“คิดว่าตัวเองเป็นน้องสาวของเจ้านาย แล้วจะทำอะไรก็เหรอครับ?”
เสียงทุ้มถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่ได้กดหรือไม่ได้ตะคอก ตะโกนแต่นั้นมันทำให้ร่างบอบบางต้องก้าวถอยหลังไปอัตโนมัติ แต่ก็ไม่ทันเมื่อชายหนุ่มเอื้อมมือมากระชากแขนให้ร่างบอบบางปลิวลงมานอนอยู่บนเตียงเดี่ยวสีดำใต้ร่างหนา
“ปล่อยฉันนะ! ถะ...ถ้านายทำอะไรบ้าๆกับฉัน! ฉัน...ฉันจะฟ้องพี่กองให้พี่กองไล่นายออก!”
“คุณกองคงไม่กล้าไล่น้องเขยตัวเองออกหรอกมั้งครับ”
“คุณกอง...นะ นี่หนูใยบัวไงคะ ใยบัวที่คุณไม่ชอบหน้า...หนูไหวละค่ะ อย่าทำหนูเลยนะคะ”
ร่างเล็กของเด็กสาววัยสิบแปดปีที่พนมมือไหว้ชายที่อายุมากกว่าตัวเองถึงหนึ่งรอบอย่างน่าสงสาร กองทักเองไม่ใช่ว่าเขาไม่สงสารเธอนะ...แต่ว่าเวลานี้เขาก็ไม่ไหวเหมือนกัน
“ไม่ไหว...ฉันไม่ไหวใยบัว ยิ่งฉันได้ยินเสียงเธอ ฉันก็ยิ่งอยากมากขึ้น”
เหมันต์ (เหม)
เเก้วตา (แก้ว)
กองทัพ (กอง)
ใยบัว (บัว