โปรยปก
ไม่ผิดนักหาจะบอกว่า ภัทรสา อาจเป็นเหมือนขนมหวานอาบยาพิษที่นักเตะชื่อก้องโลกอย่าง รามอส รูบิโอ หลงกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว ทั้งคืน
ความอยาก... หลังจากมีเซ็กซ์ควรลดลง แต่นักเตะหนุ่มกลับโหยหา ปากคอแห้งผากเหมือนคนหิวโซ ทางเดียวที่จะปลดเปลื้องความทรมานคงไม่พ้น
ล่อลวงเธอให้อยาก... เหมือนกัน!
-------------------
รามอสยิ้มชั่วร้ายให้คนที่ยืนอยู่ข้างเตียง พลางคิดในใจว่า... 'มีแรงเถียงผัวหมาดๆ ได้ ก็แปลว่ายังมีแรงถือกล้องอีกเช่นกัน'
"วุ้นก็มาลบเองสิ"
ถึงเขาจะยื่นกล้องให้อย่างใจดี แต่ราคะอันชั่วร้ายที่ล่อลวงเธอให้ก่อบาปครั้งแล้วครั้งเล่าก็สร้างความละล้าละลังใจนัก
"ไปแต่งตัว วางกล้องไว้แล้วหยุดใช้สายตาหลอกล่อมองฉันสักที"
"เรื่องจริงคือยังไม่เคยหลอก แต่จำได้ว่า 'ล่อ' วุ้นไปจนคอนดอมหมดกล่องแล้ว"
โปรยแซบๆ ยังไม่หมดฮับ
“เอาเถอะ... เดี๋ยวคุณจะได้รู้ว่าปล่อยให้ผมได้อึ๊บตามใจอยาก กับนานๆ มาฟัดกันที แบบไหนจะลำบากแม่หนูน้อยของคุณมากกว่ากัน”
เป็นคำขู่เข็ญที่เธออยากจะกางมือออกแล้วข่วนหน้าหล่อๆ ให้ได้แผลนัก แต่ดูท่าแล้วคงไม่เหมาะที่จะมาต่อกรกับเขาตอนนี้
ภัทรษาจึงจับแฮนด์จักรยานเอาไว้มั่น ปรับเสียงให้หวานจับใจ แม้ความจริงจะหมั่นไส้สุดขีด
“ฝันดีนะคะ”
“ขอบคุณครับ”
รามอสรับคำพร้อมยิ้มให้เธอแบบโปรยเสน่ห์ ทว่าเสียงที่อวยพรกลับมานั้นช่างอาฆาตแรง เต็มไปด้วยความร้ายกาจเหลือคณา
“ส่วนคุณ... ขอให้ตกนรกหมกไหม้ นอนไม่หลับ จิตใจจดจ่ออยู่กับเนื้อตัว