=pc=# Forget you
=pc=อาจเพราะเขาคือรักแรกที่เธอไม่คิดว่าจะมีโอกาสกลับมาเจอกันอีก..

=pc=ภูมิ ( ภูมิพัฒน์ รัตนกรัณฑ์ )
=pc=ศิลปกรรม (Design)
=pc=ผู้ชายหน้าหวาน ร้ายลึก
=pc=ดูภายนอกไม่พิษภัย แต่ใครจะรู้
=pc=ว่าเขานี่แหละ ...ตัวดี
=pc=“ พี่ดีใจนะที่ได้เจอเราอีกครั้ง แพร ”
=br=
=br=

=pc=แพร ( ธิญาดา บุญหิรัญ )
=pc=ศิลปศาสตร์ ( English)
=pc=สาวนิ่ง มึนๆ อึนๆ ที่ไม่คิดว่าตัวเอง
=pc=จะตกหลุมรักใครได้ง่ายๆ จนเจอ ..เขา
=pc=“ พี่ภูมิ หนูไม่คิดว่าเราจะได้เจอกันอีกจริงๆ ”
=br=
=pc=———————
“ แพร นั่นแพรใช่ป่ะ ” สาวหน้าใสหันตามเสียงที่เธอได้ยิน
“ พะ..พี่ภูมิ ” เธอพูดด้วยเสียงเบาหวิวจนเกือบไม่ได้ยิน
“ ภูมิ! ฟ้าประชุมเสร็จแล้ว เรากลับกันเลยดีมั้ยคะ ” ผู้หญิงหน้าสวย ดูมั่นใจโบกมือเรียกภูมิ พร้อมเดินเข้ามาควงแขนอย่างสนิทสนม แพรเข้าใจได้ไม่ยากว่าทั้งสองเป็นอะไรกัน
“ พี่ไปก่อน ไว้เจอกันนะแพร ” ภูมิส่งยิ้มให้กับแพร แบบที่เขาเคยทำเหมือนในอดีต
ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก
เธอกุมหน้าอกข้างซ้ายด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก . . .
—————————————
ขออนุญาตเจ้าของภาพด้วยนะคะ นิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการของไรท์ล้วนๆ บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น ขออนุญาตด้วยค่ะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของไรท์ ฝากติดตามกันด้วยนะคะ จะพยายามเขียนออกมาให้ดีที่สุด ติชม คอมเม้นท์กันได้นะคะ ขอบคุณค่ะ