Fic เสี่ยหลง (เมีย) #หลงน้ำ
แนะนำตัวละคร
ลี่ เฟยหลง (26) : เสี่ยผู้มีอิทธิพล ใครๆ ก็มองว่าเป็นคนโหดร้าย เย็นชา ไร้หัวใจ แต่นั่นคือบุคลิกภายนอกที่เขาตั้งใจแสดงให้คนอื่นเห็น เพื่อจะได้เกรงกลัวในอำนาจของเขา เสี่ยไปเจอเด็กหนุ่มคนหนึ่ง เห็นว่าเป็นคนดีจึงเก็บมาเลี้ยง ให้ทำงานเป็นพ่อบ้าน แต่ไปๆ มาๆ ก็อยากได้เป็นเมียแทนซะงั้น
“อยากเปลี่ยนจากพ่อบ้านมาเป็นเมียฉันไหม? สบายกว่าเดิมเยอะเลยนะ”
ต้นน้ำ ชลธร วัฒนากิจ (16) : แค่คนธรรมดาๆ ที่จู่ๆ ก็เหมือนสวรรค์เห็นใจ ให้เสี่ยหนุ่มหล่อรับเขาไปเลี้ยงดู ให้เป็นพ่อบ้านคอยดูแลแลกกับที่พักและอาหาร รวมทั้งค่าเล่าเรียน ชีวิตเขามีความสุขดี จนกระทั่งเสี่ยบอกว่าอยากได้เขาเป็นเมียแทน จากนั้นคำว่าสบายที่เสี่ยบอกเขาก็ไม่ได้เคยได้มันอีกเลย
“พอได้แล้วเสี่ย ผมฟ้าจะเหลืองแล้วนะ ฮือออ ไหนบอกว่าเป็นเมียเสี่ยแล้วสบายไง”
.
.
.
.
.
#บทนำ
ปั้ง! // เสียงปืน
ต้นน้ำ : เพิ่งเลิกเรียน กำลังเดินกลับบ้าน สะดุ้งตกใจ ‘เสียงปืนนี่ ดังมาจากไหนกันนะ’
?? : “ตามมันไป ฆ่ามันให้ได้!”
ต้นน้ำ : หันมองทางต้นเสียง หน้าเริ่มซีด ‘ฆ่าเหรอ? นี่เราเข้ามาพัวพันกับเรื่องน่ากลัวเข้าซะแล้วเหรอเนี่ย’
?? : “มันวิ่งไปทางนั้น ตามมันไป”
ต้นน้ำ : “แย่แล้ว พวกเขากำลังมาทางนี้” หันซ้ายหันขวา เจอที่หลบ วิ่งเข้าไปหลบ ‘หวังว่าพวกนั้นคงไม่เห็นผมนะ’
ฟุบ! // มีคนวิ่งเข้ามา
ต้นน้ำ : เบิกตากว้าง จะร้องด้วยความตกใจ “อะ...อุ้บ!”
เฟยหลง : พุ่งเข้ามาปิดปาก “ชู่ววว อย่าส่งเสียง ฉันกำลังถูกคนร้ายตามล่าอยู่”
ต้นน้ำ : หัวใจเต้นรัว น้ำตาคลอ แต่ไม่กล้าส่งเสียง ‘งื้อออ น่ากลัว ใครก็ได้ช่วยด้วย’ จะก้มหน้าหนี เห็นเลือดที่แขน “อุนอูกอิง!”
เฟยหลง : “ชู่ววว พวกมันมาแล้ว”
ตึก ตึก! ตึก!! // เสียงฝีเท้าวิ่งมา
?? : “มันหายไปไหนแล้ววะ”
?? : “หามันให้เจอ ไม่งั้นนายเล่นเราตายแน่”
?? : “ไป แยกกันหา”
ตึก!! ตึก! ตึก // เสียงฝีเท้าวิ่งจากไป ทุกอย่างเงียบลง
เฟยหลง : “พวกมันไปกันแล้ว” ปล่อยมือจากปากร่างบาง
ต้นน้ำ : “คุณถูกยิง ต้องรีบไปหาหมอนะครับ” หน้าตาตื่นตกใจ
เฟยหลง : “ไม่เป็นไร แค่ถากๆ” ลุกขึ้นยืน
ต้นน้ำ : “แต่ยังไงก็ต้องทำแผลก่อน ตามผมมาครับ อาหมอเปิดคลินิกอยู่ใกล้ๆ นี่เอง” ลากแขนข้างที่ไม่ถูกยิง
เฟยหลง : เดินตาม มองร่างบางที่เป็นห่วงเขาเว่อเกิน ทั้งที่เป็นคนแปลกหน้ากันแท้ๆ
.
@คลินิก
กร : พันผ้าก๊อซรอบแขน “โชคดีมากนะครับที่แค่ถากๆ เดี๋ยวรับยาไปทานกับคอยล้างแผลทุกวัน ไม่นานก็หายครับ”
ต้นน้ำ : “ค่อยยังชั่วหน่อย ขอให้หายไวๆ นะครับ” ยิ้มสดใส
เฟยหลง : มอง ตาพร่าไปชั่วขณะ ‘บนโลกใบนี้ยังมีคนยิ้มได้สดใสขนาดนี้อยู่อีกเหรอ?’
กร : “คุณเขาไม่เป็นไรมากแล้วล่ะ น้ำก็รีบไปเปลี่ยนแล้วชุดรีบไปทำงานเถอะ”
ต้นน้ำ : “อะ! จริงด้วยสิ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับ” ยิ้ม ยกมื้อไหว้ รีบวิ่งออกไป
เฟยหลง : มองตาม “เด็กคนนั้นเรียนอยู่ ยังต้องทำงานด้วยเหรอ?”
กร : “เขาเป็นเด็กกำพร้าน่ะครับ เลยต้องทำงานส่งตัวเองเรียนมาตั้งแต่ม.ต้น เป็นเด็กดีและขยันมากๆ เลยล่ะครับ”
เฟยหลง : “คุณไม่ใช่อาเขาเหรอ?”
กร : “เราไม่ใช่ญาติกัน แต่ก็เห็นกันมาแต่เด็กๆ เขาก็เหมือนลูกเหมือนหลานน่ะครับ เดี๋ยวรับยาแล้วกลับบ้านได้เลยนะครับ” ยิ้ม เก็บอุปกรณ์
เฟยหลง : “ขอบคุณ” เดินออกไปรอหน้าห้อง คิดถึงเด็กหนุ่มที่ช่วยเขาวันนี้ ‘เป็นเด็กที่... น่าสนใจดีแฮะ’
.
.
.
.
.
สวัสดีครับ ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิคที่แต่งลงกลุ่มใน Facebook นำมาอัพเพื่อให้ผู้อ่านคนใหม่ได้เข้ามาอ่านในตอนแรกๆ จะได้ไม่ต้องเลื่อนคอมเม้นต์ให้เสียเวลา ฝากติดตามด้วยนะครับ
# | ชื่อตอน |
---|---|
1 |
| 3 หน้า
|
2 |
| 4 หน้า
|
3 |
| 4 หน้า
|
4 |
| 4 หน้า
|
5 |
| 4 หน้า
|
6 |
| 4 หน้า
|
7 |
| 5 หน้า
|
8 |
| 4 หน้า
|
9 |
| 4 หน้า
|
10 |
| 5 หน้า
|
11 |
| 5 หน้า
|
12 |
| 4 หน้า
|
13 |
| 4 หน้า
|
14 |
| 5 หน้า
|
15 |
| 4 หน้า
|
16 |
| 5 หน้า
|
17 |
| 4 หน้า
|
18 |
| 4 หน้า
|
19 |
| 4 หน้า
|
20 |
| 5 หน้า
|
21 |
| 4 หน้า
|
22 |
| 4 หน้า
|
23 |
| 4 หน้า
|
24 |
| 5 หน้า
|
25 |
| 5 หน้า
|
26 |
| 4 หน้า
|
27 |
| 5 หน้า
|
28 |
| 4 หน้า
|
29 |
| 4 หน้า
|
30 |
| 5 หน้า
|
31 |
| 4 หน้า
|
32 |
| 5 หน้า
|
33 |
| 5 หน้า
|
34 |
| 4 หน้า
|
35 |
| 5 หน้า
|
36 |
| 4 หน้า
|
37 |
| 4 หน้า
|
38 |
| 5 หน้า
|
39 |
| 6 หน้า
|
40 |
| 4 หน้า
|
41 |
| 5 หน้า
|
42 |
| 5 หน้า
|
43 |
| 4 หน้า
|
44 |
| 5 หน้า
|
45 |
| 5 หน้า
|
46 |
| 5 หน้า
|
47 |
| 4 หน้า
|
48 |
| 3 หน้า
|
49 |
| 4 หน้า
|
50 |
| 4 หน้า
|