แฟนฟิคเรื่องนี้เขียนขึ้นด้วยความรักและความชื่นชมต่อศิลปิน ไม่มีความประสงค์จะทำให้เสียงชื่อเสียงแต่อย่างใด เนื้อเรื่องเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนเองทั้งสิ้น
หากเนื้อหาส่วนใดกระทบกับชื่อเสียงและมีผู้ไม่สบายใจในเนื้อหาส่วนใด ทางผู้เขียนยินดีแก้ไขและปรับปรุงตามความเหมาะสม
แฟนฟิค>>>>
แบม ...
“ทำไม ไม่รับโทรศัพท์ ส่งข้อความไปก็ไม่อ่าน พี่มาร์คน่ะพี่มาร์ค กลับเกาหลีเมื่อไรล่ะน่าดู” ผมกระแทกโทรศัพท์เครื่องแพงอย่างไม่ใยดี
พี่มาค์ก...
“เสื้อที่จะใส่งานไซต์ มันไม่...เออ ไม่บางไปใช่ไหมครับ” ผมมองเสื้อตัวในของสูทที่ทีมงานเอามาให้ลองแล้วพลางคิดว่า ....ถ้าคนตัวเล็กเห็นรูปผมใส่เสื้อตัวนี้ล่ะก็ เห้ยยยยยยยย แค่คิดก็หูชาแล้ว
จินยอง....
“พี่จะไปงานมีตครั้งแรกของผมไหม จะไปหรือไม่ไป จะได้วางแผนถูก อิมแจบอม!!! ตื่นมาคุยกันเดี๋ยวนี้น่ะ !!” ผมแห้วเสียงใส่คนขี้เซ่าบนเตียง
เจบี....
“ฉันขออีก5นาทีได้ไหม เมื่อคืนก็ไม่ได้นอนทั้งคืนแล้ว” ผมกระชากแขนคนที่แห้วเสียงใส่ให้ล้มตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้ง ก็น่ะ ผมขอเติมพลังอีกสักหน่อย เอาหน้าซุกออกนิ่ม...
แจ็คสัน...
“แจ ไม่สบายอยู่ ไม่ดื้อกับพี่สักวันได้ไหม พี่จะบินแล้ว เป็นห่วง” ผมผู้เสียงอ้อมปลายสาย ทั้งที่ตัวผมกำลังหนังรถไปสนามบิน แต่ใจผมกลับไม่ตามมาซะอย่างนั้น
ยองแจ...
“เจ้าทึ่มแจ็คสัน นายมันคนบ้า ฉันแค่เป็นหวัดเอง จะห่วงอะไรนักหนา ตัวเองสิ หลังยังไม่หายเลย น่าห่วงกว่าอีก อือ ไม่ไปไม่ได้หรอ” เมื่อผมเป็นห่วงพี่เขา ก็แค่อยากให้พักบ้าง เสียงเครือ
ยูคยอม
“ปิงปอง ทำไม เลาต้องมาอยู่จุดนี้ด้วย หืมมพวงพี่เขารักก็ก็ดีอ่ะ แต่เลาอิจอ่ะ หวานกันซ่ะหมดไม่กล้าขึ้นล่ะ” ผมได้แต่บ่นในจาก
ไรท์รักรีด
รีดก็รักไรท์ด้วยน่ะ คอมเม้นท์เบาๆน่ะตัวเอง
Guest
