สวัสดีค้า
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของไรท์น้า ติชมกันเยอะๆนะค้า
นิยายเรื่องนี้ออกแนว[SM]นิสนึง☻ซาดิสนิดๆ โรคจิตหน่อยๆ ห้ามคนโลกสวยหรือจิตอ่อนเข้ามาอ่านเด็ดขาดเลยนะคะ🚫 (อาจจะเป็นลมกันได้)
**ห้ามนำนิยายเรื่องนี้ไปคัดลอกหรือนำไปดัดเเปลงเด็ดขาด
**คำเตือน:เรื่องนี้เป็นนิยายชายXชาย(Yaoi)
และเคะท้องได้(Mpreg)
ใครรับไม่ได้กดออกได้เลยค่ะ
ตัวละคร
คิม(Kim)
เป็นคนโหด ใครดีด้วยก็ดีตอบแต่ถ้าร้ายมาก็ร้ายกลับไม่โกง ขี้หึง ขี้หวง ชอบคือชอบ
ไม่ชอบคือไม่ชอบ
เจ้าเล่ห์ เจ้ามารยา ฉลาด น่ากลัว ซาดิส
(อยากได้ อยากเอา ชอบ)
คำๆนี้ผุดขึ้นมาในสมองเขาเมื่อพบกับใครคนหนึ่ง
มูโร่(Moró)
ชื่อของคนๆนี้มาจากภาษากรีกที่แปลว่าที่รัก
ไม่มีใครรู้ว่าชื่อเขามีที่มาอย่างไร(ยกเว้นคนในครอบครัว)นิสัยดี น่ารัก ดื้อนิดหน่อย ขี้อ้อน
เป็นที่รักของทุกคนเสมอไป ทำอะไรก็น่าฟัดไปหมด มีผู้ชายหมายปองเยอะ
(น่ากลัว ไม่ควรอยู่ใกล้ อันตราย)
"แฮ่กๆ...แฮ่ก"นี่ผมก็วิ่งมาไกลพอสมควรแล้วไอ้โรคจิตนั้นก็คงตามไม่ทันแล้ว ดีนะที่หนีออกมาทันไม่งั้นคงโดนจับล่ามไว้ไม่ให้ออกไปไหนแน่เลย
"ครืด....ครืด....แซด"ผมได้ยินเหมือนเสียงโซ่ครูดตามพื้น เลยหันไปมองก็พบว่าเขากำลังเดินมาทางนี้ ชิบหายตามมาทัน!
เชี้ย นั้นแท็กซี่ รออะไรหละครับ วิ่งไปโบกแท็กซี่สิ ผมยืนโบก2-3ทีแท็กซี่ก็จอดผมรีบเดินขึ้นแท็กซี่แล้วบอกคนขับให้ออกรถทันที คนขับก็รีบออกรถไปแต่ขับไม่ถึง2โล ไอ้โรคจิตคิมก็ตามมาทันเดินมาแบบน่ากลัวๆ
"ครืด..กริ้ง...ปัง...ครืด...ปัง!"เหี้ย!มันเอาโซ่มาทุบหน้ารถแล้วเดินมาที่หน้ากระจกข้างผม เหมือนมันจะขยับปากบอกผมว่า
"ลงมา..."
แต่ใครจะโง่ลงไปหละครับ ถ้าลงไปมีหวังมันจับไปที่ขุมนรกนั้นอีกแน่
"เห้ยคุณ มาทุบรถผมทำไม!"พี่คนขับลงไปพูด กับไอ้โรคจิต มันก็หันไปทำตาเขม็งใส่พี่คนขับ ผมเลยใช้จังหวะนั้นเปิดประตูอีกข้างแล้วเดินลงไปจากนั้นผมก็วิ่งหนี
"จะไปไหนคะ...
ที่รัก
"เฮือก! กูวิ่งไม่ถึง5ก้าวด้วยซ้ำมึงเสือกตามมาอีก มันกอดผมจากด้านหลังแล้วกระซิบพูดกับผมเสียงแหบพร่า
"กลับบ้านเรากันค่ะ..ที่รัก"
ปล.ถ้าไม่ชอบกดออกได้เลยค่ะ🙏❤
Guest
