เธอผู้มีอดีตแสนขมขื่น "ข้าเกลียดตัวเองที่สุด ในตอนนี้มันมืดมน มองไม่เห็นอะไรเลย" และเขาผู้เจิดจ้าจนใครๆต่างมองข้ามความมืดมิดของเขา "จะมีไหมใครสักคน ที่มองเห็นความทุกข์ในใจข้า"
มืดไปหมด ไร้แสงทุกอย่าง นานเท่าไหร่แล้วที่ข้าจมอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ มองไปทางใด ก็ไร้วี่แววของความหวัง นี่ข้า...ยังคาดหวังกับความหวังอีกหรอ จริงๆแล้ว ข้าเป็นเพียงหญิงคนหนึ่ง ที่หวังจะมีความสุขสักครั้ง แต่ทำไมความสุขเหล่านั้น ข้าถึงไม่มีกันล่ะ ทางออกจากที่แห่งนี้ อยู่ที่ไหนกัน....
......
เข้าว่ากันว่า...ข้าเสมือนศูนย์กลางแห่งรอยยิ้มของทุกคน ข้าน่ะมีความสุขที่ได้มีเพื่อนอยู่รอบๆ ตัวข้า ตื่นเช้าให้อาหารปลาโค่ย เสียงกระตือรือร้นของลูกน้องที่แข่งขันกันทำงาน รอยยิ้มจากทุกคน ข้าน่ะชอบมันที่สุด ความสุขแบบนี้หาได้ที่ไหนกันอีก แต่บางทีข้าก็รู้สึกแย่เหมือนกันที่ทุกคนรอบตัวกลับมองเห็นเพียงด้านนี้ของข้า ได้โปรด...อย่ามองข้ามความเศร้าของข้าไปเลย....
Guest
