“ อกหักมันเรื่องธรรมดาม๊ากก” ร่างเล็กฉีกยิ้มให้เห็นว่าเธอไหว แม้น้ำตาเลอะเต็มหน้า
“ ตะวันพอแล้ว ” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยเตือน
“ไม่พอ จะกินอีก เอามาอีก เอามาาาา” ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เธอซดเอาๆจนคนห้ามเหนื่อยจะห้าม
“ ใครมันจะไปรักคนแบบนั้น ฮึก” ร่างเล็กพร่ำเพ้อไปเรื่อยเปื่อย คนนั่งเป็นเพื่อนทำได้แค่ถอนหายใจ
“ หยุดดื่มแล้วกลับกับเฮียเดี๋ยวนี้” ร่างสูงโปร่งปรับน้ำเสียงให้ดุและดังขึ้นอีก จนตอนนี้ผู้คนรอบๆเริ่มให้ความสนใจกับทั้งคู่มากขึ้นกว่าเดิม แต่ร่างสูงก็ไม่ได้ใส่ใจ ลำพังหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มนั่งร้องไห้ก็ดึงความสนใจมากพอแล้ว แต่ตอนนี้มีชายร่างสูง หน้าตาหล่อเหลาแต่งตัวดีเพิ่มมาอีก ทำให้ผู้คนคิดกันไปต่างๆนาๆ
“ เป็นใครมาบังคับตะวัน ตะวันยังไม่กลับ อย่ามายุ่ง! “ ร่างเล็กเริ่มออกฤทธิ์ คนตัวสูงส่งสายตาให้พนักงานมาเช็คบิลพร้อมยื่นแบงค์พันจำนวนหลายใบ เกินจากราคาจริงที่หญิงสาวกินไปมาก
“ ไม่ต้องทอนครับ “ เขาถือซะว่าจ่ายค่าที่ทอตะวันสร้างความรำคาญให้ลูกค้าคนอื่นในร้าน พนักงานทำสีหน้าลังเลก่อนจะรับมาด้วยความนอบน้อมและกล่าวขอบคุณ
ร่างสูงตัดสินใจอุ้มคนตัวเล็กขึ้นแนบอกเพื่อประหยัดเวลา หากให้เดินเองคงนานกว่าจะถึงรถและมันทำให้เขาเสียเวลานอน
“ ใครทำเสียน้ำตาขนาดนี้ หืม “ ร่างสูงพึมพำเบาๆขณะอุ้มหญิงสาวเดินไปด้วย คนตัวเล็กในอ้อมแขนยังไม่หยุดเพ้อ
“ ตะวันจะไม่รักใครอีกแล้ว ฮื่อออ “
Guest
