เจ็บมั้ยครับคุณตัวเล็กของผม

บทที่ 00 

เกลียดตัวเองที่เกิดมาเป็นแบบนี้ 

สวัสดีครับผมชื่อกัน ที่แปลว่าปืนครับ ผมเรียนอยู่ปี2 ในมหาลัยชื่อดังครับ ผมเรียนคณะ มนุษย์ศาสตร์ครับ เช้านี้มีการรับน้องผมจึงรีบวิ่งจาก หน้าตึกมา ลาน กิจกรรม ระหว่างทางผมไปชนเข้าเข้ากับเด็กปี 1 ร่างสูง แต่ที่น่าหงุดหงิดไม่ใช่ตรงนั้นครับ แต่คือ ตรงที่มัน เรียกผม ว่าเป็นเด็กปี 1 เหมือนมัน และ มันก็หาว่าผมเป็นเด็กปี 1 ที่ซุ่มซ่าม เหอะเดี๋ยวก็รู้แหละว่าผมเป็นรุ่นพี่ นี่ถ้าเป็นเด็กคณะเดียวกันผมจะ สั่งลงโทษมันเลย โทษฐาน ด่ารุ่นพี่  เหอะช่างแม่งเหอะ “ไอ้เหี้ยมีนถึงนานยังว่ะ” นั้นไงพอจะพูดถึงหน่อยก็โผล่มาอีก !!! มันชื่อตาร์ ครับเป็นเพื่อนสนิทที่ไม่ค่อยรู้เรื่องของตัวเองแต่ถ้าเป็นเรื่องของผม มันรู้ทุกเรื่องครับ พอตาร์มาถึงผมก็ได้ระบายความแค้นใจที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าตอนชน ไอ้เหี้ยไหนไม่รู้ที่อยู่ปี 1 พอเล่าจบ ไอ้ตาร์ ก็ชวนผมไปยังคณะ วิศวะฯ เพื่อไปหาหญิงที่มัน ม่อค้างไว้ในตอนปิดเทอม พอมาถึงผม ก็เจอไอ้เหี้ยคนที่ชนผมเมื่อเช้า ตอนนี้สภาพมันโครตตลก เพราะมันถูกปี 2 ทำโทษ ผมเดินลัดตัดหน้ามัน จู่ๆมันก็ยกมือขึ้น แล้วบอกพี่คณะมัน 

”พี่ครับในเวลานี้เด็กปี 1 ทุกคนควรอยู่ในกิจกรรมรับน้องของแต่ละคณะใช่ไหมครับ”

“ก..ก..ก็..ใช่ มีอะไรรึเปล่าครับน้องรหัส 0056” พวกปี 2 ก็ตอบน้องมันไป

“ผมเห็นเด็กคณะอื่นมาเดินอยู่ครับ” มันยังไม่ทันพูดจบก็ถูตัดด้วย เสียงหัวเราะของเหล่าปี 2 ในคณะ วิศวะฯ    “มันไม่ใช่เด็กปี 1 ครับน้องรหัส0056 แต่มันคือพี่ปี 2 ที่แค่เตี้ย!แค่นั้นแหละครับ” โอ้ย! เกลียดในการเน้นเสียงมากครับเพื่อน ที่พวกมันรู้จักผม เพราะผมเคยมา ม่อสาวในคณะนี้กับไอ้ตาร์ตอนอยู่ปี 1 บ่อยจนพวกมันจำได้ครับ เกลียดวิศวะฯ โว้ย ช่างเหอะ คิดเสร็จ ผมรีบดึงตัวไอ้เหี้ย ตาร์ ออกมาจากลานกิจกรรมของคณะอื่นที่ไม่ใช่คณะผม

“เห้ยๆๆลากกูออกมาทำเตี่ยอะไรครับเพื่อนจะได้เข้าห้องกันอยู่ล่ะ เสียฟิวล์ หมด” มันพล่ามบ่นแบบนี้มาครึ่งชั่วโมงล่ะหลังจากที่ผมลากมันออกมาจากคณะวิศวะฯ เพื่อกลับมายังคณะของพวกเรา

และนี้คือจุดเริ่มต้นของผมและมัน