“เออ คือ…เราชอบเธอนะเราอยากรู้จักเธอมากกว่านี้จะได้ไหม”
พ่อผมสอนว่าถ้าชอบใครก็ให้บอกตรงๆแบบลูกผู้ชายไปเลยจะได้ไม่มานั่งเสียใส่ทีหลัง
“เห้ออ…ฉันต้องตา” อือรู้แล้วว่าชื่อต้องตา แต่อะไรคือการถอนหายใจแรงใส่ผม?
“อันนี้รู้อยู่”
“ฉันไม่ได้อยากรู้จักนาย และถ้านายชอบฉันฉันก็ขอบคุณด้วยแต่ฉันไม่ได้ชอบนาย” จุก!
คิมหันต์ คมฉกรรจ์ ภักดีวัชรสกุล
"รูปหล่อ นิสัยดี หญิงเยอะ แต่ผมดันไปชอบคนที่เขาไม่คิดจะแลตามาทางผมนี้สิ! ยังไงก็ตามไอ้ผมมันหน้าหนาตามตื้อสิครับรอไร"
ต้องตา ปีย์วรา จันทรโสภากุล
"ทำไมโลกต้องเหวี่ยงผู้ชายคนนั้นมาทางฉันอยู่เรื่อยเลย! ทั้งๆที่ฉันอุส่าหนีเขาแล้วนะแต่ก็ยังต้องมาพาลพบกับกันอีกหรอ! บ้าชิบ!"
เบียร์ รมณ ธาดาศิริกุล
"ฉันก็แปลกๆแบบที่เห็นนั้นแหละ ไม่ต้องสงสัยไรให้มากหรอ"
ใบเฟิร์น ชนากานต์ ภักดีวัชรสกุล
"แค่หน้าดุเฉยๆมันหนักหัวใครว่ะ?"
แมน อิศร ภูวนัต์ชรากร
"ผู้หญิงสวยๆมันก็น่ามองหมดแหละนะ"
คำเตือน*
นิยายเรื่องนี้ค่อนข้างยาวและการดำเนินเรื่องค่อนข้างช้าเน้นความเป็นจริงนิดส์นึง สำหรับสายncนั้นไม่เหมาะเพราะเรื่องนี้กว่าncจะมาทีก็ใกล้จบเรื่องแล้ว
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวจิตวิทยานิดนึงนะคะเพราะฉะนั้นอ่านไปก็ทำความเข้าใจตัวละครไปด้วยนะคะเนื่องจากนิสัยของตัวละครค่อนข้างแต่ต่างกันสูง และสุดท้ายอย่าว่านางเอกเรามากนะ
Guest
