ยอมไม่มีเงื่อนไขเพื่อแลกกับเธอ

ยอมไม่มีเงื่อนไขเพื่อแลกกับเธอ 

เมื่อสิบห้าปีที่แล้วมีอะไรซ่อนอยู่มากกว่าการที่เจ้าคุณพ่อแต่งงานกับผู้หญิงคนใหม่ เหตุผลที่ไปเรียนต่อต่างประเทศของเจ้าจักรีภัทร ประเด็นเรื่องการแต่งงานของเจ้าคุณรังสรรค์จึงไม่ใช่ประเด็นหลัก

               สุริยงค์ผู้หญิงหน้าตาสระสวย ใบหน้ารูปไข่ จมูกโด่งเป็นสันเรียวรับกับริมฝีปากสีชมพูดระเรื่อเป็นกระจับได้รูป ผิวขาวสะอาดตา รูปร่างเพียวบาง ชายใดเห็นเป็นต้องมอง แต่เธอมีลูกติดมาด้วยหนึ่งคนเป็นผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา ผิวขาวที่ได้รับการถ่ายทอดพันธุกรรมจากแม่อย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าคมเข้มคิ้วดกดำเรียงเส้นสวย นัยน์ตาเป็นประกายขลับนิลคงได้จากพ่อมา สองแม่ลูกมาขอทำงานโดยรู้ความว่าเธอเป็นหม้ายผัวตาย อยู่กันสองคนแม่ลูก ไม่มีงานทำ จึงเข้ามาขอความช่วยเหลือจากเจ้าคุณรังสรรค์

               “เอาล่ะเราจะรับเจ้ากับลูกของเจ้าเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้...” ชายร่างกำยำพูดด้วยรอยยิ้ม “เจ้าหนุ่มนี่เดี๋ยวฉันจะส่งเรียนเองไม่ต้องกลัวหรอก ให้เรียนที่เดี่ยวกับจักรนั่นแหละ มีอะไรจะได้ช่วยเหลือกัน ว่าแต่ลูกเธออายุเท่าไหร่กัน”

               “สิบห้าปีค่ะ”

               “อืม...แก่กว่าจักรห้าปี ดีเหมือนกันจะได้ช่วยดูแลน้องเวลามีปัญหา”

               เจ้าคุณรังสรรค์ใจดีชอบช่วยเหลือคนอื่นอยู่เสมอ แต่เห็นว่าครั้งนี้มีบางอย่างเปลี่ยนไปในตัวของเจ้าคุณ ยศถาบรรดาศักดิ์ เกียรติยศที่มี ไม่ได้หมายความว่าอยู่เหนือกว่าคนอื่น สุดท้ายก็แค่มนุษย์คนหนึ่งที่มีหัวใจ มีความรู้สึก เหมือนคนทั่ว ๆ ไป

               เมื่อเวลาผ่านไปความสนิทสนมเริ่มก่อตัวเป็นความรักระหว่างบ่าวกับเจ้านาย ความรู้สึกที่ไม่ควรเกิด และสิ่งที่ไม่ควรกระทำสำหรับสุริยงค์ เธอสำนึกอยู่เสมอว่าเธอเป็นใคร มาจากไหน ฐานะอันต้อยต่ำไม่คู่ควรกับคนตรงหน้าเลยสักนิด แต่แล้วใยเล่าในเมื่อความรักคือสิ่งที่หาเหตุผลมาอธิบายยากที่สุด เกียรติยศฤาศักดิ์ศรีก็ไม่สำคัญเท่ากับหัวใจสองดวงที่มันจงรักภักดีต่อกัน

               หัวใจของสุริยงค์จงรักภักดีแต่เจ้าคุณรังสรรค์ที่พูดได้อย่างเต็มปากว่าไม่มีใครเสมอเหมือน

แต่เจ้าจักกร...ไม่ชอบการตัดสินใจของเจ้าคุณรังสรรค์ เพราะคนอย่างเจ้าจักรถือยศถือเกียรติยิ่งกว่าอะไรดี มีเพียงแต่แม่เท่านั้นที่คู่ควรกับพ่อ คนอื่นอย่าหวัง !

โปรดติดตามตอนต่ไป....