1
ตอน
395
เข้าชม
12
ถูกใจ
1
ความคิดเห็น
1
เพิ่มลงคลัง
“อย่าเพคะ” หม่อมแพรขยับตัวออกห่างจากการกอดรัด หันหน้ามาเพื่อจะห้ามปรามภัสดา แต่ทรงมิยอมหยุด ทรงฟอนจูบทุกที่ที่จูบได้และแตะต้องถึง หม่อมจึงใช้ฝ่ามือดันพระอุระแกร่งเพื่อให้เกิดระยะห่างจากตัวหม่อมและภัสดา
“ทรงแกล้งหม่อมฉัน” เมื่อเงยหน้าขึ้นจึงเห็นสายพระเนตรล้อเลียนจากท่านส่งมา
“มิได้แกล้งสักนิด หากแต่เพราะรักดอกหนา จึงเป็นเช่นนี้” ทรงยกมือหม่อมขึ้นมาจุมพิตกลางฝ่ามือ เขินอายนักกับสายตาของภัสดาที่ส่งมา
‘ท่านออกปากฝากคำรักอีกแล้ว ใจดวงนี้ถวายท่านหมดแล้วท่านอาทิต’
เดือนสิบ🌸
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
