หลุมพรางร้ายนายมาเฟีย

เอวา 

ฟินิกส์ 

และแล้ววันนี้ก็มาถึงฉันที่กำลังอยู่ในชุดวิวาห์สีขาวที่กำลังจะแต่งงานและกำลังนั่งอยู่ในห้องหรูเพื่อที่จะรอเจ้าบ่าวมารับไปสู่งานพิธีวิวาห์แบบไม่เต็มใจนัก 

        แอ๊ดดด 

เสียงเปิดประตูได้ดังขึ้นในขณะที่ฉันกำลังนั่งเศร้าอยู่ตรงขอบเตียง ฉันนั่งหันหลังทางประตูเลยไม่เห็นผู้มาเยือนที่มาทางด้านหลังฉันจึงเอ่ยปากเรียกชื่อที่คิดว่าน่าจะเป็นเจ้าบ่าวของฉัน 

        “ กริฟฟริ้น นั้นคุณหรอ ” 

ฉันเอ่ยถามแต่กลับไม่มีเสียงตอบรับใดๆฉันคิดว่ามันต้องมีอะไรผิดปกติฉันเลยหันกลับไปมองด้วยความสงสัย  

        ควับบบบบ 

ฉันโดนใครบางคนจับฉันกดแขนทั้งสองข้างและนอนลงบนเตียงอย่างรวดเร็วเจ้าของร่างนั้นเขาไม่ใช่กริฟฟริ้น แต่เป็นผู้ชายหน้าสวยผิวขาวราวกับหิมะดวงตาคู่นั้นได้จับจ้องมาที่ฉันเขม็ง 

        “ ฟินิกส์ นายมาทำอะไรที่นี่ ” 

        “ อย่าพูดอย่างนั้นเจ้าบ่าวของเธอแบบนี้สิ เอวา” 

        “ คนที่เป็นเจ้าบ่าวของฉันคือ กริฟฟริ้น ไม่ใช่คุณคุณเป็นคนบอกเองนี่ว่าให้ฉันแต่งงานกับเขา " 

        “ เอ๊ะ......ฉันบอกไปตั้งแต่เมื่อไหร่นะขอคิดก่อนนะ ” 

        “ นายมันคนกะล่อน ปล่อยฉันเลยนะฉันอึดอัด ” 

        “ อึดอัด โอเคงั้นเดี๋ยวฉันถอดให้ ” 

ยังไม่ทันได้พูดห้ามฉันก็โดนเขาประกบปาก แรงเขาช่างเยอะจนฉันขยับไม่ได้ ให้ตายเถอะเกิดเป็นหญิงมันเสียเปรียบตรงนี้นี่เอง ฉันเริ่มน้ำตาไหลอาบแก้มและเริ่มงัวเงียเพราะฟินิกส์จูบฉันแบบไม่ได้หายใจเลย (แกร๊ก) เสียงนั้นทำให้ฉันหันไปดูข้อมือตัวเองปรากฏว่าเขาเอากุญแจข้อมือมาล่ามมือทั้งสองฉันไว้และขึงไว้กับหัวเตียง 

        “ ชุดบ้านี่ถอดยากชะมัด ” 

จากนั้นเขาค่อยๆบรรจงถอดชุดและลูบไล้ตามตัวของฉัน ฉันเริ่มร้องไห้หนักขึ้นข้อแขนก็เจ็บเหลือเกินยิ่งดิ้นยิ่งเจ็บ ฉันหมดหนทางหนีทำอะไรไม่ได้ขยับก็ไม่ได้เลยนอกจากอยู่นิ่งๆตอนนี้สิ่งเดียวที่เคลื่อนไหวได้คือน้ำตาที่ไหลมาตลอด เสียงเหล็กจากกุญแจมืออยู่บนหัวเตียงที่กำลังเสียดสีกันดังไม่ทั่วห้องแต่คนใจร้ายก็ยังไม่หยุดลงมือ จนเขาทำสิ่งที่ไม่คาดคิดกับฉัน สวบบบบ!!!!!!  เขาได้ข่มขืนฉัน นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันต้องเสียให้กับเขาตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนเขามีดแทงเข้ามาในกายฉันเจ็บจนเกร็งไปหมด 

        “ ฮื้อออ ฟินิกส์เจ็บ พอเถอะ พอๆๆๆ ไม่เอาแล้วเอามันออกไป ” 

        “ ซี๊ดดด แน่นมากเลย เอวา เพิ่งเอาเข้าไปเองจะแตกแล้ว ” 

เขาไม่สนใจคำพูดฉันเลยเอาแต่ขยับตัวและดูดไปตามหน้าอกของฉันจนรู้สึกว่าตอนนี้มันเจ็บแปล๊บๆไปทั้งตัว 

        “ เอามันออกไปเถอะ ขอร้องละ ฮื้อออ ” 

        “ ตอนนี้ฉันหยุดไม่ได้แล้ว อ๊ะ..... ” 

เขาเร่งความเร็วบนตัวเขาให้เร็วขึ้นทำให้ฉันหรือสึกจุกที่ช่องท้องไปหมดและเสียงกุญแจข้อมือบ้านี่ก็เริ่มดังแรงขึ้นกฉันพูดอะไรไม่ออกได้แต่กำมือแน่นในอาณัติของกุญแจมือจนรู้สึกว่ามีอะไรอุ่นๆไหลออกมาเต็มท้องฉัน เขาจึงหยุดนอนพักบนตัวฉันด้วยเสียงที่หอบและเขาก็เดินเข้าห้องน้ำไปฉันเริ่มรู้สึกอ่อนเพลียเลือนลางแทบหมดสติ ถ้าฉันไม่ช่วยชีวิตเขาไว้ตอนนั้นคงไม่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ 

**นี่เป็นเรื่องแรกที่ฟางเพิ่งเริ่มเขียนฝากติดตามกันด้วยนะคะ** 

**ปล.อย่าก๊อบผลง้านเค้านร้า ใครก๊อบเดี๋ยวตีมือเลย**