“พี่กลับไปเถอะ สองอยากจะพักแล้ว” รวีพรรณออกปากไล่เขาตรงๆ โตยธรเดินอ้อมไปหาเธออีกฝั่งของเตียง ก้มหน้าลงจูบหน้าผากราวกับปลอบโยน แสดงความรักที่เขามีแต่เธอในสายตาของคนมองอย่างสายป่าน ในความเป็นจริงแล้วเขาต้องการตอกย้ำให้คนป่วยได้รู้ว่าเขาไม่มีทางให้เธอได้พบลูกง่ายๆ“ต่อให้เธอหาย ฉันก็ไม่ยอมให้มือสกปรกของเธอมาแตะลูกสาวของฉัน”น้ำตาของรวีพรรณไหลออกจากดวงตาทันทีเมื่อจบประโยคร้ายกาจของเขา“วันที่พี่เมฆได้รู้ความจริง วันนั้นพี่จะต้องเสียใจสุดชีวิต สองจะไม่ยอมให้ลูกเรียกพี่ว่าพ่ออีกเลยคอยดู” เธอพูดออกไปทั้งน้ำตา โตยธรยิ้มเยียด เขาไม่มีทางเสียใจอย่างแน่นอน เพราะเธอจะไม่ได้ลูกไปจากอกของเขา“พักผ่อนมากๆ ไว้พี่จะมาเยี่ยมอีก” เขายืดตัวขึ้นตรง ทิ้งท้ายเอาไว้เหมือนคนเยี่ยมไข้ทั่วๆ ไป จากนั้นก็เดินไปหาหญิงสาวอีกคนที่ยืนนิ่งเป็นหินราวกับโดนคำสาป“ไปครับ คุณปลา”“ค่ะ” หญิงสาวตอบรับพร้อมกับหมุนกายกลับไปทิศทางเดิมที่มา จังหวะนั้นรวีพรรณหันมามองเธอได้เห็นว่าเขาโอบประคองหญิงสาวคนนั้น ราวกับเธอจะแตกสลายได้ง่ายๆ นั่นไม่เท่ากับการที่ต้องสบตาคมที่มองเธอด้วยสายตาชิงชัง เรียวปากของเขาเหยียดยิ้มเยาะเย้ยเธอ “ฮือๆ ฮือๆ” คนป่วยปล่อยโฮออกมาทันทีเมื่อประตูห้องปิดลง เจ็บกว่านี้คงไม่มีอีกแล้ว ผู้ชายที่เคยน่ารักอบอุ่น แสนดีในวันวาน ตอนนี้เขาช่างใจร้ายกับเธอเหลือเกิน“ฮือๆ หนูฉาย แม่คิดถึงหนูเหลือเกิน ฮือๆ ลูกรักของแม่ฮือๆ” รวีพรรณคร่ำครวญถึงลูกสาว แรงใจเดียวที่พอจะทำให้เธอเข้มแข็งได้ในตอนนี้ อยากเจอ อยากกอดเหลือเกิน**********ขออภัยที่มาช้า เรื่องนี้มีตอนพิเศษให้ด้วยนะคะ เป็นของขวัญปีใหม่ให้กับนักอ่านที่สนับสนุนไรต์เป็นอย่างดีมาตลอดในทุกๆ ครั้งที่วางนิยายขาย กราบขอบคุณค่ะ

เพราะความเข้าใจผิดของเขาทำให้เกิดเรื่องราวสร้างรอยร้าวและน้ำตาให้กับเธอ

รวีพรรณ แต่งงานกับโตยธรแทนพี่สาวฝาแฝดซึ่งกำลังท้องอ่อนๆ กับแฟนหนุ่มต่างชาติ

โตยธร ธุวานันท์ เขาแต่งงานเพราะธุรกิจแต่สุดท้ายก็รักเจ้าสาวจนหมดใจ และต้องมาเสียสูญเมื่อเจอเธอเดินควงกับหนุ่มต่างชาติ เขากำลังโดนเมียรักสวมเขาอย่างนั้นใช่ไหม

รวีวรรณ พี่สาวฝาแฝดของรวีพรรณต้นเหตุของเรื่องราว

โรเจอร์ แบนเนอร์ แฟนหนุ่มของรวีวรรณหนึ่งในตัวก่อความวุ่นวาย

ลงเพื่อโปรโมทอีบุคนะคะ

แสดงเพิ่มเติม