กลุ่มยัยตัวแสบ

สายลมเย็นๆ ใบไม้ทีปลิวไสว และ เพื่อนคุยกันเรื่องเข้าค่าย นั่งอยู่ที่สวนใต้ต้นไม้และเพื่อนของฉัน มันทำให้สบายใจ ไม่เดียวดาย และ กลุ่มพวกฉันไม่มีหัวหน้าด้วย!

“เฮ้!”เสียงที่คุ้นหูมาแต่ไกล อ๋อ รู้ละเสียงนังแอนนานี่เอง ใช่ค่ะโจแอนนา หรือ แอนนา เพื่อนที่แสนดีของกลุ่มเราเอง ฮิฮิ(ปล.ประชดนะ!ห้ามเข้าใจผิดว่ามันเป็นคนดี)

“มีอะไรยะ”อืมๆเสียงฉันเองต้องตอบเพราะมันน่ารำคาญไงล่ะ

“ทำไมลงมาแล้วไม่รอ ห้ะ!”ฟังดูจากน้ำเสียงของนางแล้ว โดนด่ายับ ไงล่ะกลุ่มพวกฉันน่ากลัวมั้ยล่ะ

“เอ้า ก็แกกินข้าวช้าอ่ะ”หยกพูดด้วยอารมณ์ไม่คงที่ เพราะเพิ่งโดนไอสูง*แกล้งมา *ไอสูงก็คือเพิร์ธเพื่อนร่วมห้องที่ไม่สนิท?ด้วย แถมปากปีจอสุดอ่ะบอกเลย

“แกก็ไม่รอเหมือนกันน่ะแหละเมื่อวาน ตอนกินข้าวเสร็จแกก็ไปก่อนพวกเราหาแม่งทั่วโรงอาหารเลย สุดท้ายไปอยู่ข้างบน”เชียร์พูดแบบ? ก็แบบว่าเมื่อวานเราหากันทั่วโรงอาหารเลย เชียร์แม่งพ่นคำหยาบแบบไม่เหลือซากเลย

“พอ! หุบปากกันให้หมดน่ะแหละ”นี่เสียงของมินเพื่อนกลุ่มเหมือนกัน พอมินพูดแอนนาก็ทำปาก พะงาบๆ หึ!จะกวนได้สักกี่น้ำกันเชียว

“มี่”ฉันเรียกมีมี่ โดยไม่สนใจใครทั้งนั้น(ยกเว้นเชียร์กับซูซี่*) *ซูซี่จริงแล้วชื่อแซมแต่พออยู่กับพวกฉันเรียกซูซี่ ใครเรียกซูซี่ (ที่ไม่ใช่คนในกลุ่มนะ)มันต่อยปากหมด

“บิว แกไปห้องน้ำเป็นเพื่อนหน่อยดิ”เชียร์เรียกฉันไปเข้าห้องน้ำ และ ปล่อยให้พวกมันกัดกันต่อ

“เอาดิ ปล่อยพวกมันกัดกันต่อไปเถอะ”ฉันพูดแบบไม่คิด เพราะเป็นปกติที่พวกกลุ่มฉันกัดกันประจำ เลยสนิทกันไง

กริ๊งงงง!!!

“เสียงกริ่งดังแล้วขึ้นกันเถอะ”ฉันเอ่ยปากชวนเพื่อนที่กำลังทะเลาะกันอย่างสนุกสนาน(มั้งนะ?)

“ได้!”พวกนางรวมเสียงกันพูดแบบไม่ตั้งใจ และ ก็เดินหัวเราะกันไปตามประสากลุ่มที่ป่วนๆแบบพวกฉัน