บทนำ
เธอโดนตราหน้าว่าเป็นลูกเมียน้อยมาตลอดยี่สิบปีเต็ม
‘
แม่แกมันก็แค่ผู้หญิงร่านหน้าไม่อายแย่งสามีคนอื่นเขา ไม่มีปัญญาหาผัวเองหรือไง!’
คำด่าพวกนี้อยู่กับเธอมาตลอดชีวิต เป็นตราบาปที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด เธอรู้ว่าแม่ของเธอไม่เป็นอย่างที่คนอื่นเขาว่า แต่เป็นเพราะ
!
คนที่ไม่รู้จักพอมักมาก! มีคนเดียวแล้วยังไม่ยอมพอ! เธอเกลียดเขา เกลียด! เกลียด! เกลียด!
เธอเกลียดบิดาของเธอ เกลียดทุกอย่างที่เขาหยิบยื่นให้เพราะเขาเธอถึงโดนตราหน้าว่าเป็นลูกเมียน้อย แต่สิ่งที่เธอรับไม่ได้มากที่สุดก็คือ!
‘
นังลูกเมียน้อย แม่แกก็แย่งผัวเขามา! หน้าหนากันทั้งแม่ทั้งลูก!’ ใครมาว่าเธอไม่เท่าไหร่แต่อย่ามาว่าแม่ของเธอ เธอไม่ยอม! สิ่งที่พวกมันจะได้รับกลับไปคือความเจ็บปวดเหมือนกัน ถามว่ารักพ่อไหมรัก แต่เรื่องอะไร! จะยอมรับ ถึงจะมาอยู่ด้วยกันตลอดไม่ยอมไปไหนทำให้เธอมีครอบครัวที่สมบูรณ์ แต่แผลในใจ ชดเชยให้ยังไงมันก็ไม่เพียงพอกับสิ่งที่ฝั่งใจมาตลอดชีวิต!
เกลียดพวกเตชะไพรบูรณ์ทุกคนที่มองพวกเธอกับแม่ด้วยสายตาสมเพชมีไม่กี่คนที่ยอมรับว่าเธอคือ เตชะไพรบูรณ์ เหมือนกัน หนึ่งในนั้นไม่ใช่ใคร พ่อบังเกิดเกล้า กับคุณปู่ที่ไม่เคยนึกรังเกียจในชาติกำเนิดที่ไม่มีใครยอมรับอย่างเธอ แต่ไม่เป็นไร ใครจะยอมรับหรือไม่ยอมรับเธอไม่เคยสนใจอยู่แล้ว เพราะเธอไม่เคยดีใจสักครั้งที่เป็นเตชะไพรบูรณ์ เพราะมันคือสิ่งที่ย้ำเตือนว่าเธอคือลูกเมียน้อย!
‘
ตัวแกนั่นแหละเป็นสิ่งที่ประจานความร่านของแม่ของแก! รู้ทั้งรู้ว่าเขาแต่งงานแล้วยังจะมายุ่งกับเขาอีก นังหน้าด้านไร้ยางอาย! แกก็เป็นได้แค่นังลูกเมียน้อยเป็นสิ่งที่ใครต่างก็ไม่ยอมรับ เหมือนที่แม่แก่
กินน้ำใต้ศอกเขาอยู่อย่างหลบๆ ซ้อนๆ แอบเขากินขโมยของเขากิน พวกแกอย่าหวังเลยว่าเตชะไพรบูรณ์จะยอมรับพวกแกสองคนแม่ลูก พวกแกก็เป็นได้แค่เหลือบไรของวงตระกูลเท่านั้น! ตัวแกเองมันก็เกิดมาประจานแม่แก เกิดมาทำลายวงศ์ตระกูลอังสูงส่งงามดีอย่างพวกฉัน
!
ฉันเกลียดพวกแกทั้งสองคนแม่ลูก
!
แม่แกทำให้ลูกชายฉันแปดเปื้อน
!
อย่าคิดจะทำให้เตชะไพรบูรณ์เสียชื่อไปมากกว่านี้จำไว้!’
อย่างที่คุณย่าบังเกิดเกล้าพูดกรอกหูอยู่เป็นประจำทุกครั้งที่เหยียบไปบ้านเตชะไพรบูรณ์ตั้งแต่เล็กจนโต
‘
ห่วงนักใช้ไหม รักมากใช้ไหมชื่อเสียงหน้าตาฉันนี้แหละ! จะทำลายไม่ให้เหลือซากเลยคอยดู! ...เตชะไพรบูรณ์’
แล้วคอยดูวันที่ย่าผู้บังเกิดเกล้าเอาปิ๊บคลุมหัว
เมื่อการแก้แค้น มาพร้อมพร้อมกับความรัก เธอจะทำอย่างไร เมื่อเธอใช้เขา
‘
ธิติกร’ ว่าที่คู่หมั่นของ ‘ยลดา’ หลานสาวสุดที่รักของคุณหญิงประกาย เป็นแค่หมากตัวหนึ่งในเกมแก้แค้นในครั้งนี้ เมื่อมารู้ใจตัวเองอีกที่ก็มีเขาอยู่เต็มหัวใจเสียแล้ว
แม้ครั้งจะใช้หัวใจเป็นเดิมพัน แต่เธอยอม ถึงจะต้องให้คนที่เธอรักเกลียดเธอไปตลอดชีวิตก็ตาม!
ฝากแฟนเฟจยัยเด็กเพี้ยนด้วยค่ะ
บทนำ
เธอโดนตราหน้าว่าเป็นลูกเมียน้อยมาตลอดยี่สิบปีเต็ม ‘แม่แกมันก็แค่ผู้หญิงร่านหน้าไม่อายแย่งสามีคนอื่นเขา ไม่มีปัญญาหาผัวเองหรือไง!’
คำด่าพวกนี้อยู่กับเธอมาตลอดชีวิต เป็นตราบาปที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด เธอรู้ว่าแม่ของเธอไม่เป็นอย่างที่คนอื่นเขาว่า แต่เป็นเพราะ! คนที่ไม่รู้จักพอมักมาก! มีคนเดียวแล้วยังไม่ยอมพอ! เธอเกลียดเขา เกลียด! เกลียด! เกลียด!
เธอเกลียดบิดาของเธอ เกลียดทุกอย่างที่เขาหยิบยื่นให้เพราะเขาเธอถึงโดนตราหน้าว่าเป็นลูกเมียน้อย แต่สิ่งที่เธอรับไม่ได้มากที่สุดก็คือ!
‘นังลูกเมียน้อย แม่แกก็แย่งผัวเขามา! หน้าหนากันทั้งแม่ทั้งลูก!’ ใครมาว่าเธอไม่เท่าไหร่แต่อย่ามาว่าแม่ของเธอ เธอไม่ยอม! สิ่งที่พวกมันจะได้รับกลับไปคือความเจ็บปวดเหมือนกัน ถามว่ารักพ่อไหมรัก แต่เรื่องอะไร! จะยอมรับ ถึงจะมาอยู่ด้วยกันตลอดไม่ยอมไปไหนทำให้เธอมีครอบครัวที่สมบูรณ์ แต่แผลในใจ ชดเชยให้ยังไงมันก็ไม่เพียงพอกับสิ่งที่ฝั่งใจมาตลอดชีวิต!
เกลียดพวกเตชะไพรบูรณ์ทุกคนที่มองพวกเธอกับแม่ด้วยสายตาสมเพชมีไม่กี่คนที่ยอมรับว่าเธอคือ เตชะไพรบูรณ์ เหมือนกัน หนึ่งในนั้นไม่ใช่ใคร พ่อบังเกิดเกล้า กับคุณปู่ที่ไม่เคยนึกรังเกียจในชาติกำเนิดที่ไม่มีใครยอมรับอย่างเธอ แต่ไม่เป็นไร ใครจะยอมรับหรือไม่ยอมรับเธอไม่เคยสนใจอยู่แล้ว เพราะเธอไม่เคยดีใจสักครั้งที่เป็นเตชะไพรบูรณ์ เพราะมันคือสิ่งที่ย้ำเตือนว่าเธอคือลูกเมียน้อย!
‘ตัวแกนั่นแหละเป็นสิ่งที่ประจานความร่านของแม่ของแก! รู้ทั้งรู้ว่าเขาแต่งงานแล้วยังจะมายุ่งกับเขาอีก นังหน้าด้านไร้ยางอาย! แกก็เป็นได้แค่นังลูกเมียน้อยเป็นสิ่งที่ใครต่างก็ไม่ยอมรับ เหมือนที่แม่แก่กินน้ำใต้ศอกเขาอยู่อย่างหลบๆ ซ้อนๆ แอบเขากินขโมยของเขากิน พวกแกอย่าหวังเลยว่าเตชะไพรบูรณ์จะยอมรับพวกแกสองคนแม่ลูก พวกแกก็เป็นได้แค่เหลือบไรของวงตระกูลเท่านั้น! ตัวแกเองมันก็เกิดมาประจานแม่แก เกิดมาทำลายวงศ์ตระกูลอังสูงส่งงามดีอย่างพวกฉัน!ฉันเกลียดพวกแกทั้งสองคนแม่ลูก!แม่แกทำให้ลูกชายฉันแปดเปื้อน! อย่าคิดจะทำให้เตชะไพรบูรณ์เสียชื่อไปมากกว่านี้จำไว้!’
อย่างที่คุณย่าบังเกิดเกล้าพูดกรอกหูอยู่เป็นประจำทุกครั้งที่เหยียบไปบ้านเตชะไพรบูรณ์ตั้งแต่เล็กจนโต
‘ห่วงนักใช้ไหม รักมากใช้ไหมชื่อเสียงหน้าตาฉันนี้แหละ! จะทำลายไม่ให้เหลือซากเลยคอยดู! ...เตชะไพรบูรณ์’
แล้วคอยดูวันที่ย่าผู้บังเกิดเกล้าเอาปิ๊บคลุมหัว
เมื่อการแก้แค้น มาพร้อมพร้อมกับความรัก เธอจะทำอย่างไร เมื่อเธอใช้เขา‘ธิติกร’ ว่าที่คู่หมั่นของ ‘ยลดา’ หลานสาวสุดที่รักของคุณหญิงประกาย เป็นแค่หมากตัวหนึ่งในเกมแก้แค้นในครั้งนี้ เมื่อมารู้ใจตัวเองอีกที่ก็มีเขาอยู่เต็มหัวใจเสียแล้ว
แม้ครั้งจะใช้หัวใจเป็นเดิมพัน แต่เธอยอม ถึงจะต้องให้คนที่เธอรักเกลียดเธอไปตลอดชีวิตก็ตาม!
ฝากแฟนเฟจยัยเด็กเพี้ยนด้วยค่ะ
Guest
