"นานเท่าไรแล้ว ที่คนอย่างผมจะต้องมานั่งส่องชะตาชีวิตของใครบางคน เป็นยันเจ้าชายแวมไพร์แต่กลับมามัวจับจ้องกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เขายอมรับโดยไม่ปฏิเสธเลยว่า เด็กผู้ชายคนมีสิ่งที่เขาต้องการอยู่..นั่นคือ..ของเหลวสีแดงสด มีกลิ่นหอมกรุ่น ที่ทำให้แวมไพร์แบบเขาคลั่งได้ไม่ใช่น้อย ซอกคอขาวๆที่แวมพ์ไพร์หนุ่มใฝ่ฝันที่จะฝังเขี้ยวคมๆลงแล้วดูดกินเลือดนั้นสักครั้งในรอบของชีวิต"
....แบมแบม..."น้ำเสียงเย็นยะเยือกเอ่ยชื่อของคนตัวเล็กออกมาจากริมฝีปากสีแดงงสดที่ต้องการทบทวนชื่อเหยื่ออันหอมหวานของเขา".......
....หืม!?ใครเรียกเราเนี้ย "แบมแบมเด็กชายตัวเล็กในชุดนักเรียนหันซ้ายแลขวาตามเสียงเรียกที่เสมือนล่องลอยมาตามลม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คนอย่างเขาได้ยินเสียงพวกนี้อยู่บ่อยๆ บางครั้งยังรู้สึกมีปลายนิ้วเย็นๆมาวนลูบตามซอกคอของเขา แต่ด้วยแรงสัมผัสนั้นแผ่วเบานั้นเขาจึงไม่แหย่แสอะไรมากนัก...แต่ครั้งนี้ทำไม?..มันถึงได้ยินชัดไปกว่าทุกๆครั้ง...
"ใครเรียกผมฮ่ะ?"ด้วยความสงสัยและความอยากรู้แบมแบมจึงตัดสินใจเดินกลับไปตามเสียงที่มาตามลม กลัวก็กลัวแต่ทำไมคนอย่างเขาถึงเลือกตามเสียงนี้มา....
...แบมแบมจะรู้บ้างไหมว่าสิ่งที่รออยู่ตรงหน้านั้นคือ คมเขี้ยว ของมาร์ค แวมไพร์หนุ่มที่รอจะดูดกลือนเลือดอันหอมหวานของเขาอยู่
ติดต่อไรท์ได้ที่ @BBigstar
แฮทแท็ก #แวมไพร์มัคคึ
Guest
