รักนี้เป็นไปไม่ได้ {NC+}

=pc=ความทรงจำ...

13 ปี ที่แล้ว

เด็กสาววัย 4 ขวบ กำลังยืนร้องไห้อยู่ข้างผู้ชายวัย 14 ปี

แซมมี่ : พี่จาไปเยียนต่อตี่เยอรามานจริงๆเหรอค่ะ 😥😭

ปลาวาฬ : ใช่คร้าา พี่ได้ทุนไปเรียนแค่ 3 ปีเอง ไม่ขี้แย่สิค่ะน้องพี่ 😊

แซมมี่ : ฮึก! จะ.....จั้งนานนนน งื้ออออ

ปลาวาฬ : แปปเดียวเองงง ไม่นานหรอกคร่าาา

แซมมี่ : นานนนน~~~~ 😗

เสียงแจ้งเตือนให้ผู้โดยสารเข้าเกรด

“ขอเชิญผู้โดยสารที่เดินทางไปประเทศเยอรมันนีเข้าเกรดรอเรียกขึ้นเครื่องได้แล้วค่ะ”

ปลาวาฬ : พี่ต้องไปแล้วนะคร้าาา ไม่ร้องสิค่ะ มา...พี่ให้กอดทีนึง 😊

พี่ตัวโตเอ่ยพร้อมกับอ่าแขนรออ้อมกอดเล็กของน้องตัวเล็ก น้องตัวเล็กก็ไม่รอช้า รีบวิ่งเข้าไปกอดพี่ตัวโตทันที

แซมมี่ : ฮื่ออออ รีบกลับมานะค่ะ น้องจารอพี่กลับมาหาน้องนะค่ะ

ปลาวาฬ : คร้าาา น้องรักของพี่ 😊 พี่ต้องไปแล้ววว ดูแลตัวเองดีๆนะค่ะ เเล้วเจอกันใหม่น้าา

พี่ตัวโตยีหัวน้องตัวเล็กพร้อมเอ่ยคำลาและเดินเข้าเกรดไป...

พ่อแซมมี่ : ไปได้แล้วครับลูกพ่อ พี่เขาแค่ไปเรียนเองนะครับ

แม่แซมมี่ : ใช่ค่ะ แค่ 3 ปีเองนะค่ะ

แซมมี่ : อีกจั้งนานนน แจ่ไม่เปงรายยย น้องจารอพี่กลับมาค่ะ 🙂

แม่แซมมี่ : คร้าาาา คนเก่งของแม่ 😊

พ่อแซมมี่ : งั้นเรากลับกันได้ยังคับ

แซมมี่ : คร้าาาา เรากลับกานเตอะคร้าาา

สาวน้อยเดินออกจากสนามบินพร้อมพ่อและแม่ของเธอเพื่อหลับบ้านของตน

.

.

.

.

.

ปลาวาฬ : พี่หวังว่า...เราทั้งสองจะไม่ลืมกันนะครับ พี่คนนี้กลัวเหลือเกิน...😥

คนตัวโตพูดกลับตัวเองหลังจากที่เครื่องออกแล้ว...โดยไม่รู้เลยว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับเขาและเธอในขณะที่เขาไปเรียนอยู่ที่ประเทศเยอรมันนี