ชีวิตใหม่ในต่างโลกมันไม่ง่ายเลย

แฟนตาซี

ชีวิตใหม่ในต่างโลกมันไม่ง่ายเลย

ชีวิตใหม่ในต่างโลกมันไม่ง่ายเลย

มาโอตะ ราโทรุ

แฟนตาซี

0
ตอน
225
เข้าชม
5
ถูกใจ
1
ความคิดเห็น
2
เพิ่มลงคลัง

บทที่ 1  

ยินดีต้อนรับสู่ต่างโลก 

 

ผม อารากิ ราโตะ นักเรียนมัธยมปลายปี 2 ห้อง B ธรรมดาๆคนหนึ่งที่ไม่ได้เรียนเก่งหรือเป็นเด็กมีปัญหาอะไร

แต่ถึงอย่างนั้น ทำไมผมถึงนอนจมกองเลือดอยู่ตรงนี้กันนะ

นั้นสินะ เพราะผมเข้าไปช่วยเด็กผู้หญิงคนนึงที่กำลังโดนกระจกใบใหญ่กำลังจะหล่นใส่ยังไงล่ะ

"เรียกรถพยาบาลเร็ว มีคนบาดเจ็บอยู่ตรงนี้ "

ทำไมกันนะนี่เรากำลังจะตายอย่างนั้นหรอ ทำไมมัน มืดอย่างนี้นะ ก็เริ่มจะไม่ได้ยินเเล้วสิ

"นี่นายนะได้ยินหรือเปล่า"

"เสียงใครนะ"

"นี่ได้ยินข้าหรือเปล่าข้าอยู่ตรงนี้"

"เมื่อผมหันไปก็เห็นตาลุงใส่ชุดแปลกๆที่กำลังอ่านอะไรอยู่"

"เจ้าน่ะ อารากิ ราโตะ ใช่ไหม"

"ทำไมถึงรู้จักชื่อผมได้ล่ะ"

"ก็อยู่ในรายชื่อนี่ไงล่ะ"

"เจ้าน่ะมีสิทธิได้จะไปเกิดใหม่ในต่างโลก"

"อะไรนะต่างโลกงั้นหรอ"

"ใช่แล้ว แน่นอนเจ้าสามารถปฏิเสธได้"

ต่างโลกอย่างนั้นหรอเราเคยอ่านนิยายเจอ คนที่จะไปต่างโลกจะได้ความสามารถที่โกงติดตัวไปด้วยนี่นาถ้าอย่างนั้นก็ดีเลย

"ถ้าผมปฏิเสธจะเกิดอะไรขึ้นหรอ"

"ก็ตายไปทั้งอย่างนี้ไงล่ะ"

"ขอลองหน่อยละกันต่างโลก งั้นผมจะไปเกิดใหม่"

"โอเค งั้นสิ่งที่เขาจะช่วยได้ก็มีแค่เจ้าจะไม่ลืมความทรงจำของโลกเก่าเท่านั้นแหละ"

"แค่นี้หรอครับ"

"ใช่แค่นี้แหละจะเอาอะไรอีกละ"

"เออไม่มีความสามารถติดตัวไปด้วยเหรอครับ"

"ของแบบนั้นจะไปมีได้ยังไง จงดิ้นรนด้วยตัวเองซะ ลาล่ะ"

 

พอรู้สึกตัวอีกทีผมก็เห็นผู้หญิงอยู่ตรงหน้าซะแล้ว เธอมองผมด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น

"ลูกคนนี้นิพอหยุดร้องไห้ก็จ้องหน้าแม่ตาไม่กระพริบเลยนะ"

"เดี๋ยวตอนเย็นพ่อก็กลับมาแล้วนะจ่ะ"

เท่าที่ดูตอนนี้ผมน่าจะมาเกิดใหม่แล้วน่าจะอายุประมาณ 3 ขวบ ทำไมกันนะ

ผมลองพยายามยืนแล้วหรือพยายามพูดแต่ก็ทำไม่ได้คงต้องรอเวลาอย่างเดียวล่ะสินะ

ชีวิตในโลกนี้พ่อกับแม่ได้ตั้งชื่อผมว่า โรคุ ผมได้ใช้ชีวิตอยู่กับทั้งสองจนผ่านมา 5 ปี

ผมนี้ผมอายุ 8 ขวบ พ่อผมเป็นคนตัดไม้ส่วนแม่เป็นช่างตัดเย็บ พวกเรานั้นอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆแถบชานเมือง

ชีวิตของเรานั้นเรียบง่ายจนกระทั่งวันหนึ่ง

"ไม่นะ!!! ปีศาจโจมตีหมู่บ้าน"

เสียงกรีดร้องข้างนอกนั่นมันอะไรกัน

"นี่เธอ รีบพาลูกหนีไปทางหลังหมู่บ้านเร็ว"

"แต่ว่า"

"ไม่มีแต่ รีบไปเร็วเข้าเดี๋ยวฉันจะถ่วงเวลาให้เอง"

"ไม่ไหวหรอกคุณน่ะ"

"บอกให้รีบไปยังไงเล่าไม่งั้นจะตายกันหมดนะ"

แม่รีบพาผมออกไปทางหลังหมู่บ้านโดยที่แม่กำลังร้องไห้อยู่

ซึ่งทางหมู่บ้านก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของคนในหมู่บ้านที่โดนปีศาจโจมตีตลอดเวลา

"แม่ครับ"

"โรคุ ไม่เป็นไรนะ พวกเราจะต้องร---"

"อึก..."

ไม่ทันที่แม่จะพูดจบ ก็สิ่งที่แหลมแทงทะลุร่างแม่ต่อหน้าต่อตาผม

"แม่ครับ!!"

สิ่งที่อยู่ตรงหน้าผมคือปีศาจร่างสีดำแขนทั้งสองข้างมีกระดูกงอกออกมา

ตัวผมนั้นอายุแค่ 8 ขวบ ไม่รู้จะทำยังไงต่อไปก็ได้เเต่คิดในใจ ไม่นะเราจะตายอีกแล้วงั้นหรอ

ขณะที่ปีศาจกำลังจะฆ่าผมนั้น ได้มีผู้ชายคนนึงวิ่งมาฟันแขนขาดข้างนึงขาดกระเด็น

"ไม่เป็นไรนะเจ้าหนู"

หลังจากนั้นเขาก็ฟันคอปีศาจตัวนั้นขาดผมได้แต่ร้องไห้โดยที่ทำอะไรไม่ได้เลย

"ฮือ แม่ครับ"

"นี่เจ้าหนูไม่เป็นไรแล้ว"

"หยุดร้องได้แล้ว เสียใจเรื่องพ่อแม่นายด้วยนะ"

"ฉันนอยด์ เป็นนักผจญภัย เจ้าหนูนายชื่ออะไร"

"ร..โรคุ"

"ดีงั้นโรคุ มาอยู่กับฉันเถอะ ฉันจะดูแลนายแทนพ่อกับแม่นายเอง"

"เเต่ว่า"

"มาเถอะ จนกว่านายจะดูแลตัวเองได้"

หลังจากนั้นผมได้มาอาศัยอยู่กับนอยด์ เขาสอนวิชาดาบให้ผมทุกวัน จนผมอายุ 17 ปี

"นี่คุณนอยด์ ผมจะเป็นนักผจญภัย"

"งั้นหรอถึงเวลาแล้วสินะ"

"นี่คือโรคุจำเอาไว้นะ ถึงนายจะมีวิชาดาบติดตัวแต่ก็อย่าประมาทล่ะ"

"ครับคุณนอยด์ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งนะครับ"

ผมได้ทานข้าวมื้อสุดท้ายกับคุณนอยด์ก่อนออกเดินทาง ไปเมืองหลวงเพื่อที่จะสมัครเป็นนักผจญภัย

เพื่อที่จะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นกับใครอีกผมตัดสินใจแล้วว่าจะแข็งแกร่งขึ้น....

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว