ป๊าบ!!
“โอ้ย!!”
“ไหนมึงบอกจะช่วยกูหางานไง” ผมพูดหลังจากฝาดมือลงบนกระบาลเพื่อนรักอย่างสวยงาม
“ก็ช่วยไง เนี่ยมึงรอดูได้เลย” ไอ้ยุ่น(ญี่ปุ่น)มันพูดแบบนั้นแล้วยื่นโทรสับมันมาให้ผม
“อะไรของมึง”
“ดูเองสัด” ผมก้มลงดูหน้าจอที่เปิดแอพสีน้ำเงินค้างไว้ มันเป็นหน้าเพจที่เขียนว่า ‘เรียนศิลปกับนายสิงห์’
“แล้วมึงทำเพจเหี้ยนี่ทำไม”
“โธ่เพื่อนคร้าบบ ฟังญี่ปุ่นคนนี้แล้วหายโง่ซะนะคร้าบ” ผมมองหน้ามันประมานว่าขอคำตอบดีๆไม่งั้นมึงโดนตีน “นี่ไงคนจะได้รู้จักมึงแล้วมาเรียนกับมึงเยอะๆไงคร้าบเพื่อน”
ป๊าบ!! ผมตบมันอีกรอบ
“แล้วคนเขาจะรู้จักกูตอนไหนไม่ต้องรอให้เรียนจบก่อนหรือไงหะ กูอยากได้เงินเร็วๆมึงเข้าใจมั้ย”
“โหห นี่กูช่วยอยู่นะเนี่ยไม่ช่วยก็ด่าช่วยก็ด่า” มันบ่นกระปอดกระแปด “ฉลาดนักก็ไปหาวิธีเองเลยสาด”
ตือดึ่ง!
เสียงแจ้งเตื่อนโทรสับไอ้ยุ่นดังขึ้น มันหยิบขึ้นมาดูแล้วก็ยิ้มเจ้าเล่ออกมา
“กราบกูสิไอ้สิงห์” ผมยกมือเตรียมจะตบหัวมันอีกครั้ง
“อะ อะ อะ ถ้ามึงตบกูไม่ให้คอนแทคนักเรียนกับมึงนะ” ฮะมันบอกว่านักเรียนหรอ
“นักเรียนอะไรของมึง”
“ก็นักเรียนที่จะมาเรียนศิลปกับมึงคนแรกไง”
“เอามา” ผมแย้งโทรสับในมือมันแต่มันกลับหลบได้ แต่คราวนี้มึงหลบกูไม่ได้อีกแน่ แต่เปล่าเลยแม่งดันหลบได้อีกผมเกือบหน้าคว่ำลงพื้น สุดท้ายต้องยอมสงบศึกยกมือไหว้แม่ง
“ดีมากครับเพื่อน อะ เอาไป” กว่าจะให้กูได้ลีลาฉิบหาย
‘พี่ครับคือผมสนใจเรียนกับพี่ครับ’
‘พี่คิดเท่าไหร่ครับ’
ผมตอบน้องมันไปแล้วก็บอกอีกว่าเริ่มเรียนได้พรุ่งนี้เลย ผมจะมีเงินจ่ายค่าห้องแล้วโว้ยยถึงแม้จะยังต้องผ่อนก็เถอะ เห่อ~
.......
วันนี้ผมจะสอนนักเรียนคนแรกของผมวันแรก วันนี้ก็น่าจะเป็นพวกเบสิคแสงเงาทั่วๆไปก่อนค่อยเริ่มวาดทรงเรขาคณิต อุปกรณ์การสอนก็เป็นสิ่งที่ผมต้องใช้ทุกวันอยู่แล้วเพราะผมมันเด็กจิตรกรรมไง ผมนัดน้องมันไว้ห้าโมงนี่ก็ใกล้เวลาแล้ว
ผมนั่งรอน้องอยู่ที่ใต้ตึกคณะเลือกที่นั่งที่เด่นที่สุดเพื่อมันจะได้หาง่ายๆผ่านไปสิบนาทีก็มีเด็กแว่นคนนึงวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาที่ใต้ตึกมันหันมองใซ้ขวาเหมือนหาใครพอมันเห็นผมถึงเดินเข้ามาหา
แฮกๆๆ มันมาหยุดยืนหอบต่อที่หน้าผม
“พี่ แฮกๆ ใช่พี่สิงห์ใช่มั้ยครับ”
“เออกูเองมึงคือเด็กขนุนใช่มั้ย” มันกลืนน้ำลายลงคอแล้วตอบมาว่าใช่ ผมรอจนมันหายเหนื่อยแล้วพูดต่อ
“มาเริ่มเรียนกันเลย มึงเตรียมอุปกรณ์อะไรมาบ้าง”
“ก็มีสนับแขนสนับขา ผ้าพันมือ แล้วก็สเปรแก้ปวดครับ” ฮะ!มันเอามาทำไมวะหรือแม่งจะไปต้อยมวยต่อ
“เออๆมึงไม่มีของไม่เป็นไงใช่ของกูไปก่อน” ผมยื่นกระดานกับดินสอให้มัน
???
แม่งทำหน้าเอ๋อครับ งงเหี้ยไรครับน้องกูเริ่มหงุดหงิดละจะเรียนวาดรูปของแค่นี้มึงไม่รู้จักหรอกูถามจริง
“เอ่อ..เราไม่ได้จะเรียนต่อยมวยกันหรอครับ??”
ไอ้ฉิบหายกูสอนศิลปโว้ยยยย