จอมใจจอมอัปลักษณ์

โปรย 

เรียวนิ้วสวยงามค่อยๆไล้ไปตามสันกรามแข็งแกร่งบนใบหน้าดุดันอย่างอ่อนโยน นัยน์ตากลมโตสีรัตติกาลค่อยๆช้อนสายตามองคนที่ตนนั่งตักอยู่อย่างอ่อนหวาน รอยแผลเป็นขนาดใหญ่บนซีกหน้าด้านหนึ่งส่งผลให้ใบหน้าที่ดุดันอยู่แล้วยิ่งดูน่ากลัวมากขึ้นไปอีก บวกกับสายตาที่มักแข็งกร้าวอยู่เป็นนิจนั้นยิ่งทำให้ไม่มีใครกล้าที่จะมองหน้าชายหนุ่มได้เกินครึ่งนาทีได้เลยสักครั้ง

แต่ในยามนี้ยามที่มีหญิงสาวผู้เป็นยอดดวงใจอยู่ข้างกาย...อยู่ในอ้อมกอดเฉกเช่นยามนี้ ดวงตาคมกริบจะฉายแววอ่อนโยนและออดอ้อนอยู่ในทีซ้ำใบหน้าดุกระด้างยังมีรอยยิ้มพิมพ์ใจประดับอยู่ไม่ขาด อีกทั้งริมฝีปากหยักสวยอย่างบุรุษเพศยังคอยแต่พูดพร่ำพรรณนาถึงความรักความปรารถนาอันมากล้นที่ตนมีให้กับผู้เป็นยอดดวงใจอย่างหาที่สุดไม่ได้อยู่ไม่ขาดปากจนคนฟังอดที่จะสะเทิ้นอายไม่ได้แม้จะฟังมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วก็ตามทีจนต้องละสายตาจากดวงตาเจ้าเสน่หาคู่คมที่ทอดมองมาที่เธออย่างสิเน่หารักใคร่เจือด้วยความปรารถนาอันแรงกล้าแล้วเปลี่ยนมาเป็นซบลงบนอกแกร่งแทนอย่างเขินอาย เสียงหัวเราะทุ้มดังขึ้นในลำคอน้อยๆ กับท่าทางน่าเอ็นดูของคนอายุมากกว่าตน  มือหนาหยาบกระด้างที่หลังมือเต็มไปด้วยรอยสักจนมองไม่เห็นสีผิวที่แท้จริงคว้าหมับเข้าที่มือบอบบางที่กำลังลูบไล้ใบหน้าของตนเล่นอย่างซุกซนเอาไว้อย่างทะนุถนอมก่อนจะค่อยๆจรดริมฝีปากหยักลงบนหลังมือหอมกรุ่นอย่างสุดรักสุดบูชา 

หญิงสาวผละออกจากอกกว้างทอดสายตามองคนเบื้องล่างด้วยหัวใจที่พองโต สองสายตาประสานกันด้วยความรักก่อนที่ศีรษะหยิ่งทระนงจะซบลงบนอกของหญิงสาวผู้เป็นเจ้าชีวิตของตนอย่างศิโรราบยอมสยบอยู่ในมือเธอ  ละทิ้งศักดิ์ศรีทุกอย่างวิงวอนขอเพียงให้อ้อมแขนอ่อนโยนคู่นี้คอยโอบกอดมอบความรักให้เขาเช่นนี้ไปตลอดกาล

จะไม่มีใครมาพรากเราทั้งสองจากกันได้...แม้แต่มัจจุราช!

ไม่ว่าใครก็ตามที่จะมาแย่ง 'เธอ' ไปจากเขา...เขาขอสาบานด้วยชีวิตว่ามันจะต้องไม่ตายดี!

'โทษ' ของคนที่บังอาจพราก 'สิ่งล้ำค่า' เพียงอย่างเดียวในชีวิตของเขา

เขา...จะทำให้มันรู้ว่านรกบนดินเช่นไร!

เพราะ 'เธอ' คือ 'จอมใจจอมอัปลักษณ์' เช่นเขาคนนี้