ซุนลู่หยุนวิ่งราวหาเลี้ยงชีพอยู่ดีๆ ก็ตกท่อตาย บัดซบ! จะมาทำถนนอะไรกันตอนนี้ เขาสัญญากับตัวเองว่าหากได้เกิดใหม่จะกลับใจเป็นคนดี แต่พอเกิดใหม่อีกทีดันกลายเป็นขอทานอยู่ข้างถนน แล้วถนนที่ว่าก็ไม่ใช่เมืองหลวงศิวิไล แต่เป็นเมืองเฉิงตู เมืองหลวงของแคว้นอะไรสักอย่างที่ชื่อจำโคตรยาก จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ต้องมีเงิน ขอทานที่ไหนมีเงินล่ะแม่ ถ้าเป็นแบบนี้มันก็ต้อง ทำอาชีพเดิมไปพลางๆ ก่อนแล้วกัน
เป้าหมายแรกของลู่หยุน ใช้ทักษะจากอาชีพเดิมก่อนตาย (เป็นโจรวิ่งราว) หาเงินให้ได้เยอะๆ
เป้าหมายที่สองของลู่หยุน พอได้เงินมามากพอแล้ว ก็ปรับเปลี่ยนอาชีพให้มั่นคงขึ้นตามความฝันในวัยเด็ก นั่นก็คือ การเปิดบริษัทรับทำความสะอาดทั่วเมืองเฉินตู! เอ๊ะ แต่มันฟังดูยิ่งใหญ่เกินไป คงต้องใช้เงินเยอะ งั้นเปลี่ยนเป็น ร้านรับทำความสะอาดก่อนก็ได้ มีเงินเก็บค่อยขยายกิจการ
เป้าหมายที่สามของลู่หยุน นั่นก็คืออออออออออ การหาขาทองคำร่ำรวย กระเป๋าหนัก มาเป็นหุ้นส่วนเอาไว้โกง แค่กๆ หมายถึงเอาไว้หยิบยืมยามจำเป็น และช่วยเขาจ่ายค่าโน่นนี่นั่นภายในร้าน แบ่งกำไรกันอย่างเป็นธรรมเขา70 หุ้นส่วนขาทองคำ30 เท่านี้ธุรกิจของเขาก็จะมั่นคงแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ
ขอต้อนรับนักอ่านผู้มีเกียรติทุกท่าน
ที่ทุกท่านเปิดดูอยู่ในตอนนี้ คือนิยายไร้สาระเบาสมองส่งท้ายปี
เรื่องราวความรักสุดวุ่นวายของจวิ้นอ๋อง หวางเมิ่งหยวน (ท่านอ๋องสายเปย์)
และซุนลู่หยุน (เสี่ยวหยุนน้อย) ของเรานั่นเอง
วิ่งราวครั้งแรกในเมืองเฉิงตู ก็ดันไปฉกถุงเงินของจวิ้นอ๋องผู้โด่งดังเข้าเสียแล้ว ความรักบนความตะกละหน้าเงินของหยุนน้อยจะลงเอ่ยเช่นไรหนอ
อย่าลืมติดแฮชแท็ก #หยุนน้อยที่น่าเอ็นดู ในทวิตเตอร์กันด้วยนะคะ
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวายค่ะ ชายรักชาย เด้อ ไม่ใช่แนวกดออกนะคะ
นิยายเรื่องนี้มีแต่ความกาวค่ะ ไม่ได้อิงตามอะไรทั้งสิ้น หากว่าอยากอ่านเอาข้อมูลเรื่องนี้ไม่แนะนำค่ะ ถ้าอยากอ่านเอาฮา คลายเครียด ไปหยิบป๊อปคอร์นมานั่งลง แล้วตั้งใจอ่านค่ะ คิกค้ากกกกกก
ด้วยรักและคิดถึงเสมอ เถียนซิน
Guest
