ข้ามรุ่น

แนะนำตัวละครหลัก

แม็ก : นักเรียน ม.ต้น ที่แอบชอบดาวโรงเรียน อย่างหัวปักหัวปำ

มิน : ดาวโรงเรียน ที่ไม่ว่าใคร ๆ ก็รู้จักเป็นอย่างดี และเป็นเป้าหมายของ แม็ก

บทที่ 1 : สายตา

ในเช้าวันจันทร์ที่สดใสของหลาย ๆ คน แต่มันเป็นวันที่ผมเกลียดที่สุด เพราะ ผม ต้อง มา เรียน ผมเป็นเด็กที่ ขี้เกียจพอตัวเลยครับ กิจกรรมก็ไม่ค่อยเข้า และไม่ค่อยสนใจด้านการเรียนด้วย อ๋อ ใช่แล้ว ผมลืมแนะนำตัวไป ผมชื่อ แม็ก นะครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วย //มาต่อ ๆ// แต่แล้วในวันนี้ เป็นวันที่จะมีการคัดเลือก ดัมเมเยอร์ หรือ ผู้นำ วงโย นั่นเอง แน่นอนครับ สาว ๆ หลายคน ก็เข้ามาเพื่อที่จะคัดเลือกเป็น ดัมเมเยอร์ ซึ่งผมก็มานั่งดูการคัดเลือกเช่นกัน สถานที่ ที่เขาคัดเลือกนั้นคือ โรงยิม ประจำโรงเรียนครับ ตอนนั้นผมนั่งอยู่ในบน สแตน กับเพื่อน ๆ  5 คน รวมผมด้วย ผมกับเพื่อน ๆ นั่งดูสาว ๆ กันอย่างตาเป็นมัน แต่ผม ก็ไม่ได้สนใจอะไร ผมก็นั่งดูนู่นนี่นั่นไปเรื่อย แต่แล้ว ผมก็เหลือบไปเห็น ผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นผุ้หญิงคนเดียว ที่ทำให้ผมไม่สามารถ ละสายตาได้เลย เธอเป็นใครกันนะ อยากรู้จักจัง ผมมองเธอด้วยสายตาคู่นี้ของผม แล้วเธอก็บังเอิญ หันหน้ามาทางผม ผมตกใจ แล้วก็มองเธอในสภาพที่ตัวสั่นอยู่ เธอส่งยิ้มมาให้ผม ทำให้ใจผมเต้นแรงมาก หน้าผมนี่แดงเป็นลูกตำลึงเลยครับ ผมเลยรีบปิดหน้า แล้ววิ่งไปที่ห้องน้ำ ผมมองหน้าตัวเองในกระจก แล้วภาพของเธอก็ลอยขึ้นมา รอยยิ้มที่สดใส สายตาที่อ่อนหวาน ความรู้สึกอบอุ่นที่เธอส่งมานั้น มันทำให้เขินจนไม่กล้ามองเธอเลยทีเดียว เพื่อนคนหนึ่งของผมชื่อ ซิว " เห้ย แม็ก เป็นอะไร เห็นรีบวิ่งมาที่ห้องน้ำ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า" ผมบอกเรื่องเกี่ยวกับเธอคนนั้น ซิวจึงพูดขึ้นมาว่า "อ่อ มิน นะหรอ รู้จักสิ เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก เห็นว่าจะได้รับคัดเลือกเป็นดาวโรงเรียนด้วยนะ" ผมรู้สึกมีความหวังเล็ก ๆ (อย่างน้อยก็มีข้อมูลบ้างละ) ผมจึงถามรายละเอียดต่าง ๆ จากซิว ผมจึงอยากรู้จักเธอให้มากขึ้นกว่านี้ ผมเลยพยายามสืบว่าเธอทำอะไรในแต่ละวัน ผมเริ่มติดตามชีวิตของเธอ ว่าเธอทำอะไรในแต่ละวัน บ้านอยู่ไหน ทำอะไร อยู่กับใคร มีใครเป็นเพื่อนสนิท ถามจากคนส่วนใหญ่เขาบอกกันว่า เธอเป็นผู้หญิงที่เฟรนรี่ก็จริง แต่เธอเป็นผู้หญิงที่ขี้เหงา ถึงแม้ว่าจะเฟรนรี่ แต่ก็อยากมีใครซักคนที่พอจะเข้ามาดูแล หัวใจของเธอ เพราะเธอเคยอกหักกับความรักที่เธอเคยมี ซึ่งเธอถูกผู้ชายคนหนึ่งทิ้งเธอไป เธอจึงเก็บหัวใจของตัวเองไว้ ปิดกั้นทุกอย่าง สร้างกำแพงล้อมรั้วหัวใจตัวเอง ไม่กล้าเปิดให้ใครเข้ามา เมื่อผมได้ข่าวคราวแบบนี้มา ผมจึงคิดขึ้นมาได้ว่า เอาสิ นี่ละความท้าทายของชีวิตผม จะมีรั้วเหล็ก รั้วปูน ผมไม่สนใจ แต่ผมจะทำลายรั้วที่ขวางกันอันนี้ให้พังทลายลงไป และทุกอย่างก็คือจุดเริ่มต้นของความรักนี้