหย่นิ้วเข้าไปใหม่ ครั้งนี้มันง่ายกว่าครั้งก่อนเพราะมีน้ำรักของอีกฝ่ายช่วยหล่อลื่นอยู่ เพียงสอดนิ้วเข้าไปเพิ่มช่องทางของลู่หานก็ตอดรัดตุบๆ จนทำให้เสียวกันทั้งคู่ มือเล็กไม่ยอมแพ้กอบกุมแก่นกายใหญ่ก่อนจะค่อยๆ ขยับขึ้นลงเป็นจังหวะชนเซฮุนถึงกับหายใจหอบเพราะแรงอารมณ์

“วันนี้น่ะ….”

“หือ? ทำไมหรอเซฮุนนา”

“เรื่องร้านอาหารไงครับคนดี ทำไมถึงแต่งตัวแบบนั้น แล้วทำไมต้องมองไอการแสดงโชว์เต้นของพวกเตี้ยๆนั้นด้วย ไม่เห็นจะน่าดูตรงไหนเลย"

“ร้านอาหาร?…ก็เขาเก่งนิ มันไม่...อ๊ะ!!” ล่หานสะดุ้งสุดตัวเมื่ออยู่ๆ นิ้วที่สอดใส่อยู่ในร่างเข้าไปสัมผัสกับจุดที่ทำให้รู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว

“โอ๊ะ! ตรงนี้เหรอ”

เซฮุนเน้นนิ้วไปที่จุดเดิมเมื่อเห็นว่าตนหาจุดกระสันของอีกฝ่ายเจอแล้วหลังจากตามหามาแสนนานจนถอดใจไปหลายรอบ ร่างเล็กไม่มีกะจิตกะใจจะตอบทำเพียงแอ่นสะโพกรับกับนิ้วนั่น ใบหน้าเหยเกด้วยความเสียวซ่าน

“อ๊ะ อ๊ะ ฮะ ฮุน น นา” เสียงร้องครางถูกกลืนเข้าไปในลำคอเมื่อปากหนาประกบจูบอย่างเร่าร้อน มือบางทั้งสองข้างจิกแผ่นหลังของอีกฝ่ายระบายอารมณ์ก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนทะลักเต็มหน้าท้องของทั้งคู่ “อ๊า~~”

เซฮุนมองหน้าของคนที่กำลังนอนหอบอยู่ใต้ร่าง นิ้วยังคงคว้านอยู่ในนั้นก่อนจะยกขาเล็กทั้งสองข้างขึ้นพาดบ่า

“พร้อมนะ” ถามอีกคนเพื่อความแน่ใจจนลู่หานฟาดไหล่เข้าให้แรงๆ ด้วยความอายเวลาแบบนี้มันยังมีอารมณ์มาถามอีก

เซฮุนชักแท่งเนื้อของตัวเอง 2-3 ครั้งก่อนจะค่อยๆ แหย่เข้าไปในช่องทางรักสีชมพู ร่างบางสะดุ้งสุดตัวเมื่อหัวป้านเข้าไปได้เพียงเล็กน้อย

“ทนหน่อยนะ”

เซฮุนก้มลงไปปลอบเสียงกระเส่าขณะไล้เลียไปที่ซอกคอขาวอีกครั้งเพื่อให้อีกฝ่ายคลายกังวล ลู่หานผ่อนลมหายใจออกช้าๆ เมื่อร่างกายเริ่มปรับชินกับสิ่งแปลกปลอมได้แล้ว

“อ๊า!!”

เสียงครางดังลั่นห้องเมื่อเซฮุนขยับเอวเพียงครั้งเดียว มือบางจิกเล็บเข้ากับที่นอนจนชาแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกเจ็บเท่ากับช่วงล่างเลยซักนิด

“อ๊า อ๊ะ อ๊ะ...”

ร่างสูงขยับเข้าออกช้าๆขณะลิ้นยังคงปรนเปรอยอดอกทั้งสองข้างมือหนาไล้ไปตามต้นขาทั้งสองข้างที่ค่อยๆร่นลงไปตวัดเอวของเขาไว้แน่น

“ไม่ว่าใคร อื้อ- ก็ไม่ต้องไปมองมัน!”

“อ๊า- ฮุนนา อ่า เสี่ยวลู่ก็แค่….”

“ห้าม!”เซฮุนยื่นคำขาด

“อ๊ะ อ่ะ อ๊า!”ร่างสูงจงใจกระแทกแรงๆเพื่อกระตุ้นให้ลู่หานตอบเขา

“เข้าใจไหมครับเสี่ยวลู่”

“อาอื้อ ข เข้าใจ~” เสียงหวานเต็มไปด้วยแรงหอบเมื่อก้อนเนื้อนั่นเข้าไปสุดลำและกระแทกกับจุดกระสันของเขาถี่ๆ ความเจ็บในทีแรกค่อยๆ เจือไปด้วยความเสียวซ่านที่แสนหอมหวาน

ร่างเล็กขยับไปตามแรงกระแทกของคนด้านบน เตียงโยกเป็นจังหวะแข่งกับเสียงครางของลู่หานสลับกับเสียงต่ำๆ ของเซฮุนที่ดังเป็นทีๆ ทั้งคู่มองตากันขณะปล่อยให้แรงอารมณ์พาทุกอย่างดำเนินต่อไป...

“จะเสร็จแล้ว”

“อ๊าห์~~~~~~”

ลู่หานส่งเสียงขัดคำพูดของอีกฝ่ายเมื่อสามารถไปแตะจุดสูงสุดได้พร้อมกัน เซฮุนกอดร่างเล็กไว้แน่นขณะนอนหอบกันทั้งคู่ แก่นกายยังคงแช่อยู่ในนั้นเมื่อต่างฝ่ายต่างไม่คิดจะแยกตัวออกจากกัน

เสียงหอบคือสิ่งที่หลงเหลือจากเหตุการณ์เมื่อครู่ ลมหายใจร้อนปะทะเข้ากับลำคอของกันและกันมือยังคงกอดร่างของอีกฝ่ายไว้แน่น

อย่าลืมกลับไปอ่านบทความต่อนะคะ อย่าอ่านแต่เอ็นซี ^-^ ช่วยๆกันแชร์ ช่วยกันคอนเม้นต์หน่อยคะ <3

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1371063&chapter=3