ชุนธนิน ชินเดชาณิช ลูกชายคนเล็กของคุณหญิงพรทิพย์ น้องชายของกุลชาติ
เขาต้องกำจัดบางอย่างออกจากชีวิตพี่ชายเพื่อลินา

หนูดี ไหมไพศิล สาวน้อยเรียนดี เธออาศัยอยู่กับแม่เลี้ยงและลูกสาวของติดชื่อมะลิ ส่วนแม่แท้ๆ ของเธอทิ้งเธอไปตั้งแต่เด็ก พ่อจึงต้องเลี้ยงดูเธอคนเดียวและให้แม่เลี้ยงเป็นคนดูแลเธอ ส่วนท่านออกไปทำงานออกทะเลทำงานเป็นชาวประมงที่ทะเล เวลาได้เงินก็ส่งให้แม่เลี้ยงให้แม่เลี้ยงเธออีกที
“นังมะลิรีบตื่นได้แล้ว เปิดเรียนวันแรกจะไปโรงเรียนสายไม่ได้นะโว้ย”รัตนาเคาะประตูห้องบอกลูกสาว
“เออๆ ฉันรู้แล้วแม่ ไปปลุกนังหนูดีโน่น”
“ปลุกอะไร นังหนูดีมันแต่งตัวเสร็จแล้วโว้ย รีบออกมาได้แล้ว”
“จิ๊”
มะลิเดินงัวเงียออกจากห้องไปอาบน้ำ แต่งตัวในชุดนักเรียนมัธยมปลาย
“เทอมสุดท้ายแล้ว พวกแกตั้งใจเรียนให้ดี”รัตนาบอกลูกสาวและหลานสาวพร้อมกับยื่นเงินให้คนละหกสิบบาทบาท
“จ้ะ น้ารัตน์”เธอไม่เคยเรียกรัตนาว่าแม่ แต่จะเรียกน้าตลอด
“ฉันขอเพิ่มอีกสี่สิบบาท ได้ไหมแม่ ต้องเติมน้ำมันรถ”
“เออๆ”
รัตนาให้เงินลูกสาวเพิ่มอีกสี่สิบบาทตามที่ขอ ส่วนหนูดีได้เพียงแค่หกสิบบาทเท่าเดิม
“ขอบคุณนะแม่ หลีกไปสินังหนูดี ยืนเอ๋อขวางทางอยู่ได้”
หนูดีขยับหลีกทางเพราะตัวเองนั้นยืนขวางหน้าประตู
มะลิขับรถจักรยานยนต์ไปเรียน ส่วนหนูดีนั่งรถรับสั่งไปโรงเรียน
“ฉันไปแล้วนะจ๊ะน้ารัตน์”
บรรยากาศในเช้าวันแรกของการเปิดเทอมภาคเรียนเป็นไปอย่างสดใส เด็กนักเรียนหลายคนพูดคุยกับเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานอย่างสนุกสนาน
หนูดีหันไปเจอเพื่อนตัวเองพอดี เธอกำลังจะเข้าไปทักทาย ทว่ารีบเดินจนลืมดูทางจึงชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับป้าของเธอ
ตุบ พรึ่บ เอกสารในมือของท่านตกกระจาย
“หนูดีขอโทษค่ะ”เธอรีบขอโทษขอโพยเพราะตัวเองนั้นผิดจริงๆ
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ”ท่านยิ้มตอบรับคำขอโทษจากเธอ
“เดี๋ยวหนูดีเก็บให้นะคะ”
เธอก้มเก็บเอกสารต่างๆ ที่ตกกระจาย
“ฉันช่วย”ผู้ชายที่มากับท่านอาสาช่วยเธอเก็บเอกสาร
“ขอบคุณค่ะ”เธอเงยหน้าของคุณ และเขาก็ยิ้มรับ รอยยิ้มนั้นมันดูอ่อนโยนเสียจนหัวใจเธอเต้นผิดจังหวะ
หนูดีก้มเก็บเอกสารเพื่อซ้อนใบหน้าแดงฉ่าจากรอยยิ้มของเขา
“นี้ค่ะ”เมื่อเก็บเอกสารทุกฉบับแล้ว เธอยื่นให้ผู้ชายที่ช่วยเธอเก็บ
“คราวหน้าคราวหลังเดินระวังด้วยนะ”น้ำเสียงนุ่มนวลเอ่ยเตือนด้วยความสุภาพ บวกกับใบหน้าที่ดูหล่อเหลาของเขา และรอยยิ้มที่เขาส่งมาให้ ทำให้เธอแทบไปไม่เป็น
“คะ...ค่ะ”หัวใจเธอเต้นแรงอีกแล้ว แต่ดูจากการแต่งตัวและใบหน้า อายุของเขาคงราวๆ 27-28 ปี ผู้ชายวัยอย่างเขาคงไม่สนใจเด็กมัธยมปลายอย่างเธอหรอก
“ไปกันเถอะครับคุณแม่”
“ฉันไปแล้วนะหนู”ท่านส่งยิ้มให้เธอก่อนจะเดินไปพร้อมกับผู้ชายที่เรียกท่านว่าแม่
ปล.บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับนิยายเรื่องนี้
นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
# | ชื่อตอน |
---|---|
1 |
| 9 หน้า
|
2 |
| 7 หน้า
|
3 |
| 7 หน้า
|
4 |
| 9 หน้า
|
5 |
| 8 หน้า
|
6 |
| 7 หน้า
|
7 |
| 9 หน้า
|
8 |
| 9 หน้า
|
9 |
| 11 หน้า
|
10 |
| 8 หน้า
|
11 |
| 11 หน้า
|
12 |
| 8 หน้า
|
13 |
| 7 หน้า
![]() |
14 |
| 7 หน้า
|
15 |
| 7 หน้า
|
16 |
| 7 หน้า
|
17 |
| 9 หน้า
|
18 |
| 11 หน้า
![]() |
19 |
| 7 หน้า
|
20 |
| 7 หน้า
|
21 |
| 7 หน้า
|
22 |
| 8 หน้า
|
23 |
| 8 หน้า
|
24 |
| 10 หน้า
|
25 |
| 7 หน้า
|
26 |
| 7 หน้า
|
27 |
| 8 หน้า
![]() |
28 |
| 8 หน้า
![]() |
29 |
| 8 หน้า
|
30 |
| 8 หน้า
|
31 |
| 8 หน้า
|
32 |
| 9 หน้า
|
33 |
| 10 หน้า
|
34 |
| 7 หน้า
![]() |
35 |
| 7 หน้า
|
36 |
| 8 หน้า
|
37 |
| 8 หน้า
![]() ![]() |
38 |
| 9 หน้า
|
39 |
| 8 หน้า
|
40 |
| 7 หน้า
|
41 |
| 7 หน้า
|
42 |
| 8 หน้า
|
43 |
| 7 หน้า
|
44 |
| 7 หน้า
|
45 |
| 8 หน้า
|
46 |
| 7 หน้า
|
47 |
| 7 หน้า
|
48 |
| 7 หน้า
|
49 |
| 8 หน้า
|
50 |
| 8 หน้า
![]() |