รักครั้งนี้
1
ตอน
521
เข้าชม
15
ถูกใจ
1
ความคิดเห็น
2
เพิ่มลงคลัง

ตอนที่1 ช่วงเข้าสู่วัยรุ่น 

ในช่วงชีวิตของเด็กผู้หญิงแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน และ แตกต่างกันออกไปใครๆก็อยากได้ชีวิตที่ดีที่สวยงามและเพียบพร้อม ทุกคนอยากมีและอยากได้แต่น้อยคนนีกที่จะได้รับสิ่งดีๆ ชั้นคนนึ่งที่ชีวิตวัยรุ่นไม่เป็นไปตามที่วาดฝันและหวังไว้ และชั้นก็ไม่สามารถแก้ไขอดีตได้เลย และตอนนี้ผลของสิ่งที่ชั้นทำเพราะการไม่รู้จักคิดไม่รู้จักเลือกมันก็ทำให้ชั้นได้เรียนรู้แล้วว่ามันพลาดไปแล้วไม่มีทางแก้ไขอะไรได้ ตอนนี้สิ่งที่ทำได้คือยอมรับมัน  

ย้อนไปเมื่อ13ปีที่แล้วเด็กผู้หญิงบ้านๆพื้นๆเรียนโรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่งช่วงนี้เป็นปีสุดท้ายแล้วของหารจบการศึกษาระดับมัธยมต้น ทุกอย่างดูไปได้ดีและมีทีท่าว่าจะสวยงามแน่นอนแต่มันไม่เป็นแบบนั้นเมื่อชั้นมาพบกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งเขาเรียนเอกชน พื้นฐานทางบ้านพอมีพอกินอยู่ดี เรารู้จักกันเพนาะเขาเป็นพี่ชายของเพื่อนเราเองเขาชื่อว่า เซน ส่วนเราชื่อ นารา เรารู้สึกเฉยๆกับเขานะเพราะช่วงนั้นคิดว่าได้เพื่อนเพิ่มมาอีก1คนเราเล่นด้วยกันทุกเย็นหลังเลิกเรียน จนวันนั้นจุดเริ่มต้นของชีวิตเราได้เปลี่ยนไป.... 

กริ๊งงงงงงงง เสียงมือถือได้ดังขึ้นในช่วงตี1 

"ฮัลโหล...." เรารับสายทั้งที่ไม่ได้มองว่าสายเรียกเข้านั้นเป็นเบอร์ของใคร  

"นอนแล้วหรอ" ปลายสายตอบกลับมาทำเรา งง เพราะเราไม่รู้ว่าใครโทรมาเวลานี้ 

"นั้นใครอะ โทรมาหาใคร" เริ่มสงสัย 

"จำเสียงไม่ได้หรอ เซนไงงั้นนอนเถอะฝันดีนะนารา" เซนได้วางสายไปพร้อมกับความมึนงง ของเราเองว่าโทรมาทำไมใครให้เบอร์ รู้ด้ยังไงเราสงสัยแค่นี้และได้หลับไปโดยที่ไม่ได้คิดว่าเขามีจุดประสงค์อื่นหรือไม่ ZzzzzzzZZZ 

รุ่งเช้าของวันใหม่ เราไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืนเลยเพราะเราลืมไปแล้วด้วยซ้ำเราไปเรียนปกติกลับมาเล่นกับเพื่อนตามปกติที่บ้านตามประสาเด็กบ้านนอกอะนะ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ เซนชอบเข้ามาแกล้งเราไม่ว่าจะเล่นอะไรก็ตามแกล้งแบบเกินไปจนเราเริ่มไม่ชอบขี้หน้า และเราไม่อยากเจออีกเลยเวลาเราจะออกบ้านจะคอยมองห่อนว่าเขาอยู่แถวนี้มั้ยหลบๆตลอด อึดอัดมากกกกกก 

"นารา หลบหน้าเราทำไมคนแค่อยากเล่นอยากคุยด้วยไม่ได้เลยหรอ" เซนทักทายเมื่อเจอเรา สาบานนี่คือคำทักทายจริงๆ 

"ก็เราไม่ชอบที่เซนชอบมาแกล้งเราคนเดียว แกล้งอะไรนักหนามันน่ารำคาญ" เราตอบจากใจไปเลย 

"ก็คนอยากทำความรู้จัก นาราน่ารักอยากรู้จักมากกว่านี้ก็แค่นั้น"เซนตอบชิวๆ 

"ทุกวันนี้ก็เล่นด้วยกันรู้จักกันแล้วไม่ใช่รึไงถ้ายังแกล้งอีกก็จะไม่ยุ่งด้วยเลย เพราะไม่ชอบ" เราแอบเหวี่ยง 

"เราชอบนารา"  

"....... ตลก" นี่คือคำตอบของเรา เราก็ไม่รอเซนพูดต่อเดินเข้าบ้านทันทีแต่ในใจไม่รู้ทำไมหวั่นไหวกับคำนี้เหลือเกิน เราชอบนารา 😊😊😊 

หลังจากวันนั้นเซนเริ่มลุกนักเข้าเรื่อยๆโทรมาหาทุกวันและเลิกแกล้งเราอีกด้วย ก็ทำตัวแบบวัยรุ่นที่เขาจีบกันใหม่ๆจนเราตกลงคบกัน แต่ไม่มีใครรู้นอกจากเรา2คนเท่านั้น ทุกอย่างเป็นไปตามปกติของทุกวันจนวันนนึ่งเขาโทรมาตอน ตี3 ซึ้งเวลานี้ทุกคนในบ้านของเราหลับกันหมดแล้ว 

"ฮัลโหลนารา เซนอยากเจออยากเห็นหน้าได้มั้ย"เซนเริ่มสนทนา 

"ตอนนี้เนี้ยนะ มันดึกแล้วเดี้ยวแม่เราว่า" เราตอบแบบจริงจัง 

"เขาหลับกันหมดแล้วเราขอเข้าไปเจอหน้านาราได้มั้ยวันนี้คิดถึงมากๆเลย" เซนอ้อนวอน 

"ไม่อะเรากลัวแม่เาตื่นมาเห็นพอดี"เราปฎิเสทเซนไปทันที 

"จะทำแบบนี้ก็ได้เราแค่อยากเจอหน้าแค่นี้ก็ไม่ได้อะไรๆก็ไม่ได้เราจะคบกันทำไม" เซนเริ่มเถียงกับเราสักพักจนในที่สุดเราก็ยอมเปิดประตูให้เขาเข้ามาหาเรา มองดูเป็นผู้หญิงไม่ดีเลยเนอะ เมื่อเซนเข้ามาในห้องเขาก็ขอกอดขอหอมเราบอกคิดถึงและรักเรามากที่สุด 

"เรารักนารานะ ขอนอนด้วยได้มั้ยเช้ามืดเราก็กลับ"เซนขอนอนกับเราหน้าตาเฉย 

"เรากลัวแม่เรามาเห็นอะ เซนกลับไปเถอะนะ" เราตอบ 

"นะๆนาราเราอยากนอนกอดสักคืนนึ่งเองนะ"หลังจากจบประโยคนี้เซนก็หอมแก้มเรากอดเรา และมีบางอย่างที่มันนอกเหนือจากการกอด เขาจะจูบปากเราเราพยายามกันสุดฤทธิแต่ไม่เป็นผลสุดท้ายเราและเขาก็ลงเอยด้วยการจูบกันในที่สุด มือของเขาที่จับหน้าเราให้หันไปจูบกับเขาเริ่มลดลงมาเรื่อยๆและได้จับต้องนั้นนี้ในร่างกายเราแทบทุกจุดไปหมด อารมณ์ของเราตอนนั้นเราเคลิ้มและรู้สึกดีมากๆเลยเขาอ้อนโยนและดูทะนุทนอมเรามากที่สุด เราต่างกอดกันและกัน จนเราไม่รู้ตัวว่าเสื้อผ้าเราถูกถอดออกหมดไปเมื่อรัยตอนไหนแล้ว...........หลังจากนั้นเขาก็ได้บอกรักเราอีกครั้งก่อนที่เขาจะกลับบ้านไป 

15.30 น. วันนี้คือวันจบการศึกษาของเราแล้ว เย้!! ดีใจที่สุดเราตั้งใจที่จะเรียนต่อในสถาบันที่เลือกไว้ มีจุดมุ่งหมายว่าจะจบมัธยมปลายแล้วไปเรียนต่อที่ กทม. แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็มาถึง 

"เซนประจำเดือนเราไม่มาเป็นเดือนแล้วนะ เราเครียดมากเลย" เราพูดไปพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา เราคิดถึงขั้นเราท้องถ้าเป็นแบบนั้นเราจะทำยังไง 

"เอางี้เดี้ยวเราไปซื้อที่ตรวจให้รู้ๆกันไปเลยรอเราแปปนะ"เซนบอกเราแค่นี้และขี่รถออกไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาให้เรา ะหว่างนั้นเราคิดหลายอย่างกลัวเขาทิ้งและกลัวแม่เราเสียใจเพราะเราตั้งใจที่จะเรียนต่อและแม่เราหวังกับเรามาก เมื่อเซนมาถึงก็ให้เราเข้าไปตรวจ เราตรวจเสร็จแล้วยื่นให้เซนดูซึ่ง ตกใจมากเราร้องไห้อย่างมาก ใช่ เราท้อง!!!! 

"โธ่เว้ย!!!! ทำไมนาราปล่อยให้ท้องได้แบบนี้จะทำยังไงต่อไป!!! " เขาตวาดใส่เราคำพูดไม่เหมือนก่อนหน้านี้เลยด้วยซ้ำมันยิ่งทำให้เราเครียดแล้วร้องไห้หนัก แต่ที่หนักไปกว่านั้นก็คือ... 

"เอาออก เดี้ยวจะหาซื้อยามาให้และไม่ต้องไปบอกกับใครเขาละไม่อยากให้ใครรู้" เขาพูดออกมาหน้าตาเฉยไม่นึกถึงความรู้สึกของเราเลยด้วยซ้ำมันทำให้เราคิดว่าเขาไม่ได้จริงจังกับเราแต่แรกตลอดเวลาที่คบกันมา1ปี เขาไม่เคยบอกกับใครว่าเราคบกันและสั่งไม่ให้เราบอกกับใคร ตั้งแต่วันนั้นเป็นเวลาเกือบเดือนเขาไม่โทรมาหาเรามีแค่ขี่รถบังเอิญเจอเราเขาจะพูดว่ารอยาก่อนสั่งไว้แล้วและไม่ให้เราบอกกับใคร เสียใจมากร้องไห้คนเดียวทุกคืนกลางวันต้องทำตัวปกติกับครอบครัวมันทรมานที่เราไม่สามารถบอกอะไรปรึกษากับใครได้เลย  

เช้าของวันใหม่ที่อากาศดีมากแต่ก็แค่อากาศเพราะตอนนี้เราจากที่เครียดฟม่นหมองอยู่แล้วกับเพิ่มมากขึ้น แม่เรียกเราไปคุยแม่ร้องไห้สักพักแม่หันมาถามเรา "นาราบอกแม่มาตรงๆนาราท้องกับเซนหรอจริงรึเปล่า" เราได้ฟังเท่านี้น้ำตาเราไหลออกมาเองแบบมากที่สุดเราไม่ตอบอะไรนอกจากน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้ง2ข้างลงมาให้แม่เห็น คนเป็นแม่ย่อมรู้ว่าคำตอบคืออะไรแม่จึงร้องไห้ต่อออกมาเหมือนกัน  

"แม่รู้ได้ไงว่าหนูท้อง" คำแรกจากปากของเราที่พูดกับแม่ 

"ก็ป้าอรเขามาบอกแม่ว่านาราท้องเซนมันมาถามเขาว่ารู้จักร้านขายยาทำแท้งรึเปล่า แม่ถึงรู้ไง" แม่ตอบเรา 

"เซนไม่ให้หนูบอกใครเรื่องนี้เลย หนูอึดอัดมากและเครียดมากแม่หนูผิดไปแล้วหนูทำผิดมากๆเลย" เราร้องไห้ไม่หยุดแม่ก็ได้แต่ปลอบว่าไม่เป็นไรนะแม่ไม่โกธรลูก เดี้ยววันนี้แม่จะต้องจัดการให้มันเสร็จๆไป แม่เราได้ไปบอกฝั่งบ้านของเซนว่าเรื่องเป็นมายังไง ทางล้านเซนเขารับผิดชอบทุกอย่างและขอนัดเราหัวค่ำวันนั้นเพื่อที่จะคุยพร้อมเซนเพราะตอนนี้เซนไม่อยู่บ้าน 

19.00น. เพล้งงงงงงง!!!!! เสียงเขวี้ยงขวดที่หน้าบ้านเราดังขึ้นและไม่ใช่ใครที่ปา เซนนั้นเอง 

"ทำไมเอ็งต้องบอกด้วยหวะ! บอกทำไม!!!" เสียงเซนตะโกนต่อว่าเราหน้าบ้าน ทั้งเราและแม่เราวิ่งออกมาพร้อมกันก็เจอเซนบ้าคลั่งต่อว่าเราทุกอย่าง เราจึงอดไม่ไหวเลยโต้กลับไปเพราะเขาทำเกินไปจริงๆ 

"ใครกันแน่ที่เป็นคนพูดกับคนอื่นจนคนอื่นต้องมาบอกกับแม่!! ก็ดีเหมือนกันได้เห็นสันดานของหมาตัวหนึ่งวันนี้แล้ว" เราควบคุมอารมณ์ไม่ได้เลยในตอนนั้น 

"กูไม่เอามึง ไม่มีวันหรอก" เซนไม่ได้พูดปากเปล่าแต่เขาจะเดินเข้ามาทำร้ายเราด้วย จนแม่เราห้ามและต่อว่าเซนไปที่กระทำตัวแบบนี้และไม่นานพ่อแม่เขาก็ได้มาหน้าบ้านเราเห็นเหตการณ์เขาจึงต่อว่าลูกของเขาและให้สงบสติอารมณ์มานั่งเครียกัน 

แม่เซนเอ่ยขึ้นก่อน" แม่อยากให้เรา2คนไหว้ผีกันก่อนนะแล้วก็ช่วยกันทำมาหากินคิดว่าดีมั้ยแม่รับผิดชอบให้ทุกอย่าง" 

"ผมไม่เอาบอกไว้เลยถ้าจะเอา ผมเอาแค่ลูก" เซนพูดออกมาและนั่งร้องไห้เสียใจทำเหมือนกับว่าเราไปพังชีวิตเขา  

"งั้นหนูก็ไม่เอา ลูกของหนูดูแลกันเองได้ไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้" เราตอบกลับทันที่และไม่มีน้ำตาไหลสักหยดในตอนนั้น การเจรจาของผู้ใหญ่คือเขาเข้าใจกันตกลงกันได้แต่เรากับเซนไม่ลงตัวกัน มันเจ็บนะเราคบกะเขามาเป็นปีทุกอย่างดีมาตลอดแต่พอเรามาท้องเขาเปลี่ยนไปแบบเห็นได้ชัดเจนแถมโทษแต่เราฝ่ายเดียวทั้งที่ตลอดเวลา1เดือนที่ท้องเราแทบไม่มีปากอะไรเลย T^T จากวันนั้นทางฝั่งเราตกลงกันว่ารอเราคลอดแล้วค่อยจัดการเรื่องทุกอย่างก็ได้ถ้าไม่รับทางบ้านเราก็ขอดูแลหลานเองได้ จนเวลาล่วงเลยมาครบ9เดือน 9เดือนที่ไร้วี่แววของเซนไม่เคยพาเราไปหาหมอ ไม่เคยโทรมาหาเหมือนตัดขาดกันตั้งแต่วันนั้นแต่ทางพ่อแม่เขาถามไถ่เราตลอด และที่มากกว่านั้นคือ9เดือนที่เรารับรู้ว่าเขามีใครต่อใครถึงขั้นขี่รถพ่วงกันผ่านหน้าเราต่อหน้าต่อตา ได้แม่เราที่คอยปลอบที่คอยพาไปหาหมอที่คอยหานั้นนี้มาบำรุงเราถึงเวลาที่เราจะเริ่มต้นชีวิตใหม่สักทีแล้ว.......... 

"ยินดีด้วยนะครับได้ลูกชาย" เสียงคุณหมอบอกกับเราหลังจากทำคลอด หมอได้อุ้มลูกของเรามาวางไว้ที่หน้าอกเราได้เห็นหน้าครั้งแรกเราน้ำตาไหลดีใจว่านี่คือสิ่งที่เรารอคอยมา9เดือน เราดีใจมากจนลืมเรื่องเลวร้ายนั้นไปหมดสิ้น เด็กน้อยผิวขาวนิ้วเรียวยาว จมูกโด่ง เด็กคนนี้คือลูกของเราคือความสุขของเราที่หาจากที่ไหนไม่ได้สินะ ลูกแม่คนเดียวเท่านั้นเราจะเริ่มต้นใหม่กันครับลูกชายของแม่.... เด็กผู้หญิงวัย16ปี ต้องกลายมาเป็นคุณแม่วัยใสในวันนี้ทั้งที่ความจริงเราควรใส่ชุดนักศึกษาสวยๆถือกระเป๋าเข้าห้องเรียนแบบเพื่อนๆเขาไม่ใช่มานอนในห้องสี่เหลี่ยมของโรงพยาบาลพร้อมรถเข็นเด็กข้างๆแบบนี้ แต่นั้นไม่ได้ทำให้ความพยายามของเราเปลี่ยนเราตั้งใจจะใช้ชีวิตแบบใหม่โดยที่เราวางแผนไว้เหมือนเดิม เข้าเรียนใหม่ทำตัวให้มีคุณค่าสักที แต่มันไม่ง่ายแบบนั้นหน่ะสิเมื่อปัญหาก่อนหน้านี้ยังเครียไม่จบ!!!!!  

"หลานยายกลับบ้านเราแล้วนะลูก" แม่เราดูเหมือนจะเห่อหลานออกหน้าออกตาไปหน่อยใช่สิบ้านเราไม่เคยมีเด็กผู้ชายมาก่อน ลูกของเราเป็นผู้ชายคนแรกของบ้านเราเลยนะ แม่เราตั้งชื่อให้ว่าน้อง อคิณ เหมือนทุกอย่างกำลังเริ่มผ่านไปได้ดีแม่ของเซนขอมาพบหลานแม่เรากับไม่ให้และให้เหตผลว่าในเมื่อเซนเขาไม่รับผิดชอบอะไรและที่ผ่านมาก็หยามหน้ากันด้วยซ้ำเขาต้องขอคิดดูก่อนตอนนี้หลานก็เพิ่งได้กลับมาบ้านด้วย ทางแม่ของเซนก็ต้องยอมรับไปแต่เขาซื้อของใช้ของเด็กมาให้ทุกวันจนล้นบ้านแต่ไม่เคยได้เจอหลานเลย จนเขาขอแค่ใฟ้ถ่ายรูปดูได้มั้ยแม่เราตกลงก็ให้น้องสาวเซนเข้ามาถ่สยและเอาไปให้แม่เซนดู เขาเห่อหลานมากพอกันกับแม่ของเราไม่ผิดจากเห็นรูปหลานวันนั้นก็กระหน่ำซื้อข้าวของาให้อีกเพี้ยบจนใช้ไม่ทันเลยทีเดียว ส่วนเซนหน่ะหรอ ไม่แม้แต่จะมาขอเจอด้วยซ้ำไป 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว