เหยียนไป๋เหมย
นางเป็นเพียงลูกชาวนาที่หาเช้ากินค่ำไปวันๆ นางไม่ต้องการที่จะมีชีวิตที่รัดทนแบบนี้จึงหนีออกจากบ้านมาขายตัวเป็นนางโลมที่ขายศิลป์มิขายเรือนร่าง
" ใครจะว่านางอกตัญญูก็ช่างหัวมันประไร ใครไม่เคยอดยากย่อมไม่มีวันเข้าใจข้าเป็นแน่ว่าการอดมื้อกินมื้อเพื่อให้พี่ชายของตนอิ่มช่างน่าหัวร่อปานใด ฮึ "
เฟยหยาง
จิ้งจอกหนุ่มที่ถูกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส ไม่มีพลังฟื้นฟูร่างกายทำให้เขามาสลบไสลอยู่ข้างลำธาร ไม่มีความเป็นมาแน่ชัด มีเพียงสิ่งเดียวที่เขากำไว้คือจี้รูปไป๋เหมยฮวา
" ข้าเป็นของเจ้าหรือ ทำไมกันนะ ทำไมข้าจึงจำอะไรไม่ได้แม้แต่นิด "
** เรื่องนี้ที่แต่งขึ้นเป็นเรื่องแรกนะคะ ไม่มีปมอะไรที่ซับซ้อนค่ะ มีแค่เรื่องของพระนาง ความหื่นของนางเอก ความเจ้าจิ้งจอกปุ้กปิ้กของพระเอกเท่านั้น ไรท์ต้องการฝึกเรื่องภาษาเขียนจึงไม่เก่งพอที่วางปมซับซ้อน ยังไงก็สามารถติชมกันได้นะคะ แต่อย่าแรงมากเลยไรท์ใจบางค่ะแง 🥺
Guest
