(os) minno #cakeverse (N18+)

[OS] : cakeverse 🔞

#minno 

.

.

.

02:08

ตอนนี้ถือว่าดึกดื่นมากแล้วสำหรับคนทั่วไป ถนนในเมืองช่างเงียบเหงาราวกับเป็นถนนในเมืองร้าง แม้จะยังคงมีแสงไฟจากข้างทางที่เป็นเครื่องบ่งบอกว่ามีสิ่งมีชีวิตในเมืองนี้ แต่เวลาแบบนี้มันช่างเป็นอะไรที่เงียบสงัด

หลายชีวิตในเมืองต่างหลับไหลและเล่นสนุกอยู่ในฝันที่ดีเยี่ยมของตัวเอง หรือกำลังหวาดกลัวและเสียขวัญกับฝันร้ายที่กำลังเผชิญ ต่างจากเขา'สองคน' ที่ไม่แม้แต่จะมีอาการง่วงหาว

แกร็ก..

กึก..

เสียงคัตเตอร์ดังกังวานฟังดูน่ากลัวจับใจในเวลาแบบนี้ แต่นั่นก็ถือว่าเป็นเสียงนึงที่คอยเตือนเขา ว่าให้รีบเร่งมือทำงานตรงหน้านั่นให้สำเร็จเสียที

  "เฮ้อ.." 

'นาแจมิน' ถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน มือวางอุปกรณ์ที่ช่วยตัดลงเพื่อเปลี่ยนไปคว้าขวดแก้วเล็กๆมากระดกดื่มเครื่องดื่มที่เหลืออยู่เกือบครึ่งรวดเดียวหมด 

แจมินไม่ชอบมัน แต่ก็อดดื่มมันไม่ได้

..ไม่ดื่มเขาคงหลับตั้งแต่ยังไม่ขึ้นวันใหม่ทั้งที่งานที่ต้องสะสางยังคงกองอยู่เต็มห้อง

  "เสร็จแล้วหรอ?" 

เสียงแผ่วเบาเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนเพลีย มือขาวยกขึ้นดันแว่นให้เข้าที่ ก่อนจะใช้มันเสยผมสีน้ำตาลเข้มที่ตกลงมาจนเกือบปิดตาขึ้นอย่างลวกๆ

  "อือ..ง่วงชิบ" 

แจมินขานตอบ 

เขาย้ายตัวเองมานอนบนฟูกที่อยู่ไม่ไกลนัก ค่อยๆหลับตาลงเพื่อหวังจะพักผ่อนแม้จะมีเวลาเพียงไม่นาน

  "แจมินนา"

  "หืม?"

แจมินขานรับในคอเบาๆ ไม่ได้ใส่ใจว่าอีกคนจะได้ยินมันรึเปล่า เขาเหนื่อยและล้าเกินกว่าจะสนใจเรื่องอื่นนอกจากนอน

  "เหนื่อยมั้ย"

  "อืม.."

  "แจมินนา"

  "หื้ม?"

  "แจมินนาา"

  "..."

แจมินเป็นพวกไม่แสดงออก แม้ว่าเขาจะนึกรำคาญขึ้นมานิดหน่อย แต่ก็เลือกเพียงแค่ลืมตาขึ้น เพื่อสงบสติอารมณ์หงุดหงิด

จุ๊บ~

  "ฝันดีนะแจมิน..นอนเถอะเดี๋ยว6โมงแล้วปลุก"

  "เจโน่ยาา.."

  "อื้อ?"

  "หิว"

  "??"

'เจโน่' ได้แต่ทำหน้างงกับคำหรือวลีสั้นๆที่เขาเอ่ยออกไป แต่เชื่อเถอะ เขายังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เที่ยง อาการท้องร้องจึงเกิดขึ้นได้อยู่แล้ว

  "ตอนนี้ร้านคงปิดหมดแล้วล่ะ ทนไหวมั้ย?"

อีกคนพยายามพูดปลอบ สีหน้าดูลำบากใจที่ต้องพูดตัดความหวังเขา

  "ทนไม่ไหว"

  "อ่า.."

  "..."

  "งั้นเดี๋ยวไปดูอะไรในตู้เย็นแป-- เอ้ย!"

  "หอม"

ราวกับหิวจนตาลาย เจโน่ที่นอนอยู่ใต้อาณัติเขาช่างดูน่าอร่อย ผิวเนื้อแน่นและขาวเนียน..

..แถมยังส่งกลิ่นหอมช็อคโก้เข้มๆนี่อีก

เจโน่เป็นเค้ก เขารู้ความลับสุดพิเศษข้อนี้ดีกว่าใคร เพราะแจมินเป็นซ้อม ..ที่เคยลิ้มลองรสชาติเค้กคนนี้ไปแล้ว

ถูกปากมากซะจนลุ่มหลง

  "หิว.. มาก"

  "เอ่อ.."

เขาไม่ได้บังคับ เพียงแต่จ้องมองนัยตากลมสวยคู่นั้นไปเรื่อยๆ จนกว่าคำอนุญาติจะถูกเปล่งออกมาจากเค้กชิ้นตรงหน้า

  "..หอม"

  "อื้อ..แจมินนา"

  "เจน..หิว"

  "แต่แจมิน..ทำงานเหนื่อยแล้วนี่"

  "..หิว อยากกินเค้กช็อคโก้"

  "////"

ใบหน้าแดงก่ำของอีกคนคือคำอนุญาติ เขาคิดว่าแบบนั้นนะ เพราะอีกคนไม่ได้ห้าม และไม่ขัดขืน

มือสากล่วงล้ำเข้าไปใต้สาบเสื้อ บีบเค้นเนื้อเนียนนุ่มราวกับครีมนมสดแสนอร่อย 

  "อึก..จะ-แจมินน่าา" 

เจโน่รสช็อคโก้แต่กลับมีรูปลักษณ์ราวกับเค้กนมสด ขาว เนียน นุ่ม 

ลิ้นร้อนเริ่มลิ้มรสชาติอาหารมื้อดึกตรงหน้า ลากเลียตั้งแต่ลำคอระหงลงมาจรดแอ่งสะดือสวย ร่างกายบางๆของเจโน่แอ่นรับทุกสัมผัส ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเพื่ออดกลั้นอารมณ์ที่พุ่งพล่าน

  "อ้ะ!.."  

  "อืม..ง่ำ"

  "อื้อ.."

ฟันคมกัดไปบนสะโพกขาวเนียนเต็มแรงก่อนจะดูดดึงจนขึ้นรอย ว่ากันว่าผู้ที่เป็นซ้อม ยามได้ทานเพียงแค่หยาดเหงื่อหรือเลือดเนื้อของผู้ที่เป็นเค้กแล้วก็จะอิ่มท้องและมีพละกำลังมากขึ้น เพราะแบบนั้น เจโน่จึงเป็นสิ่งที่เขาชอบ'กิน'มากที่สุด

  "อื้อ..แจมิน ไม่เอานะ ฮื่อ////"

ผมสวยสบัดไปมาเต็มที่นอนเพิ่มกดกลั้นเสียงครางหวานไม่ให้เล็ดรอดออกมา ในตอนที่เขาครอบกลืนแก่นกายร้อนไว้จนเต็มปาก 

  "อ้าา!..อึก"

เจโน่อายเสียงน่ารักนั่น แต่มันเป็นเสียงที่เขาชอบฟังมากที่สุดเลย

ริมฝีปากครอบงับรูดรั้งเข้าออกถี่รัวสลับกับดูดแรงๆจนพอใจ แจมินรู้สึกถึงแรงกดบริเวณท้ายทอย เดาได้ว่าคงเป็นฝีมือของเค้กตัวดีที่สติเริ่มหลุดลอย เจโน่กำลังลืมตัว

แจมินแกล้งครูดฟันกระต่ายลงไปบนเนื้ออ่อนนุ่มนั่นเบาๆในจังหวะที่รูดรั้งมาตรงส่วนปลาย เรียกเสียงครางดังลั่นจากอีกคนได้ไม่ยาก

  "แฮ่ก..อื้อ!"

เจโน่ปลดปล่อยเต็มปากเขาแล้ว ทุกหยาดหยดถูกกลืนลงท้องเพื่อคลายความหิว

แจมินเองก็อยากปลดปล่อยบ้างเช่นกัน

ร่างโปร่งเคลื่อนตัวลงต่ำอีกครั้ง วุ่นวายกับช่องทางรักสีสวยของเจโน่ คงจะหวานน่าดูในความคิดของนาแจมิน

แผ่บ..

  "อ๊ะ! "

  "อืม..หวานจริงแฮะ"

  "จะทำอะไรน่ะนาแจมิน"

  ":)"

.

.

.

บริบทของเจโน่ตอนนี้คือนั่งคร่อมอยู่บนตักของเขา ร่างกายเปลือยเปล่าและเชื่อมติดกันอย่างลึกซึ้ง ใบหน้าหวานดูทรมานจนน่าสงสาร มือเล็กค้ำยันบนอกแกร่งของเขา ขาเรียวขาวที่ได้รสช็อคโก้เข้มๆนั่นก็กำลังสั่นระริก

  "อ่า..แจมินนาอ๊า..แจ-มิน" 

ราวกับกำลังเพ้อฝัน แววตาฉ่ำวาวมองมาอย่างออดอ้อน ใบหน้าส่ายไปมาด้วยความทรมาน

  "ขย่มแรงๆนะคนเก่ง"

  "ฮ้ะ..อ่ะ มะ-ไม่ไหว"

  "นะครับ"

ฟอด

  "อ้ะ..ฮ้ะ..อ่ะ..อื้อ!"

อีกคนทำตามที่ขออย่างว่าง่ายถึงแม้ปากจะบอกว่าไม่ไหวก็ตาม นิสัยน่ารักของเจโน่ที่แจมินตกหลุมรัก เขาไม่เคยโงหัวจากเจโน่ขึ้นเลยซักครั้ง และไม่คิดจะทำด้วย

  "ใกล้แล้ว..อดทนหน่อยนะคนเก่ง"

  "แฮ่ก..อ๊ะ!"

  "อึก..อืมม"

มือหนาจับประครองสะโพกกับเอวบางๆเอาไว้ ก่อนจะกดมันลงรับกับแรงสวนกระแทกขึ้นมา ลึกจนเจโน่เริ่มทรงตัวไม่อยู่

  "อ่ะ..อาา"

  "อิ่มแล้ว..ขอบคุณนะครับคนเก่ง"

จุ๊บ

เจโน่หลับไปแล้ว ใบหน้าอ่อนเพลียซบลงแนบอก หอบหายใจถี่รัวจนนึกสงสาร

แต่จะให้ทำไงได้ เขาดันติดใจรสชาติเค้กช็อคโก้ซะแล้วสิ

------------TBC-----------

เอาแจมินในลุคนั่งตัดโมจนถึงตี2โดยมีน้องโน่คอยนั่งอยู่เป็นแฟนมาฝาก แอบมีความเป็นเวิร์สนิดๆ ช่วงนี้อยากลงแต่งแนวแฟนตาซีโดยเฉพาะเวิร์สต่างๆ ชอบแบบไหนคอมเม้นต์ได้นะจ๊ะ