คุณแม่เสียชีวิตไปยังไม่ถึง 2อาทิตย์
อยู่ๆคุณพ่อก็พาภรรยาคนใหม่กลับเข้ามาในคฤหาสน์พร้อมกับเด็กสาวที่รุ่นราวคราวเดียวกันกับผม ทุกคนดูมีความสุขกันมากหลังจากที่คุณแม่จากไป แถมคุณพ่อยังดูไม่เสียใจหรืออาลัยอาวรณ์เลยสักนิดเดียว
ตอนนี้ก็ผ่านมา 6ปี แล้ว ผมได้เรียนรู้หลายอย่างจากการสูญเสียคุณแม่ โลกของเรามันไม่ได้สวยหรู ความรักที่หลายๆคนต่างชื่นชม มันก็ไม่ได้สวยงาม ผมยอมรับความจริง ยอมรับที่พ่อของผมเป็นคนแบบนั้น
ผมยอมรับทุกอย่างได้แล้ว ณ ประจุบัน
ผมยอมรับน้องสาวต่างสายเลือดได้ อยู่ร่วมกับเธอได้แต่ความรู้สึกที่รังเกียจ แน่นอนว่ามันยังคงมีอยู่ ผมอยากจะทำลายรอยยิ้มของเธอ ทุกครั้งที่เห็นมัน ผมเกลียดรอยยิ้มของเธอที่สุดในโลก
ผมอยากจะทำให้เธอร้องไห้ อยากเห็นเธอเสียใจ การได้เห็นเธอทำสีหน้าผิดหวัง นั่นคือความสุขของผม
She is my happiness