แม่ของลูก

#แม่ของลูก

EP. 1

....นี้เธอทำชุดฉันเปื้อนนี้เห็นไหม รู้ไหมว่ามันแพงขนาดไหน ไปเรียกเจ้าของร้านมาสิ

เรา : เออ...หนูขอโทษนะคะคุณลูกค้าเดี๋ยวหนูไปเอาผ้ามาเช็ดให้ค่ะ

....ไม่ต้อง นี้ใครเป็นเจ้าของร้านนี้ห๊ะออกมาเดี๋ยวนี้ // ตะโกนลั้นร้าน

คุณอร : เออมีอะไรหรือเปล่าค่ะคุณลูกค้า

....มีก็แม่นี้นะสิทำน้ำหกใส่เสื้อฉันเลอะไปหมดแล้ว ไล่มันออกเดี๋ยวนี้เลยนะฉันไม่ยอมถ้าเธอไม่ไล่มันออก

คุณอร : ใจเย็นๆนะคะ เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องให้ไล่ออกเลยค่ะ

....ถ้าเธอไม่ไล่มันออกก็ให้มันมากราบเท้าฉัน

คุณอร : มันไม่มากไปหน่อยหรอค่ะคุณ เค้าแค่ทำน้ำหกไม่ได้ฆ่าใครตาย เป็นบ้าไรมากป่ะ

เรา : พอเถอะค่ะคุณอร อย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่เลย

....หึ กราบสิ // ยืนเท้าออกมาข้างหน้าแล้วก็มองหย้าเราแบบเย้ยๆ

เรา : ให้กราบคนอย่างมึงกูยอมลาออกดีกว่า แต่ก่อนจะออกขอสักทีเถอะ

ปั๊ก // เสียงเราชกหน้ามันเองแหละค่ะทุกคน

....อร้ายอีบ้านี้แกกล้าทำฉันหรอห๊ะ

เรา : กูทำได้มากกว่านี้อีก แล้วถ้าชุดมึงแพงมากเนี้ยก็เอาขึ้นหิ้งไว้อย่าเอามาใส่ให้มันโดนฝุ่นสิอีห่า คิดว่าตัวเองดีมาจากไหนห๊ะจะให้คนอื่นกราบเนี้ย พ่อแม่กูก็ไม่ใช่ หนูลานะคะคุณอรวันนี้ก็ถือว่าหนูทำงานทดแทนวันสุดท้ายนะคะ สวัสดีค่ะ // เราพูดจบก็เดินออกมาเลยอารมณ์เสีย เจออีบ้านั้นแถมยังต้องออกจากงานอีก เงินก็ไม่ได้โว๊ะ อย่าถามว่าออกทำไมถ้าเราไม่ออกเดี๋ยวก็มีปัญหาอีกเราไม่อยากให้คุณอรเดือดร้อน

....มีใครอยากรู้จักเราไหม หรือว่าไม่แต่อยากบอกนะ เราชื่อแพรไหม อายุ 22 ไม่มีครอบครัวพ่อแม่ตายหมดญาติก็ไม่มีอยู่ตัวคนเดียวตั้งแต่ 16 เรียนจบแค่ม.3 เพราะไม่มีเงินส่งตัวเองเรียนแค่มีเงินกินข้าวประทังชีวิตอยู่มาจนถึงทุกวันนี้ก็ดีแค่ไหนแล้วตั้งแต่พ่อแม่เราตายเราก็ต้องทำงานทุกอย่างดีนะมีบ้านอยู่แต่สภาพก็พุพังตามกาลเวลา เรื่องมันเศร้าค่อยๆเล่าไปเรื่อยๆ แฮร่....จริงเราไม่ได้เป็นคนอารมณ์ดีนะเป็นคนไม่ค่อยชอบยุ่งกับใครเงียบถึงเงียบมากเพราะอยู่คนเดียวจนชินมั่ง

เรา : แล้วกูจะไปหางานที่ไหนทำดีว่ะเนี้ย โอ้ยปวดหัวจะเอาเงินไหนกินข้าวอีก ชีวิตหน่อชีวิต

....บ่นไรไอ้หนู ไม่ซื้อของก็ออกไปไกลหน้าร้านเกะกะคนจะซื้อ

เรา : ขอโทษค่ะป้า

โห้ป้าแม่ง ไม่มีน้ำใจเลยถนนก็ที่สาธารณะยังจะมาไล่กูอีก ดีแท้ๆเราก็เดินกลับบ้านอันแสนจะทรุดโทรมของเราเอง ก็ไม่มีเงินมาซ่อมแซมนิเนอะ พอเลิกเศร้าแล้วขอเหล้าสักโบก เอ้ยลืมไปไม่มีเงิน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เรา : น้ำหวานคนสวยเปิดประตูให้แพรหน่อย // และแล้วก็มีคนมาเปิดประตูบ้านแต่ไม่ใช่บ้านเรานะ5555

น้ำหวาน : อะไรของมึง

เรา : วันนี้มีไรกินบ้าง กูหิว

น้ำหวาน : มีไข่อ่ะไปทอดไปเผื่อกูด้วย

เรา : กูขอ 2 นะหิวมาก

เราพูดจบก็เดินเข้าบ้านมันแล้วมาทอดไข่เผื่อมันด้วยก็มานั่งกินข้าวกันคือลืมบอกว่ามีเพื่อน 1 คนก็คือมันนี้แหละไม่มีครอบครัวเหมือนกันพึ่งรู้จักมันตอน 18 คบกันมา 4ปีล่ะมันทำงานเป็นเชียร์เบียร์มันชวนเราแต่เราไม่ไปนะไม่ชอบสังคมแบบนั้นถึงจะได้เงินเยอะก็เถอะ

น้ำหวาน : ไงมานั่งกินข้าวบ้านกูได้

เรา : ตกงานอ่ะดิแม่งเงินยิ่งไม่มีอยู่

น้ำหวาน : ไปทำงานกับกูเนี้ยเปลืองตัวหน่อยแต่คุ้ม

เรา : กูไม่ชอบอะไรแบบนั้นอ่ะดิ มีแต่กลิ่นเหล้ามึงก็รู้ว่ากูแพ้

น้ำหวาน :งั้นมึงก็รีบไปหางานทำส่ะเดี๋ยวอดตายนะมึงกูก็ไม่ค่อยมีเงินคนไม่ค่อยเข้าร้าน

เรา : เออพน.ค่อยหา

เรากินข้าวเสร็จก็กลับบ้านตัวเองอาบน้ำนอนคิดว่าจะเอายังไงต่อไป....