...คำโปรย...
ตั้งแต่จำความได้โลกของฉันก็มีแค่แม่ ฉันไม่รู้ว่าพ่อไปไหน ไม่เคยคิดจะถามและแม่ก็ไม่เคยพูดถึง ทุกๆวันของฉันมีแค่แม่ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว วันหนึ่งตอนฉันอายุ 8 ขวบ แม่พาผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาอยู่ด้วย แม่แนะนำว่าเขาคือแฟนของแม่และเขาจะเข้ามาเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน "สวัสดีครับนีออน ให้ฉันอยู่ด้วยคนนะ" ผู้ชายร่างสูงพูดพร้อมยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ในตอนนั้นฉันแค่พยักหน้าลงเท่านั้น
4ปีต่อมา แม่จากไปด้วยอุบัติเหตุ ไม่มีแม้คำเอ่ยลา และไม่มีเวลากระทั่งเตรียมใจ โลกทั้งใบของฉันพังทลายลงตัวฉันเองในตอนนั้นไม่รู้เลยว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร... เด็กสาวตัวน้อยไม่รู้เลยว่าตัวเองมีน้ำตาให้ไหลมากมายขนาดนี้ ตลอดทั้งงานเด็กสาวเอาแต่นั่งเงียบมองผู้ใหญ่เกี่ยงกันไปมาว่าใครจะเป็นคนเลี้ยงดูเธอ
'ตัวภาระชัดๆ' ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้ยิน
"ผมจะดูแลนีออนเอง" เสียงทุ้มกังวานนั้นหยุดการโต้เถียงของทุกคน จากนั้นร่างสูงคุกเข่าลงที่หน้าเก้าอี้ของเด็กสาว มือหนาเอื้อมมาปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม "นีออนไปอยู่กับฉันไหม" เสียงนั้นอบอุ่นจนบรรยากาศเยือกเย็นรอบๆหายไป
"หนูจะอยู่กับคุณคาโอรุค่ะ"
Guest
