รักนะ "นายมาเฟียจอมโหด"

สายลมปะทะหน้า ได้กลิ่นดินอ่อนๆ ฝนตกหนักตลอดเส้นทางกลับบ้านของผม วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุด เพราะเราได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ผมชื่อติณณ์คับ อายุ10ปี ครอบครัวของผมมีทั้งพ่อธามแม่พิมพ์และน้องสาวสุดน่ารักของผมชื่อขวัญข้าว เธอเป็นน้องสาวที่ผมรักที่สุด เพราะเรามีกันอยู่สองคน ในเวลาที่พ่อกับแม่ไปทำงานต่างประเทศ ผมกับน้องมีแม่นมค่อยดูแลตั้งแต่เด็ก  

ในขณะนั้นเองที่ผมมัวเม่อลอยก็มีเสียงเล็กๆ เอ่ยเรียก 

ขวัญ:พี่ติณณ์ค่ะ วันพรุ่งนี้เป็นวันหยุด พวกเราไปเที่ยวทะเลกันไหมค่ะ 

ผม: ได้สิ (แล้วผมก็ขยี้ผมน้องสาวด้วยความเอ้นดู) เธอยิ้มอย่างดีใจและผมไม่คิดว่าผมจะเห็นรอยยิ้มนั้นเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะได้ยินเสียงบีบแตรเสียงดังขึ้น โครม   และผมเห็นน้องสาวของตัวเองกระเด็นออกไปจากภายนอกรถ ก่อนที่สติของผมจะดับไป พอผมตื่นก็เห็นเพดานห้องสีขาวก็รู้เลยว่าเป็นโรงพยาบาล และพอผมตื่นขึ้นมาก็ต้องเจ็บปวดที่สุดเมื่อได้ยินพ่อกับแม่คุยกับหมอ เรื่องน้องสาวของผมที่ตอนนี้ เธอได้ไปสบายแล้ว ผมร้องไห้อย่างหนักเมื่อรู้เรื่อง 

หลายวันต่อมา เมื่อทำพิธีงานศพน้องสาวของผมเสร็จ ผมก็เก็บตัวเงียบ จนมาวันหนึ่งพ่อและแม่ได้พาเด็กผู้หญิงตากลมโต ผิวขาว ผมยาว น่ารักๆ เข้ามาในบ้าน และบอกจะรับเธอมาเลี้ยงเป็นลูกอีกคน ผมและเธอต่างคนต่างอยู่ จนถึงปัจจุบัน