รุ่งอรุณยามรัตติกาลมาเยือน

ในโลกที่มนุษย์สามารถอาศัยอยู่ได้เพียงแค่กลางวันส่วนกลางคืนจะเป็นเวลาของสิ่งที่มวลมนุษย์ไม่อาจหยั่งถึง เนื่องจากมนุษย์หากสัมผัสแสงจันทร์ยามค่ำคืนแล้วร่างกายจะเลือนลางลงเรื่อยๆ จนหากถ้าแตะต้องนานๆเข้าจะสลายหายไปนั้น 

ผมที่เก็บตัวไม่สนใจจะเข้าหาสังคมมนุษย์ใดๆอีกต่อไป เลือกจะใช้ชีวิตไปวันๆด้วยเงินที่พ่อแม่ได้ทิ้งไว้ก่อนจะเสียไป ได้บังเอิญค้นพบว่าตัวเองสามารถแตะต้องแสงจันทร์ยามค่ำคืนได้  

นับตั้งแต่ได้รู้เกี่ยวกับความสามารถของตนเอง กลางคืนก็ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวอีกต่อไป แต่ถึงจะมีความสามารถแล้วมันยังไงล่ะ? ยังไงตัวผมก็ไม่เห็นจะต้องให้ค่ากับมันเลย โลกกลางคืนที่มนุษย์ส่วนน้อยจะรู้ สิ่งที่อยู่กลางคืนที่นักวิทยาศาสตร์ใฝ่ฝันนั้นคืออะไร? มันจำเป็นที่ผมจะต้องออกไปด้วยงั้นหรอ?  

จนแล้วจนรอดด้วยความที่ตนเองมีพลังนี้ ทำให้ผมเดินออกมาหน้าระเบียงบ้านชั้นสองห้องของตนทรงบ้านญี่ปุ่นสมัยใหม่เพื่อรับลมเย็นเหมือนทุกๆวันได้พบกับสิ่งหนึ่งเข้า 

ผี!? พูดออกไปโดยไม่ทันคิด มองจ้องไปเห็นเป็นผู้หญิงรูปร่างธรรมดาทั่วๆไปที่จู่ๆก็โดดเข้ามาตรงระเบียงที่ผมยืนอยู่ หากแต่ตาของเธอเปล่งประกายราวกับทางช้างเผือกชวนหลงใหลที่พร้อมจะดูดกลืนคุณเข้าไปได้ทุกเมื่อ  

เสียมารยาท!! แต่เดี๋ยวนะ ร่างกายนายไม่เป็นไรงั้นหรอ? เธอพูดพร้อมมองตรงมาหาผมด้วยความประหลาดใจ  

งั้นก็เป็นคน.. เธอเองก็เป็นเหมือนฉันงั้นหรอ!? การพบกันโดยบังเอิญนี้ ทำให้โชคชะตาของผมเริ่มหมุนเวียนอีกครั้ง!