ยุวันดา สิปรางทอง
นับดาว
ทานตะวัน
ไตรลักษณ์
คนหนึ่งก็เคยรักหมดหัวใจ กับ อีก หนึ่ง ได้มา เพราะ คำ ว่า"ทดแทนบุณคุณ" คนหนึ่งทิ้งเขาไปอย่างไม่คิดจะเหลียวแลแต่อีกคนถึงไม่รักทว่าเธอเคียงข้างไม่เคยจากไกล... ควรเป็นใครที่'ไตรภูมิ'จะเลือก?
ป๋าไตร
หนูนับ
โครม....!!!
เสียงอะไรสักอย่างที่นับดาวหญิงสาววัย18ปี ได้ยินดัง ออกมาจากห้องของ สามี ของเธอเอง...ใช่ไม่ผิดหลอกนั่นห้องของสามีหญิงสาวจริงๆที่เพิ่งได้มาสดๆร้อนๆไม่ถึงสามเดือนเลยด้วยซ้ำ และเท่าที่อยู่ด้วยกันมาจะยังมีชุดสองและสามสี่ตามมาอีกแน่ๆหากเธอไม่โผล่หัวฟูฟ่องและใบหน้ามันเยิ่มเพราะเพิ่งกลับมาจากไร่ ยังไม่ได้พักดื่มน้ำสักอึก พ่อเจ้าประคุณก็ทำเหมือนรู้ ว่าทาสรับใช้ผู้ซื่อสัตว์ อย่างเธอกลับมาแล้ว...
“คุณไตร ต้องการอะไรคะ?”
หญิงสาวก้มลงหยิบหนังสือแปลเล่มหนาที่เธออ่านให้ชายหนุ่มฟังยายบ่ายๆ
“ยายบ้าเธอโง่เง่าหรืออย่างไรฉันตาบอด แล้วมาทิ้งฉันไว้คนเดียวได้อย่างไร”
เสียงกราดเกรี่ยวฉุนเฉียวอย่างที่ตอนมาอยู่ใหม่ๆนับดาวก็ขวัญบินไปเหมือนกัน...แต่ตอนนี้คุ้นชินเสียแล้วจึงเฉยๆเสียละมากกว่า
“คุณไตรไม่ได้อยู่คนเดียวนะคะจอนก็อยู่คุณไตรจะเอาอะไรก็เรียกใช้เขาได้ตลอดเวลา ส่วนที่ดาวหายไป ดาวไปดูคนงานตัดแก้วมังกรกับองุ่นส่งลูกค้าค่ะ”
นับดาวพยามอธิบายอย่างใจเย็นทั้งที่หญิงสาวนั้นทั้งร้อนทั้งหิวเหนื่อยแต่ก็ต้องนิ่งเสีย ผู้มีพระคุณคำนี้ค้ำคอหญิงสาวจนกระดิงตัวไม่ได้ อดทน คำนี้นับดาวแทบจะเขียนแล้วต้มกินแทนข้าวอยู่แล้ว
“ไม่เอา...”
เสียงตะคอกลั้น
“ไอ้จอนมันเป็นเมียฉันหรือไงถึงจะต้องเรียกใช้มันได้ทุกอย่าง ถ้าแบบนั้นจะแต่งเธอมาเป็นเมียให้สิ้นเปลืองทำไมอีกบอกสิยายทึ่ม?”
เฮ้อ...
Guest
