จงฉิบหาย จงวอดวาย จงเสพสมสู่อย่างไม่รู้บาปบุญ
คำสาปของกู จะติดตามพวกมึงไปจนหมดสิ้นตระกูล!
"แน่ใจแล้วนะที่จะให้กูทำพิธีสาปแช่งนี้?"
ความหวาดกลัวใดๆ ของเธอไม่มีเหลืออีกต่อไป เธอเพียงพยักหน้ารับ
"เจ้าค่ะ"
"ถ้ากูทำลงไปแล้ว...ผลของมันเป็นอย่างไร มึงต้องรับได้" ชายแก่ยิ้มแสยะ มองดูเรือนร่างเพรียวผอมของหญิงสูงศักดิ์ตรงหน้า ถึงจะแห้งแล้งไปหน่อย แต่ก็ยังมีทรวดทรง แถมหน้าตาก็ไม่ได้ขี้ริ้ว น้ำลายของมันสอขึ้นมาที่มุมปาก เมื่อนึกถึงสิ่งที่จะเรียกร้อง 'เอา' จากหล่อน
"รับได้ค่ะพ่อหมอ รับได้ ฉันขอแค่ให้ลูกของมัน ครอบครัวของมัน วงศ์ตระกูลของมันฉิบหายเพราะความร่าน ตัณหา" สไบทองปาดน้ำตา ใช่...ครอบครัวของเธอ ได้รับสิ่งใด เธอก็จะคืนสนองสิ่งนั้น ให้กับพวกมันเช่นกัน"
"หึ หึ หึ มีกูคนเดียวที่ทำสิ่งนี้ได้ มึงคิดถูกแล้วที่มา มันยิ่งกว่าอาคม มันคือคำสาปแช่ง" พ่อหมอหัวเราะร่วน สิ้นคำของเขา บังเกิดอัศจรรย์ บรรยากาศกลับค่อยมืดลงและเย็นยะเยือก จนสไบทองขนลุกเกรียว
วูบหนึ่งเธอลังเล
แต่แล้วความแค้นก็ละลายทุกสิ่ง
"มาเริ่มต้นคำสาปแช่งกัน มาเถิด...พวกมันจะได้รับทุกสิ่งที่มึงแค้น ที่มึงต้องการ ต่อให้มึงตายไป คำสาปแช่งและผลนั้นก็ยังจะตกทอดจนกว่าผีพรายของกูที่กุมคำสาปไว้จะพอใจ ซึ่งมันแน่นอนว่า หึ หึ หึ กว่ามันจะอิ่ม จะพอละมึงเอ๊ย...กูกับมึงคงจะลงนรกไปนอนหัวเราะ ดูผลของคำสาปนั้นแล้วล่ะ"
เมื่ออายุถึงคราวต้องมนต์
คำสาปจากโหงผีตาย คำแช่งจากแรงอาฆาต มนต์แห่งอาคมที่มิคลายไปโดยง่ายนัก
มันกำลังจะกลืนกินตระกูลนราบริรักษ์ ให้ใกล้กับคำว่าฉิบหาย อย่างที่นายของโหงแช่งต้องการ
เรื่องนี้เป็นแนวอีโรติค สยองขวัญนะคะ ฝากด้วยค่ะ สำหรับคนที่ชอบงานแนวผีๆ ^^
Guest
