ทะลุมิติพบรักนายกัปตัน

My dream ความฝันของฉัน...

ความฝัน... มีความหมายตายตัวของมันก็คือฝัน ฝันของทุกคนแตกต่างกัน ทั้งเรื่องที่เป็นไปได้และเป็นไปไม่ได้ สำหรับฉันแล้วการใช้ชีวิตบนโลกนี้ ไล่ตามความฝันที่เป็นได้ คือสิ่งทีาจำเป็นต่อการดำรงชีวิตของพวกเรา เพื่อให้สามารถก้าวเดินต่อไปได้ แล้วความฝันที่เป็นไปไม่ได้ล่ะ?

ความฝันที่เป็นไปไม่ได้ของฉัน คือ การได้ผจญภัยอยู่ในโลกที่มีอิสระ เผชิญกับสิ่งอันตราย และการเดินทางไปในทะเล ไปตามเกาะๆต่างๆ ถูกแล้ว...ฉันอยากเป็นโจรสลัด ทำไมถึงอยากเป็นน่ะหรอ? ^^

Part1

555555555 ไอบ้า น่าเกลียดดดด มึงเป็นพระเอกนะทำไมทำงี้ล่ะ55555 คำสบถที่ออกมาจากปากเด็กสาวในชุดนอนสีขาวที่กำลังนอนหัวเราะให้กับโทรศัพท์มือถือของหล่อนอยู่บนที่นอนเตียง2ชั้น อย่างใจจดใจจ่อ ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาตีสาม ห้าสิบนาที

“ฉันจะเป็นราชาโจรสลัดให้ได้เลย!!”

เสียงที่ดังออกมาจากสิ่งที่หล่อนกำลังดูอยู่ อย่างมีความสุข ใช่...หล่อนกำลังนอนดูวันพีชอยู่

เจ้าหล่อนนั้นชื่อ มุข เด็กสาววัยอายุ19ปี หน้าตาพื้นๆแต่มีดีที่ผิวของเธอสวย มุขเรียนมหาวิทยาลัย เอกภาษาญี่ปุ่น แต่การเรียนภาษานั้นยากที่สุดคือการฟัง มุขจึงตั้งใจจะหาการ์ตูนญี่ปุ่นซับไทยดูซักเรื่อง คิดไปคิดมา เจ้าหล่อนก็นึกถึงการ์ตูนที่เคยดูตอนเด็กๆที่ดูทางโทรทัศน์ นั้นก็คือ วันพีช เธอนึกขึ้นมาได้ว่าในตอนที่เธอดูตอนเด็กเธอรู้สึกถูกชะตา และชื่นชอบตัวเอกของเรื่องนั้นเป็นพิเศษ ซึ่งนั้นก็คือ ลูฟี่ ดังนั้นจึงเป็นการดีที่จะดูการตูนเรื่องนี้เพื่อเป็นการผ่อนคลาย

Part2.

ตึง ตึง ตึง ตึ่งตึ้ง ตึ้ง ตึ๋งตึ๋ง

โอ๊ยยยยยตื่นแล้วววพ่อ มีอะไร เสียงของมุขที่กำลังฉุนเฉียวกับเสียงเคาะประตูปลุกของพ่อ

“ตื่นได้แล้ว นี้บ่าย2แล้วนะ จะนอนเกินไปแล้ว” เสียงบ่นของผู้เป็นพ่อ “นายใช้” ที่บ่นพึมพำๆใส่ลูกสาว

“ก็เมื่อคืนหนูนอนดึก ขอนอนต่ออีกหน่อยนะ “

“เมื่อคืนทำอะไร ทำไมถึงนอนดึก “

“ก็ดูการ์ตูนนิดหน่อย แล้วก็อ่านหนังสือด้วยไง เอาหน่าพักผ่อนหน่อยนานๆที”

“พ่อเห็นแกนอนดึกทุกอาทิตย์ ตั้งแต่ต้นเดือนที่แล้ว นี้จะดูอะไรนักหนาการ์ตูนเนี่ย”

“ก็มันสนุกอ่า อีกอย่างได้ฝึกการฟังด้วยไง 2in1 ไปอี๊กก “

“จ้าาทำเป็นพูดดี แล้วก็ลุกได้แล้วนะไม่งั้นพ่อจะเอาน้ำมาราดแกให้ลุก ”

“เจ้าค่าาาาาาา” บทสนทนายามเช้าของพ่อและลูก ไม่สิ เรียกว่า บทสนทนายามบ่าย

ตืดตืดตืดๆๆๆๆ เสียงข้อความโทรศัพท์มือถือดังขึ้นอย่างรัวๆ

“ตะเองตื่นรึยังคับ” “นอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนเนี่ย”

“ตื่นแล้ววววโว๊ยยย เมื่อคืนนอนดึกไปนิสนุงง”

“เค้าเห็นเตงนอนดึกแทบทุกวันเลย ตะเองทำอะไรเนี่ย”

“แหะๆ เค้าดูตูนง่ะ ก็มันสนุกนิ้ ยิ่งดูมันยิ่งอยากดูอีก“

“เพลาๆบ้างนะ เดะสุขภาพจะแย่ นี้ยังดูไม่จบอีกหรอ”

“เตง การ์ตูนมันมีเกือบ900ตอนนะจ้ะ แต่นี่ดูมาเกือบสองเดือนแล้ว ก็ใกล้จะจบแล้วล่ะ เห้ออออ ถ้าดูจบแล้วเค้าจะดูอะไรอีก อยากให้เค้าอัพเยอะๆจัง นี้อัพอาทิตย์ละครั้ง ขาดตอนชิบหาย”

“ถถถถถถถ ลุกไปหากินไรไป เดะเค้าขอไปทำธุระก่อน เดะเค้ามานะคับ”

มุขปิดโทรศัพท์และวางคว่ำข้างๆหัวนอน

“เห้ออออออ ทำไมเซงๆวะ ตูนสักหน่อยละกัน “

หล่อนคว้าโทรศัพท์และเปิดเว็บประจำ โดยหารู้ไม่ว่า นี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่หล่อนจะได้ดูการ์ตูน

“เห้ยยยย อีก2ตอนก็จะหมดละดิ ละกว่าจะอัพคลิปใหม่มาที กูลงแดงตายก่อนพอดี ละกูจะดูไรวะเนี่ย เบื่อจะตายละ

“เห้อออออถ้าโลกตอนนี้เป็นเหมือนโลกในวันพีชก็คงดีอะเนอะ อยากลองไปล่องเรือและไปเป็นโจรสลัดด และหาลูกเรือดีๆเหมือนกลุ่มหมวกฟางดูบ้าง เห้อออออ อยากเจอเพื่อนดีๆแบบพวกนั้นบ้างจัง”

“เอ้านี้ ทำไมโหลดนานจังวะ อยากดูละโว๊ยยยย “

สิ้นสุดเสียงบ่น ก็มีแสงสว่างออกมาจากโทรศัพท์มือถือ มันสว่างเสียจนแสบตา จนมองไม่เห็นอะไรเลย มุขตกใจกับแสงปริศน่าจากโทรศัพท์ของตน หล่อนหลับตาลงทันทีด้วยความตกใจ

“มุขเอ่ยยย ไปซื้อข้าวให้พ่อหน่อยสิ “ เสียงของ ใช้ พ่อของมุขที่เดินมาเปิดประตูห้องเพื่อใช้ลูกสาว แต่ทว่า “เอ้าไอนี้ หลับอีกล่ะ ถ้าพ่อกลับมาแกยังไม่ลุกนะ โดนแน่”

สิ้นเสียงปิดประตูขอผู้เป็นพ่อ โทรศัพท์มือถือคู่ใจของมุข ล่วงหล่นลงพื้นพร้อมกับการเกิดใหม่ของอีกมิตินึง.....