เวทเงินกับเซียนกระบี่โลหิต

....

สายลมอ่อนๆพัดโชยบนหุบเขา​หลันชา

กระทบเข้ากับใบหน้าชายหนุ่มผู้มีกายางดงาม​ พร้อมใบหน้าอันหล่อเหลา​เส้นผมสีเงินท่อประกายปลิวไสวไปตามสายลมอันพัดโชย​

ทว่าแววตาเขา...

กลับทอประกายความหมองเศร้าออกมา​ ไม่นานนักดวงสุริยันท่อประกายขึ้น​จากขอบฟ้า​ผ่านหุบเขาอันมืด​มิด ดวงตาดำขลับคู่นั้นมองไปตามแสงสีแดงจ้าที่ค่อยๆลอยสูงขึ้นตามกาลเวลา​

กระทั่งค่อยๆสาดส่องเข้ามา​ผ่านหุบเขาอยู่เนื่องๆ หากแต่หาทำลายความมืดมิดนั้นลงได้ไม่

ความทมิฬ​นั้นกลับหลอมรวมกับแสงสว่างที่ลอดผ่านเข้ามาอย่างเป็นมิตร​ พลันสาดกระทบใบหน้าอันอ่อนโยนของเขา​ ที่ยืนตระหง่านอยู่เพียงลำพัง...

หากมองลึกลงไปในจิตใจของเขา​ เสียงร่อนร้องของหยินอันเป็นตัวแทนแห่งความมืดดำทมิฬ​ ภายใต้ก้นบึ้งนั้นกลับลวดร้าวอันสุดแท้ยั่งถึง

เขาหลับตาลง...

... นัยตาดำขลับคู่นั้นค่อยๆปิดลงอย่างช้าๆ​

พร้อมหยาดน้ำตาที่ค่อยๆไหลริน....