ในห้องรกๆที่ข้าวของกระจัดกระจายเต็มห้องดูไม่มีความเรียบร้อยกับชายหนุ่มที่กำลังจะทิ้งตัวลงนอน
"ถ้าฉันเกิด...ใหม่ได้ก็ดีสิ"ชายหนุ่มที่กำลังเบื่อโลกใบนี่แบบสุดๆชีวิตที่เอาแต่ทำงานไปวันๆ
เขาบ่นกับตัวเองเรื่องสถานที่ทำงานที่โดนกดดันจากหัวหน้าและรุ่นพี่
บ่นไปเรื่อยๆ
จนหลับไปทุกๆอย่างที่เขาเห็นตอนนี้มีเพียงความมึดมิดทุกอย่างเป็นสีดำหมด
"เกิดใหม่ เกิดใหม่"เขาพูดคำนั้นออกมาซ่ำๆไปเลื่อยๆ
"เจ้าอยากเป็นอะไร..บอกข้ามาสิ"เสียงของหญิงสาวที่ฝังแล้วเหมือนกับเด็กตัวน้อยผู้น่ารัก
"อะไรก็ได้ทั้งนั้น"ชายหนุ่มพูดขึ้นโดยที่ไม่รู้ตัวสักนิดเดียว
เสียงขำของหญิงสาวผู้นั้นก็ดังขึ้นอย่างบ้าคลั่ง
"เจ้าพูดเองนะ...ช่วยไม่ได้"เสียงขำยังคงดังต่อไปแบบนั้น
จนชายหนุ่มได้ตื่นขึ้นเขารีบรุกพรวดขึ้นมาทันทีเขาเริ่มมองไปรอบๆแล้วเกิดความแปลกใจถึงสิ่งที่เขาเห็นมันคือสุสานภายในถ่ำขนาดใหญ่ที่มีป้ายหลุมศพเต็มไปหมด
เมื่อมองขึ้นไปยังเพดานถ่ำมีความสูงประมาณสิบเมตรเห็นจะได้เขาเหลือบตาไปมองแขนของตัวเองแล้วก็ตกใจเป็นอย่างมากเพราะแขนและร่างกายของเขามันกายเป็นโครงกระดูกไปเสียแล้ว