เรื่องต่อจากพี่ดนัยใครที่ไม่เข้าใจเนื้อเรื่องตั้งแต่แรกแนำนำให้ย้อนกลับไปอ่าน รักโคตรเจ็บได้นะครับ
ออมสินเป็นชื่อผมเอง
อาร์ตี๋ อายุห่างกับออมสิน10ปี
อาร์ตี้เป็นเด็กกำพร้าพ่อ พ่อเสียชีวิตตอนยังแบเบาะ
พ่อแม่ของอาร์ตี้เป็นหมันไม่มีลูกจึงขออาร์ตี้จากน้องสาวมาเลี้ยงและโอนเป็นลูก พอโตขึ้นมาอาร์ตี้รู้ความว่าพ่อแม่ไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆเวลาทะเลาะกับพ่อและแม่มักจะหนีออกจากบ้าน
อาร์ตี้ ทวีพันธ์ ธนสมบัติ อายุ15ปี ขนตางอน รูปหล่อ
อาร์ตี้ เด็กหนุ่มอายุ15ปีกำลังเรียนชั้นม.3 มักจะมาให้ผมสอนภาษาอังกฤษให้เป็นประจำเพราะรู้ว่าผมเคยเรียนภาษาอังกฤษมาบ้าง
หลังเลิกเรียนอาร์ตี้มักจะมาให้ผมสอนภาษาและวิชาไหนที่เขาเรียนแล้วไม่เข้าใจให้เป็นประจำบางทีก็มานอนค้างกับผม
ตอนแรกผมก็ไม่คิดอะไรแค่อยากช่วยสอนหนังสือให้เข้าใจยิ่งขึ้นบางทีจะพาเพื่อนมาด้วยมาช่วยงานเล็กๆน้อยๆเสร็จแล้วผมก็จะสอนการบ้านให้ รวมทั้งแนะนำสั่งสอนในทางที่ถูกที่ควร
อาร์ตี้มีปัญหากับพ่อแม่บ่อยๆและก็จะหนีออกจากบ้านมานอนที่บ้านผมเป็นประจำไม่ยอมกลับบ้านจนพ่อแม่มาตามจึงกลับ
ผมรู้ว่าอาร์ตี้เป็นเด็กที่ขาดความอบอุ่นเหมือนผมซึ่งผมจะพูดปลอบเป็นประจำและเล่าเรื่องที่ผมกับพ่อทะเลาะกันและโดนพ่อตีสมัยก่อนให้ฟังประจำ