เกิดใหม่ทั้งทีขอเต็มที่เลยละกัน
Ann

สยองขวัญ

เกิดใหม่ทั้งทีขอเต็มที่เลยละกัน

เกิดใหม่ทั้งทีขอเต็มที่เลยละกัน

Ann

สยองขวัญ

1
ตอน
562
เข้าชม
23
ถูกใจ
2
ความคิดเห็น
0
เพิ่มลงคลัง

เป็นเรื่องราวที่แต่งขึ้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับอะไรเลย 

 

เรื่อง เกิดใหม่ทั้งทีขอเป็นพระเอกไม่ได้หรือไง 

 

ณ กรุงเทพ ปี พ.ศ. ? 

 

" ศาลได้ตัดสินโทษข้อหา ฆ่าคนอย่าไร้ความปราณี จึงมีโทษ ประหารชีวิต " 

 

ชายคนนั้นมองไปที่ศาลก่อนที่จะคิดว่า 

 

"ฉันยังไม่ได้ทำอะไร ทำไมละ ฉันไม่ได้ทำ " 

3!2!1! 

 

"เอะไม่รู้สึกอะไรเหะ รู้สึกเหมือนร่างกายแปลกๆรู้สึกเบามาก มืดจังลองลืมตาดูหน่อยละกัน " 

 

เมื่อเขาลืมตาตื่นมาเขาก็พบกับหุ่นไล่กาตัวหนึ่งที่จ้องมาที่เขา  

 

"อะไรหุ่นไล่กา แล้วทำไมบนสวรรค์ถึงมี หุ่นไล่กาได้ละ ว่าแต่นี่ฉันใสชุดอะไร แล้วผมนี่มัน" 

 

เขานั่งงงอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะเดินตามหาน้ำ 

เขาได้เจอลำธารแห่งหนึ่ง 

 

"นี่ฉันกลายเป็นผู้หญิง แถมชุดนี้มัน นางร่ำงั้นหรอ แต่ทำไมถึงมีเลือด จริงสิฉันตายไปแล้วนี่นา เราควรเรียกตัวเองว่าอะไรดี ....  เอาเป็น ทัณญ่า " 

 

 

ทัณญ่า ได้นั่งคิดทบทวนก่อนที่จะเดินตามหาคนเพื่อตามหาความช่วยเหลือแต่  

 

"หน้าอย่างี้จะมีใครกล้าเข้าไกล้ละ" 

 

หลังจากที่ทัณญ่า บ่นว่าอยากให้หน้าดูดี พร้อมบอกเหตุผมของเธอ จู่ๆหน้าเธอก็เปลี่ยนไปดูเป็นคนมากขึ้น  

 

"นี่มันอะไรกันหรือว่านี้คือพลังของสวรรค์ จะเป็นไปได้ไง " 

 

เธอเริ่มเดินไปจนเจอบ้านทรงไทยแห่งหนึ่งเธอเดินเข้าไปพบกับห้องดนตรีไทยที่รวมทุกอย่าง ที่เกี่ยวกับการร่ำนั้น ทัณญ่ารู้สึกเหนือยและ กระอักเป็นเลือดเธอไม่รู้จะต้องทำยังไง เธอเดินไปที่กลางเวทีโดยไม่รู้ตัว และเธอก็เริ่มร่ายร่ำ ในยามค่ำคืน  

 

ทัณญ่านั้นจู่ๆก็หยุดร่ำและก็สลบลงไป เพราะอาการเหนื่อยล่า นั้นเอง 

 

เช้าวันต่อมา  

 

ทัณญ่าเริ่มไปไกลจากบ้านทรงไทย และเธอก็ไปเจอ เศษ ซากของสัตว์ที่ตายโดยโดน ฆ่าอย่างโหดเหี้ยม มันทำให้ ทัณญ่านึกถึงเรื่องราวต่างๆในสมัยยังไม่ตาย 

 

ทัณญ่า เดินเข้าไปตามรอยเลือดจนไปเจอหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ทัณญ่าจึงคิดว่า อยากไปตรงต้นไม้ต้นนั้น จู่ในจังหวะที่ทัณญ่านั้นหลับตาลงเธอก็ไปยืนอยู่หลังต้นไม้ต้นนั้น 

 

"นี่มันอะไรกัน นาจเป็นความสามาถรของสวรรค์อีกแหละแต่ทำไมรู้สึกแปลกๆ" 

 

ทัณญ่าได้แอบฟังชาวบ้านคุยกัน 

 

"นี่รู้ไหมหมู่บ้านเรามีผี ปอบด้วยรู้ไหม หลักฐานที่สัตว์พวกนั้นตายแบบนั้นแกก็นาจรู้ดี !?" 

 

ทัณญ่าหลังจากได้ฟังเธอก็ได้กลับไปที่บ้านทรงไทยพอตกค่ำ ทัณญ่าได้ออกเดินทางไปยังหมู่บ้านนั้นแต่ทัณญ่าเฝ้ามองผ่าน บนเขา  

 

ทัณญ่ามองไปก็พบ คนๆหนึ่งที่พยามไล่ล่าสิ่งมีชีวิต เช่น เป็ด ไก่ หมู วัว แม้กระทั่งคน  

 

ทันณญ่าที่เห็นหยังงั้นจึงปริ้งเข้าไปขวางหน้า ผีปอบตนนั้นเอาไว้ 

 

"แกเป็นใครมาขวางข้าทำไม ! ชุดแบบนี้หรือว่า!?" 

 

ผีปอบตนนั้นจู่ๆหลังจากที่พูดจบ ก็วิ่งหนีไปที่ภูเขา  

และทัณญ่าเอยขึ้นมาสั้นๆ  

 

"ทางนั้นมันบ้านฉันนะนั้น ฮ่าๆ" 

 

หลังจากที่ปอบตนนั้น หนีจนมาเจอบ้านทรงไทยเกาแก่ ปอบตนนั้นพูดขึ้นมา 

 

"นั้นมันผีนางร่ำไม่มีผิดมันนาจะไม่มีในโลกแล้วนี่ ครั้งล่าสุดผีนางร่ำ โดน ผู้นำบนสวรรค์ สั่งล้างบาง เพราะ พลังอำนาจของผีนางร่ำนั้น มีริดเดชมาก เกรงกลัวต่ออำนาจที่ผีนางร่ำนั้นมีริดเดช ก็เลยล้างบางไปแล้ว " 

 

ปอบตนนั้นเดินไปถึงมุมบันได จู่ก็มีเสียงทัณญ่า 

 

"อยู่ไหนเอย?ฮ่าๆๆ" 

 

เสียงของทัณญ่านั้น พูดเหมือนกันกะจะมาฆ่าผีปอบตนนั้นผีปอบตนคิดขึ้นได้  

 

"ดนตรีไทย ไม่ไม่ไม่จริง!!  " 

 

พอผีปอบหันหลังไปจู่ๆก็มีเสียงดนตรีไทยดั่งขึ้น พอผีปอบตนนั้นหันไปก็พบกับ ทัณญ่า ที่กำลังร่ายร่ำอยู่ จู่ๆทัณญ่าหายไปและมาโผล่มาที่หน้าผีปอบตนนั้น พร้อมกับเอยขึ้นมา 

 

"จงหายไปจากหมู่บ้านนี้ซะแล้วก็เลิกฆ่าสัตว์สักที ไม่งั้นรู้นะ ต้องเจอกับอะไร " 

 

"เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ" 

 

ทัณญ่าเดินไปเดินมาพร้อมกับทำท่าคิดแล้วตอบไปว่า 

 

"ไม่!!!!!" 

 

ผีปอบตนนั้นวิ่งไม่คิดชีวิต หลังจากนัเนดนตรีไทยก็เสียงร้องดั่งลั่นบ้าน  

 

ผีปอบตนนั้นหาทางออกไม่เจอเพราะบ้านหลังนั้นกลายเป็นเขาวงกตไม่แล้ว 

 

"ไม่มีที่ให้หนีแล้วละยอมแพ้ซะ " 

 

หลังจากนั้นทัณญ่าจึงไปหยิบ ขวดโหลที่ติดยันเอาไว้  ทัณญ่าได้ดึงวิ่งญาณปอบออกจากร่างก่อนจะพาไปไว้ที่หน้าหมู่บ้าน  

 

"เอาละอยู่ในนี่ไปซะปอบน้อยฮ่าๆ" 

 

"เอาละพรุ้งนี้ทำอะไรดีน้าาาาา" 

 

ทัณญ่สได้เดินไปที่หน้าโต๊ะที่มีขวดโหลใสวิณญานปอบเอาไว้ 

 

"นี่เจ้าปอบเจ้าบอกไช่ไหมว่า ผีนางร่ำทุกคนหายไป แล้วหลังจากที่พวกข้าหายไปพวกแกทำอะไรกับแผ่นดินไว้บ้าง!!?" 

 

ปอบตนนั้นตกใจอย่างมากและบอกด้วยน้ำเสียงทีกลัว  

 

"หลังจากที่พวกท่านหายไป พวกผีที่อยู่รองจากท่านก็มีอำนาจ มากขึ้น และก็พากันมีถิ่นหากินเป็นของตัวเองและ เมื่อข้าหายไป ก็จะมีผีตนฝหม่มารับหน้าที่ตรงนั้นแทน เพราะฉนั้น อย่าไปแกล้งเขาเยอะละ " 

 

"..จ้าาา!" 

 

ทัณญ่าตอบด้วยสีหน้าที่เสเซรง  

 

ทัณญ่าเดินเข้าไปที่ห้องของตัวเองก่อนจะพูดเบาๆ 

 

"นี่ฉันพูดแบบไม่เป็นตัวเองเลยแล้วตอนนั้นไปจับผีปอบใจกลัวแต่แล้วทำไม ถึงทำแบบนั้นได้" 

 

และทัณญ่าก็หลับลงไป จนถึง เที่ยงคืน เป็นปรกติที่ ทัณญ่าจะต้องออกมาร่ำเพราะคำสาบที่ ผู้นำสวรรค์ ต้องร่ำทุกๆเที่ยงคือไม่งั้นจะต้องรู้สึกเจ็บปางตาย 

 

จบตอนที่หนึ่ง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว