ณเมืองสหรัฐอเมริกา
หญิงสาวผมบลอนที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์แบบไม่สนใจใคร แสงที่สาดตามท้องถนนคนหลายคนเดินผ่านไป ลิซ่าที่กำลังเขียนนิยายโปรเจ็คใหม่ล่าสุดอยู่ ชื่อเรื่องที่เธอคิดให้แฟนสาวของเธอเจนนี่ ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาที่เธอกับลิซ่าจะนัดเดตกันในสถานที่ที่ลิซ่ากับเจนนี่เจอกันวันแรกเค้าหวังว่าจะเอานิยายเรื่องนี้เซอร์ไพร์สเจนนี่เหลืออีกแค่สองบันทัดนิยายเรื่องนี้ก็จะเสร็จอย่างถาวรหากแต่ว่าลีดเดอร์ร้องขอภาคสองอีกลิซ่าใช้เวลาทำเรื่องนี้ราวๆ2เดือนเพื่อเจนนี่โดยเฉพาะ
เวลาที่นัดไว้มาถึงเจนนี่แฟนสาวของลิซ่ามาแต่ทว่ารอยยิ้มของลิซ่าก็ต้องหุบลงเพราะแฟนสาวของเค้าควงใครอีกคนมาลิซ่าใช้สายตาสำรวจใบหน้าของคนตรงหน้าเห็นได้ชัดว่าเจนนี้ก็กำลังลำบากใจแต่หากเลื่อนสายตาจากใบหน้าลำบากใจของเจนนี่ก็เห็นได้ว่ามีรถสปอร์ตคันหรูจอดอยู่ด้านหลังเดาไม่อยากเลยว่านั่นคือรถของ....
“ลิซ่านี่ชื่อไอรีน…เค้าเป็นแฟนเจน”เจนนี่เอ่ยปากพูดก่อนจะก้มหน้าลงเรื่องนี้ลิซ่ารับไม่ได้อยู่เเล้วโทรศัพท์ที่มีนิยายที่แต่งมาเพื่อเจนนี่ร่วงสู่พื้น เวลาสองเดือนที่ทำมาเปล่าประโยช์หากอีกคนไม่ต้องการมัน
“……”เสียงเงียบนั่นคือคำตอบว่าอีกฝ่ายไม่พอใจลิซ่าลุกขึ้นเก็บโทรศัพท์ก่อนจะหันหน้ามาเผชิญกับอดีตคนรัก เจนนี่ได้แต่ก้มหน้ารู้สึกผิดโดยไม่เห็นว่าอีกคนจะเจ็บปวดแค่ไหน
“เราเป็นเพื่อนกันได้มั้ย”ประโยคที่เอ่ยออกมานั้นมันก็เหมือนเอามีดมาตัดเนื้องอกด้วยความหวังดีโดยที่อีกคนไม่ต้องการลิซ่ากัดฟันกรอดก่อนจะฝืนยิ้มบางออกมา
“ไม่จำเป็น…รีบไปเถอะถือว่าลิซขอ”
ลิซ่ารีบเดินไปโบกแท็กซี่โดยไม่หันมามองเจนนี่แม้แต่น้อย ครั้งนี้มันเป็นครั้งที่เจ็บปวดที่สุดลิซ่าไม่เคยคิดว่าคนที่รักที่สุดจะกลับกลายมาเป็นคนที่ทำร้าย
รถยนต์ขับผ่านไปผ่านมาแสงไผถนนยามค่ำคืนมันควรจะเป็นค่ำคืนที่โรแมนติกที่สุดแต่ไม่ใช่ลิซ่ากำลังคิดทบทวนทำไมกันเค้าไม่ดีพอรึไง น้ำตาใสๆคลออยู่เต็มตาแต่ไม่อาจจะร้องมันออกมาได้ระหว่างนี้ลิซ่าคิดว่าคนอกหักเค้าไปที่ไหนกันมันอาจจะทำให้ลิซ่าเลิกฟุ้งซ่านก็ได้
××××××××××××××
แต่ล่ะคนในผับเต้นบรรรเลงโยกย้ายไปมายกเว้นลิซ่าตอนนี้เค้ากำลังเมามอยไปกับแอกเกอร์เฮอร์ยิ่งดื่มมากจะได้ลืมเจนนี่แต่ไม่เลยความพยายามของเค้าไม่สำเร็จ
Guest
