"....เสี่ยวไป๋ อาจารย์ขอโทษ..."
ท่ามกลางสงครามที่ทุกคนต่างยินดีที่ได้รับชัยชนะ แต่กลับมีบุรุษอยู่ผู้หนึ่งที่ไม่ได้ยินดีเลยสักนิดที่ได้รับชัยชนะในครั้งนี้มา เขายังคงกอดร่างอันไร้วิญญาณร่างหนึ่งไว้ราวกลับว่าร่างนั้นจะหายไป และเป็นเช่นนั้นจริงๆ ร่างที่อยู่ในอ้อมแขนค่อยๆสลายหายไปจนหมดสิ้นทิ้งให้บุรุษที่กอดร่างนั้นร้องไห้ออกมาราวกลับจะขาดใจเสียให้ได้
"ในเมื่อไม่มีเจ้าแล้ว ข้าจะอยู่ไปเพื่อใคร"
บุรุษผู้นั้นค่อยๆหยิบดาบข้างกายขึ้นมา แล้วมองที่มันเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะหลับตาหันดาบเข้าหาตัวและแทงดาบนั้นจนสุดปลายด้ามแต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาได้รับบาดแผลแต่อย่างใด
"เสี่ยวไป๋ ใยเจ้าถึงใจร้ายนัก เจ้าให้ข้าฆ่าเจ้า แล้วทิ้งข้าไว้คนเดียวทำไม"
.
.
.
.
#ฮูหยินจอมมาร
ขอแนะนำตัวนะคร้าาาา สำหรับนักอ่านที่หลงเข้ามา ไรท์มีนามว่า ซูเหวินนะคร้า ขอฝากเนื้อฝากตัวและนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของรีดทุกคนด้วยนะคร้าาาาา อยากจะบอกว่า นี้แค่น้ำจิ้ม สุกี้ของจริงนะอีกไกล อิอิ
Guest
