ในโลกมนุษย์มีเรื่องเล่าขานมากมายเกี่ยวกับเทวดา ซาตาน พระเจ้า ที่เป็นเรื่องเล่าสืบต่อกันมาหลายพันปี แต่มนุษย์จะรู้หรืิอไม่ ว่าเรื่องเล่าเหล่านั้นหาใช่ความจริงไม่!
ผมอยู่บนโลกใบนี้มาแสนนาน ผมมองดูฤดูกาลผันเปลี่ยนจากฤดูร้อน เข้าฤดูฝน จากฤดูฝนสู่ฤดูหนาว จากฤดูหนาวเข้าฤดูใบไม้ผลิ จากฤดูใบไม้ผลิเข้าสู่ฤดูร้อน วนเวียนอยู่แบบนั้นมาหลายพันปี จนตอนนี้ผมไม่ได้นับวันเวลาแล้ว ชีวิตบนโลกนี้มันช่างเงียบเหงา เปล่าเปลี่ยว และน่าเบื่อ.....แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังอยู่ที่นี่ ไม่ได้จากไปไหน อยู่เพื่อรอ.....เพื่อเจอคน คน นั้นอีกครั้ง
ผมใช้เวลาหลายพันปีเพื่อตามหาคนคนนั้น เดินทางไปทั่วโลก จากเหนือสู่ใต้ จากตะวันออกไปตะวันตก ทำเป็นนั้นอยู่เป็นพันปี แต่ก็ไม่มีโอกาสที่จะได้พบเจอคนผู้นั้น สุภาษิตจีนกล่าวว่า คนเราจะต้องมีทั้งบุพเพและวาสนาถึงจะได้อยู่กับคนที่เรารักอย่างไม่มีอุปสรรค หากมีแค่บุพเพ แต่ไร้วาสนา แม้พานพบ ก็มิอาจได้รัก แม้ได้รักก็มิอาจได้ร่วมใช้ชีวิต....... ผมไม่เคยเชื่อสุภาษิตนี้ จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่เชื่อ!
ผมเป็นคนกำหนดชีวิตผมเองทั้งนั้น ใครหน้าไหนก็อย่าได้บังอาจมากำหนดทางเดินชีวิตของผม ถึงแม้จะเป็น'เขา'ผู้นั้นก็ตาม!!! อย่าได้หวัง!!! เพราะแม้แต่บทละครที่ 'เขา' คนนั้นเขียนให้ผมเดินตาม ผมก็ยังไม่เลือกที่จะเดินตาม!!!ไม่มีวัน!!!
ตัวอย่างเนื้อหา
"อย่าเกร็งสิที่รัก เดี๋ยวเจ็บนะ" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นหมอสาวทำหน้าเหยเกเพราะถูกลุกล้ำ
"อย่างนั้นแหละ เก่ง คนดี" ชายหนุ่มเอ่ยชมเมื่อร่องสวาทของหมอสาวนั้นคลายการเกร็งรัดนิ้วสากของตน
"ผมจะใส่อีกนิ้วละนะ"
เมื่อหญิงสาวพยักหน้าเบาๆสองที นิ้วสากอีกนิ้วก็ถูกสอดแทงเข้าไปในร่องสวาทของหมอสาวที่ตอนนี้ไหลลื่นเต็มไปด้วยน้ำรักที่หลั่งออกมา
"อื้ออออ" หมอสาวครางออกมาด้วยความเจ็บ
"เจ็บนิดเดียว เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว โดนของผมเจ็บกว่านี้อีก ถ้าทนนิ้วผมไม่ไหวแล้วจะทนค..ผมได้ยังไง" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น
-----ฝากติดตามด้วยนะคะ----++
Guest
