คำเตือน
นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมกับผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี โปรดใช้วิจารญาณในการอ่าน
นิยายเรื่องนี้เป็นแนว ชาย X ชาย นะคะ
นิยายเรื่องนี้อาจมีคำหยาบคายและไม่สุภาพ
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาสื่อถึงเรื่อง ‘เพศสัมพันธ์’ แบบจัดเต็มเกือบทั้งเรื่อง (ยกเว้นตอนต้น T-TX) ใครไม่ชอบแนวนี้กดออกไปนะคะ
ปล.ชอบไม่ชอบก็อย่าลืมคอมเมนต์ให้กำลังนักเขียนด้วยน๊า ^^
ตัวละคร
สายฟ้า อายุ 21 ปี คณะเศรษฐศาสตร์
หนุ่มหน้าหวานสวย เรือนร่างสมส่วน เซ็กซี่ มีเสน่ห์ต่อเพศเดียวกันสูงมาก รู้ตัวว่าเป็นเกย์มาตั้งแต่เด็ก แต่แอ๊บแมนมาตลอด จนเข้ามหาวิทยาลัยก็เปิดเผยตัว
มีข้อตกลงกับ ‘ขุนพล’ เพื่อนสนิทสมัยมัธยมปลายที่มาเรียนคณะเดียวกัน ซึ่งเจ้าตัวเพิ่งรู้ว่าเขาเป็นเกย์ ตอนนั้นมันโกรธมากแต่เพราะซี้กันมานานจึงยอมรับในท้ายที่สุด ทว่าก็มีข้อตกลงมาด้วย เป็นข้อตกลงที่ห้ามให้เขามีความสัมพันธ์กับเพื่อนของมันเด็ดขาด!
ขุนพล อายุ 21 ปี คณะเศรษฐศาสตร์
หนุ่มหล่อหน้าจัดว่าดีมาก รูปร่างสูงใหญ่กำยำด้วยเพราะออกกำลังกายและเล่นกล้าม เป็นเสือผู้หญิงตัวพ่อ แต่ดันขีดเส้นยกเว้นผู้หญิงในคณะ ที่ไม่มีวันกินอย่างเด็ดขาด
อดีตเคยมีปมเรื่องความรัก เมื่อแฟนเก่าทิ้งเขาไปคบกับเพื่อนอีกคน จึงตั้งกฎกับเพื่อนอย่างสายฟ้าว่า ห้ามมีความสัมพันธ์กับเพื่อนของเขาอย่างเด็ดขาด หากทำผิดเกินสามครั้งจะเลิกคบเป็นเพื่อนทันที!
ตัวอย่างฟินๆ
“ปล่อยนะ! กูบอกให้ปล่อยไง!” คนตัวเล็กกว่าสะบัดมือหนาที่บีบแขนเรียวบางแน่นออกอย่างโมโห ใบหน้าหวานสวยเกินชายบูดบึ้งไม่พอใจ
“ทำไม! เดี๋ยวนี้กูแตะไม่ได้เลยงั้นสิ!” อีกคนก็ไม่พอใจเหมือนกัน ใบหน้าหล่อเหลาเครียดขรึม ตาคมจับจ้องไปที่คนตัวเล็กแล้วกระชากเข้ามาหาตัว
“โอ๊ย!”
“ทำไมวะฟ้า! มีกูคนเดียวไม่ได้รึไง!”
“ไอ้ขุน! เราเป็นเพื่อนกันนะเว้ย”
“เพื่อน? เหอะ! ถ้าเป็นเพื่อนแล้ววันนั้นมึงยั่วกูทำไม อ่อยกูทำไมไม่ทราบ...คิดว่าจะกลับไปเป็นเพื่อนได้งั้นเหรอ อย่าหวัง! ตอนนี้มึงเป็นเมียกูแล้ว!”
“มึงทำกูหลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วตอนนี้”
“กูไม่ได้ทำ”
“มึงทำ...ทำทุกทีทุกเวลา ทั้งดวงตา ริมฝีปาก ลำคอ ร่างกาย ทุกสัดส่วนไม่ว่าจะเป็นที่ไหน มึงก็ทำให้กูหลงมัวเมาจนหาทางออกไม่เจอ ฟ้า...อย่าคิดว่าต่อไปนี้มึงจะได้ไปแรดหรืออ่อยคนอื่นอีก ไม่งั้นกูรับรองเลย...ว่าไอ้เชี้ยนั่นตายคาตีนกูแน่ เข้าใจมั้ย”
“อื้อ...ขุน อย่าเพิ่ง นี่ในโรงหนังนะ” คนตัวเล็กกระซิบขู่ ทว่าอีกคนกลับไม่สนใจ มือหนาล้วงเข้าไปในเสื้อยืดคอกว้างที่คนตัวเล็กกว่าชอบใส่ คอมันกว้างจนเห็นกระดูกไหปลาร้าที่ดึงดูดสายตาได้เป็นอย่างดี กับผิวขาวๆที่ทำให้นึกอยากประทับตราลงไปสักสองสามรอย
มือหนาที่อยู่ในเสื้อลูบผิวเนื้อนุ่มนิ่มระเรื่อยไปยังแผงอกราบเรียบ ปัดผ่านยอดอกสีหวานเบาๆ คนตัวเล็กกว่าครางอือในลำคอ มือสองข้างจับหมับเข้าที่มือหนามีเสื้อกั้นอยู่พลางส่ายหน้าไปมา “ขุนอย่า เดี๋ยวคนเห็น”
“ถ้าไม่มีใครเห็นก็ได้ใช่ป่ะ”
“มะ...ไม่ได้ อ่า...พอก่อน”
“ฟ้า...กูหิวว่ะ”
“งั้นรอแป๊บ กูโทรสั่งให้” ลุกจากโซฟากำลังจะเดินไปหยิบโทรศัพท์ทว่าวงแขนของขุนพลกลับรั้งเอวบางพร้อมดึงอย่างแรงจนตัวปลิวไปนั่งเกยอยู่บนตัก “ทำบ้าอะไรเนี่ย ไหนบอกว่าหิวไง!”
“ไม่ได้หิวข้าว...กูหิวมึง”
“ไอ้นั่นใคร!”
“พี่เขาเป็นเจ้าของร้านกาแฟตรงข้ามมหาลัยอ่ะ”
“แล้วไปสนิทกับมันได้ไง” คนถามตีหน้าเคร่งคิ้วเข้มขมวดมุ่นไมพอใจกับท่าทีสนิทสนมเกินคนรู้จักธรรมดา ยิ่งสายตาของ ‘เจ้าของร้านกาแฟ’ มันคอยวนเวียนอยู่กับสายฟ้าไม่ยอมผละไปมองทางอื่นแบบนี้ คนที่เพิ่งอารมณ์ดีก็พลันอารมณ์เสียขึ้นมาดื้อๆ
“ก็...เอ่อคือ...”
“อย่าบอกนะ ว่ามันเป็นหนึ่งในบรรดา ‘ผัวเก่า’ มึง” พูดแล้วก็เม้มปากถลึงตาใส่คนเสน่ห์แรงอย่างไม่พอใจ รู้สึกหงุดหงิดอยากกระทืบคน ถ้าไม่ติดว่าอยู่ท่ามกลางฝูงชนเขาคงทำไปแล้ว!
Guest
