เล่ห์พันกาล

หญิงสาวก็แค่ถูกผู้เป็นเป็นน้องสาวรบเร้าเซ้าซี้ให้ไปเป็นเพื่อน แต่ด้วยความไม่ได้ตั้งใจอะไรทั้งนั้น... 

               แต่ไหน ๆ ก็เจียดเวลาทำงานอันมีค่ามากกว่าสิ่งใดในชีวติมาสะถึงที่แล้ว เพราะความคิดที่คิดแต่จะประชดประชันผู้เป็นน้องสาวอย่างน้ำเพชรผู้ที่วัน ๆ เอาแต่วุ่นวายยึดติดโหยหาเพียงแค่ความรักจากเพศตรงข้ามแบบงมงาย โดยที่ไม่รู้จักที่จะรักตัวเองให้มากพอเสียก่อนจนเธอรู้สึกน่าหมั่นไส้ ด้วยความพล่ามเผลอปากพล่อย ๆ ก็พูดออกไปอย่างจงใจแกล้งยั่วเย้าผู้เป็นน้องสาวตัวยุ่งของเธอเพียงเท่านั้น 

               “ขอให้ฉันได้สามีแบบเป็นตัวเป็นตนเอาแบบวัยละอ่อนละอ่อน หน้าใส ช่างอ้อน มียศมีศักดิ์ ร่ำรวยสูงส่ง มีต้นทุนต้นตระกูลที่ดีเลิศ ให้เขาและฉันได้อยู่เป็นคู่ผัวเดียวเมียเดียวที่รักกันมาก ในแบบที่เขาและฉันจะไม่ยอมมอบหัวใจรักให้ใครได้อีกไม่ว่าจะชาตินี้หรือชาติไหน ให้เราทั้งสองติดตามกันไปทุกภพทุกชาติเพื่อหากันจนเจอทีเถอะ...สาธุ” อันที่จริงเธอก็ไม่ได้ตั้งจิตตั้งใจอธิษฐานอะไรให้ได้พบได้เจออย่างที่ปากพูดออกไปเลยสักนิด เพียงแค่ตอนนั้นพนมมือไหว้พระไหว้เจ้าตามผู้เป็นน้องสาวที่เอาแต่นั่งภาวนาอะไรก็ไม่รู้อยู่เป็นนานสองนานจนเธอต้องนึกอยากพูดกรอกหูกึ่งประชดประชันเสียงดังส่งเดชออกไปแบบนั้นเพื่อดึงสติผู้เป็นน้องสาวให้เลิกหลงงมงายกับเรื่องพวกนี้สักที...มีที่ไหนใครเขาจะมาขอให้ได้ของแบบนั้นในสถานที่แบบนี้กันล่ะ 

               งมงายชะมัด!! 

               แต่... 

               หลังจากวันนั้น…ทำไมตอนนี้เธอจึงตื่นขึ้นมาอยู่ในร่างของตัวเองตอนที่ยังเป็นเด็กสาวแบบนี้ได้...นี่จะบอกว่าตัวของเธอได้ย้อนเวลากลับมาอยู่ในร่างของตัวเองอย่างนั้นเหรอ...? 

               แบบนี้มันคือกำไรของชีวิตเห็น ๆ เพราะเธอได้กลับมาใช้ชีวิตช่วงวัยละอ่อนสาวรุ่นแรกแย้มดรุณีอีกครั้ง หญิงสาวอยากจะดีใจและอยากจะร้องไห้ไปพร้อม ๆ กันเลยทีเดียว