"นี่คุณ! จะถอดชุดออกทำไม"
"เรียกฉันว่าอ.สิเรียมเหมือนเดิมจะดีกว่านะ แบบนี้ดูห่างกันเกินไปฉันไม่ชอบ"
"อ.สิเรียม"คนตัวสูงกดเสียงหนัก"พอใจยังคะ"
"ดูเธอไม่เต็มใจนะ แต่ช่างเถอะ นั่นไม่ใช่เรื่องของเรา"
"หนูอยากกลับบ้าน"
"เดี๋ยวก่อนสิ"เธอกระซิบที่ข้างหูเด็กหญิง เสียงหวานๆนั่นทำฑิฆัมพรขนลุกไม่น้อย
"จารย์จะข่มขืนหนูรึยังไง"
"ไม่หรอก ฉันจะให้เธอข่มขืนฉันต่างหาก"
ว่าจบ คนตัวเล็กก็ดันร่างอีกคนไปจนติดขอบอ่างล่างมือ แล้วบดจูบลงไปที่อีกคนอย่างรุนแรง
ฑิฆัมพรพยายามขัดขืนครูสาวแต่ก็ไม่เป็นผล เธอพยายามรวบแรงทั้งหมดที่มีผลักอีกฝ่ายออกในที่สุด
'จูบสูบวิญญาณ!!!'
"นะ...นี่คุณ...หนูหายใจไม่ทัน กะจะเอาให้ตายเลยรึไง"
"แค่นี้มันไม่ตายหรอกนะ เธอไม่ชอบรึยังไง"
"ก็...ไม่รู้.."
"งั้นเหรอ...คราวนี้สัญญา ฉันจะไม่รุนแรงกับเธอ เธอก็...ห้ามรุนแรงกับฉัน เข้าใจมั้ย"ว่าจบคนตัวเล็กก็พุ่งเข้าไปจูบคนตรงหน้าอีกครั้ง แต่ครั้งนี้สัมผัสไม่เหมือนครั้งที่แล้ว ไม่รุนแรง มีแต่ความอ่อนโยนผสมกับความละมุนที่ต่างฝ่ายต่างมอบให้กัน
คราวนี้เป็นฝ่ายคนตัวเล็กที่ผละจูบออกมาก่อนเพราะหายใจไม่ทัน
'เด็กนี่จูบเก่งชะมัด!!'
สิเรียมหายใจยังไม่ทันเต็มปอด เธอก็โดนอีกคนดึงเข้าไปจูบ นับว่าเป็นจูบที่ร้อนแรงเอาเรื่อง ทำสิเรียมแทบจะละลายไปตรงนั้น
ฑิฆัมพรค่อยๆผละจูบออก แล้วเปลี่ยนไปอยู่ตรงที่ซอกคอซ้ายขวาของอีกคนแทน
'ตัวหอมเป็นบ้า!'
มือซ้ายของฑิฆัมพรค่อยๆไล้ไปตามสัดส่วนโค้งว้าวของผู้หญิงตรงหน้าอย่างหลงใหล ส่วนมือขวาค่อยๆปลดตะขอบราสีดำของอีกคนออก
ส่วนสิเรียมเองก็ค่อยเอามือไปปลดกระดุมเสื้อนักเรียน แต่ก็ถูกอีกคนคว้ามือไว้ก่อน
"อย่าดื้อสิคะเดี๋ยวหนูทำเอง"
คนตัวสูงค่อยจูบไล้ลงไปจนถึงหน้าอกของอีกคน ปากเรียวค่อยดูดดื่มปทุมถันของอีกคน มือซ้ายที่ยังว่างก็คอยจับคอยบีบอยู่ไม่ห่าง ส่วนมือขวาก็ค่อยๆเกี่ยวกางเกงในสีดำออก เรียกได้ว่าตอนนี้สิเรียมไม่มีเสื้อผ้าปกปิดร่างกายสักชิ้น
สิเรียมกัดปากจนเลือดออกเพราะความเสียวซ่านที่อีกคนมอบให้ เธอค่อยๆดันหัวอีกคนไปที่จุดซ้อนเร่นของเธอ ฑิฆัมพรรู้ว่าเธอต้องการอะไร หล่อนจึงค่อยๆสอดลิ้นเรียวเข้าไปที่ช่องแคบของอีกฝ่าย แล้วตามด้วยนิ้วเรียวของเธอ
"อ๊ะ! ไม่ไหวแล้ว...เร็วอีกสิฑิฆัมพร...อ๊ะ!"
"หนูชื่อเล่นชื่อเชียร์นะคะอ.แอน"
"อีกนิดเชียร์...อีกนิด จะเสร็จแล้ว"
"อ๊ะ!! เฮือก!..."สิเรียมหายใจหอบ เธอรู้สึกเพลียอย่างเห็นได้ชัด
ฑิฆัมพรค่อยๆลุกขึ้นมาจากพื้น เธอมองหน้าอีกคนด้วยความสับสน แต่ก็ต้องยอมรับว่ารู้สึกดีมากๆ
"อาจารย์ใส่เสื้อผ้าเถอะค่ะ หนูจะได้กลับบ้าน"เธอยืนหันหลังให้คน พร้อมกับจัดชุดตัวเองให้เข้าที่
"เดี๋ยวครูไปส่งนะ"เธอพูดพร้อมหยิบเสื้อผ้าทีละชิ้นขึ้นมาใส่
"ไม่เป็นไรค่ะ"
"เถอะนะ ให้ครูไปส่ง...นะคะ...เชียร์"
"...ก็ได้ค่ะ"
'สับสน สับสนกับความรู้สึกตัวเองเหลือเกิน หนูควรรู้สึกยังไงกับอาจารย์ดี'
Guest
