สวัสดีครับผมชื่อแบมแบม อายุ 19 ปี กำลังเรียนอยู่ปี1คณะสัตวแพทย์ มหาลัยชื่อดังในกรุงเทพ ผมเป็นเด็กจังหวัดบ้านอยู่ภูเก็ต ที่บ้านผมทำธุรกิจเกี่ยวกับรังนก อันที่จริงป๊าม๊าผมก็อยากให้เรียนจบแล้วมาช่วยงานที่บ้านครับ แต่ผมฝันแต่เด็กแล้วว่าโตขึ้นอยากเป็นสัตวแพทย์. ท่านทั้งสองก็เลยตามใจผม. และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ผมต้องจากครอบครัวมาอยู่คนเดียว ในคอนโดใกล้ๆกับมหาลัย มันค่อนข้างเป็นอะไรที่แปลกใหม่สำหรับผม. เพราะมันค่อนข้างเหงาที่ต้องอยู่คนเดียว แต่ดีนะที่ผมแอบพาน้องเค้กมาอยู่ด้วย แมวของผมเองครับ. ที่จริงคอนโดเขาไม่อนุญาตให้เลี้ยงสัตว์นะ. แต่ผมแอบเลี้ยงหวังว่าผมจะไม่โดนจับได้นะ.
วันแรก
“แฮกๆๆ!!........เฮ้อนึกว่าจะไม่ทันสะแล้ว”. ร่างเล็กพึมพำกับตัวเองเบาๆ และรีบวิ่งตรงไปยังจุดลงทะเบียนรายงานตัวสำหรับนักศึกษาใหม่ทันที
ปึก!!!
“โอ๊ยขอโทษนะ.........เป็นไรมากไหม”ผู้ชายหน้าตาหมวย น่ารัก แต่เสียงเขาดังเหมือนเปิดลำโพงตลอดเวลาเอ่ยถามแบมแบม เพราะต่างคนต่างรีบทำให้วิ่งชนกันเข้าให้
“เอ่อ ไม่เป็นไร แบมเองก็ขอโทษนะรีบไปหน่อย แฮร่
☺️
”
“ชื่อแบมเหรอ ชื่อน่ารักจัง เราชื่อแจนะ ยินดีที่รู้จักนะแบม” แจยิ้มให้แบมแบมอย่างเป็นมิตร
“ยินดีเช่นกัน แจอยู่ห้องเดียวกันกับแบมด้วยเหรอดีใจจัง. จะได้มีเพื่อน”
“งั้นถือว่าเราซี๊กันแล้วนะแบม”
“โอเค. หลังจากนี้แจจะเพื่อนซี๊จิงแบมนะ”
หลังจากนั้นทั้งสองก็ต้องเข้าร่วมกิจกรรมปฐมนิเทศ. รับน้อง. และเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงห้าโมงเย็น จนตอนนี้รู้สึกว่าสนิทกันมากเหมือนรู้จักกันมาเป็นสิบๆปี ต่างคนต่างอัธยาศัยดีก็เลยเข้ากันได้ง่าย. พอเข้ากิจกรรมเสร็จแบมแบมและแจพากันไปกินข้าว. หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับไปพักผ่อนที่ห้องของตัวเอง. เพราะวันนี้ก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว
.
.
.
.
.
.
.
ไรท์: สวัสดีดีค่ะ นี่เป็นนิยายเรื่องแรกของไรท์ ยังไงก็กราบฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจนักอ่านทุกคนด้วยนะคะ. หวังว่าจะชอบกันนะ. หากมีข้อผิดพลาดประการใดก็กราบขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ตอนหน้าเราจะมาทำความรู้จักกับมาร์คกันน๊าา...