Warning your heart !! ดื้ออย่างหนูสู้พี่ไหวหรอ ?

รักวัยรุ่น

Warning your heart !! ดื้ออย่างหนูสู้พี่ไหวหรอ ?

Warning your heart !! ดื้ออย่างหนูสู้พี่ไหวหรอ ?

wishesstar

รักวัยรุ่น

10
ตอน
12.9K
เข้าชม
51
ถูกใจ
22
ความคิดเห็น
125
เพิ่มลงคลัง

=br=

“คุยกับใครอ่ะวิน” เสียงใสปนหงุดหงิดของเนยแฟนผมดังมาจากด้านข้าง ผมเก็บโทรศัพท์มือถือลงหลังจากที่เห็นอาจารย์ประจำเซคเรียนเดินเข้ามาในห้องแล้ว

​“เจนิสแฟนไอ้ภีม” ผมตอบแบบห้วนๆแบบขอไปทีก่อนจะหยิบเอาชีทเรียนขึ้นมา

​“จะคุยไรนักหนา ไม่เกรงใจแฟนชาวบ้านชาวช่องรึไง”

​“เรื่องแค่นี้เองนะไม่ได้มีอะไรมากหรอ” ผมตอบก่อนจะมองดูไอ้ตัวปัญหาทีทำให้เจนิสต้องมาปรึกษาผมในไลน์

​“เชอะ” เนยอุทานออกมาก่อนจะเก็บชีทกับอุปกรณ์การเรียนลุกหนีเดินไปนั่งกับกลุ่มเพื่อนของเธอแถวหน้าของผม

​“เมียงอนอ่อวะ” ภีมถามผมทันทีที่มันนั่งลง

​“อือ มึงอ่ะไปไหนมา”

​“ไปหาน้องมา” ภีมตอบก่อนจะหยิบชีทเรียนของตัวเองขึ้นมาเหมือนกัน

​“ไอ้ภูมิหรอ?”

​“ไม่เว้ย เลิกเสือกก่อนครับ มึงจะเรียนมั้ยครับไอ้เพื่อน” ภีมตบไหล่ผมก่อนจะบังคับให้ผมมองหน้าห้องที่อาจารย์กำลังอธิบายสไลด์อยู่

​“มึงมีน้องคนเดียวนะไอ้ภีม ใครจะมาเป็นน้องมึงอีกนอกจากไอ้ภูมิ” ผมถามไอ้ภีมแบบไม่ลดละ ก็จริงนี่นา บ้านมันมีแต่ลูกชายคนแรกก็เฮียพีทรุ่นพี่คณะที่เรียนจบไปแล้ว ภีมก็เป็นลูกคนที่สอง ส่วนน้องชายมันก็ไอ้ภูมิเรียนอยู่ปี 2 คณะเดียวกันกับพวกผม

​“เรียนก่อนได้มั้ยวะ” ภีมตัดบทก่อนจะสะกิดผมให้มองดูอาจารย์ที่จ้องพวกผมตาเขียวอยู่หน้าห้อง ผมได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้รอเวลาเลิกเรียน

3.50 PM

​“เห้ยพวกมึงกูไปก่อนนะเว้ย เจอกันที่สนามบอลเลยละกัน” ไอ้ภีมรีบเก็บของทั้งหมดลงกระเป๋ามันก่อนจะหิ้วแล้วรีบวิ่งลงไป ผมส่งสัญญาณให้ไอ้ตะวัน กับไอ้มิคตามลงไปดูพร้อมกัน ผมก็อยากรู้เหมือนกันที่มันรีบนักรีบหนามันรีบเพราะใคร

​ทันทีที่พวกผมเดินลงมาใต้ตึกคณะผมเห็นไอ้ภีมคว้าแขนผู้หญิงที่มองจากดาวอังคารก็ดูออกมาเป็นเด็กปี 1 เพราะใส่ชุดนักศึกษามหาลัยพร้อมกับรองเท้าผ้าใบสีขาวล้วนอันเป็นสัญลักษณ์ของปี1 ไปขึ้นรถมันที่จอดอยู่ลานจอดรถ

​“เชร้ดดดด ไอ้ภีมแม่งมีของดีก็ไม่บอก” ตะวันอุทานขึ้นมาทันทีที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดพร้อมกับพวกผม

​“มึงว่าแฟนมันจะรู้เรื่องนี้มั้ยวะ” มิคถามพวกผมที่ยืนอยู่ด้วยทั้งหมด

​“รู้ แฟนมันสงสัยอยู่เหมือนกัน พึ่งทักมาถามกูก่อนเข้าเรียนเนี่ย” ผมบอกเพื่อนไปตามตรง

​“เอาไงดีวะพวกมึง”

​“เย็นนี้ตอนไปซ้อมบอลค่อยคุยกับมันให้รู้เรื่องละกันยังไงก็เพื่อนเราทั้งเจนิสทั้งไอ้ภีมอ่ะ” ตะวันให้เหตุผลก่อนที่พวกผมจะแยกย้ายกันกลับ

​“วินเย็นนี้ไปกินข้าวกันมั้ย พ่อแม่เนยมาหาพอดีเลย” เนยที่พึ่งเดินลงมาถามผมที่พึ่งจะแยกตัวออกมาจากเพื่อนทั้งสอง

​“เย็นนี้วินมีซ้อมบอล”

​“อีกแล้วนะจะซ้อมอะไรนักหนา” เสียงใสดังขึ้นเรื่อยๆจนคนที่เดินไปเดินมาเริ่มหันมามอง

​“ก็เคยบอกไปแล้วว่าซ้อมทุกวันพุธ – ศุกร์ ลืมรึเปล่าเนี่ย” ผมตอบในขณะที่คว้าแขนเนยให้เดินตามผมไปที่รถ

​“ปล่อยเลยนะ ลาสักวันไม่ได้เลยรึไง”

​“เนยแต่ก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้หนิ”

​“แล้วจะให้เนยทนรอแฟนซ้อมบอล แฟนซ้อมนู่นนี่นั่น แฟนทำกิจกรรมไปถึงไหนอ่ะ ลาสักวันก็ไม่ได้เลยหรอ วันนี้พ่อกับแม่เนยมาหานะ” คนตัวเล็กพยายามเกลี้ยกล่อมผมอยู่ในขณะที่เธอก็พยายามสะบัดมือออกเหมือนกัน

​“วันอื่นก็มีนะเนย เสาร์ – อังคารวินก็ว่างเราค่อยไปก็ได้ ส่วนพ่อแม่เนยก็มาหาเนยทุกเดือนอยู่แล้ว ครั้งก่อนวินก็ไปกับเนยแล้ว ไม่เจอครั้งเดียวเอง” ผมตอบอย่างหัวเสีย

​“ได้จะเอาแบบนี้ใช่มั้ย งั้นเราเลิกกันดีกว่ามั้ย ทำแบบนี้เหมือนเนยอยู่คนเดียวเลย” เนยบ่นอย่างหงุดหงิด

​“เอาอีกแล้วนะ เป็นแบบนี้ทีไรก็ท้าเลิกตลอด”

​“ก็เป็นแบบนี้แหละไม่พอใจก็เลิกกันจบ” เนยพูดจบก็สะบัดมืออกมาผมแล้วรีบวิ่งหายไปอีกฝั่งของตึกคณะ ผมเข้าไปนั่งในรถยนต์ของผมก่อนจะถอนหายใจแบบยาวๆ ตอนแรกเนยเข้าใจผมทุกอย่างไม่เคยมีปัญหากับกิจกรรมที่ผมทำเลย แต่ทำไมพักหลังมาเธอถึงเรียกร้องอยากได้เวลาจากผมนักหนาทั้งๆที่ ผมก็ยังยกวันว่างวันอื่นๆให้กับเนยเหมือนตลอด 2 ปีกว่าๆที่คบกันมา

6.00 PM

​“ไงวินได้ข่าวว่าทะเลาะกับแฟนมาหรอ” เจนิสที่นั่งอยู่ม้านั่งของสนามบอลทักผมที่เดินทำหน้าหงุดหงิดเข้ามาในสนาม ผมพยักหน้าให้เจนิสแบบขอไปทีก่อนจะมองดูร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆเจนิส

​“นี่พราว น้องสาวภีมที่เราเข้าใจผิดคิดว่าเป็นกิ๊กภีมอ่ะ” เจนิสแนะนำคนที่นั่งข้างๆ ก่อนน้องจะเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์แล้วยกมือไหว้ผม

​“หวัดดีค่า”

​“หวัดดีน้องพราว แล้วนี่หายงอนภีมมันแล้วหรอ” ผมถามเจนิสต่อทันที

​“อืมเกือบโกรธภีมละ ดีนะที่ตอนเลิกเรียนภีมพาน้องพราวมาแนะนำให้รู้จักก่อน น้องพึ่งเข้ามาเรียนปี 1 ปีนี้แหละ”

​เจนิสยังแนะนำคนข้างๆต่อโดยที่เจ้าตัวไม่ได้พูดอะไรกับผมสักคำมีแค่รอยยิ้มกว้างๆที่ค้างอยู่บนหน้าน้องมาพักใหญ่ๆ

​“พี่ชื่อกวินนะพราว เป็นพี่ปกครองเดี๋ยวช่วงรับน้องเราจะเจอกันในคลาสเชียร์ อย่าไปบอกใครล่ะว่ารู้จักพวกพี่ ในสนามนู่นก็ฝ่ายปกครองทั้งนั้น” ผมแนะนำตัวเองกับคนตัวเล็กที่พึ่งจะหุบยิ้มตอนที่ผมบอกว่าผมเป็นพี่ปกครองหรือที่น้องปี 1 มันเรียกกันว่าพี่ว้ากนั่นแหละ

​“อ่อค่ะ” คนตัวเล็กพยักหน้ารับคำก่อนจะก้มหน้าก้มตาเล่นเกมในโทรศัพท์ต่อ

​“แล้วนี่จะพาน้องนั่งรอไอ้ภีมซ้อมบอลแบบนี้เนี่ยนะ” ผมถามเจนิสเพื่อความแน่ใจเพราะปกติกว่าจะเลิกซ้อมก็เกือบ 3 ทุ่มทุกวัน

​“ไม่อ่ะ เดี๋ยวสักพักเราจะพาน้องไปคณะแล้ว น้องต้องไปซ้อมหลีด” เจนิสตอบผม ผมพยักหน้ารับเล็กน้อยก่อนจะไปวอร์มกับเพื่อนที่รออยู่ในสนามอยู่แล้ว

​“ไงวะ เมียงอนรึไง” ไอ้ภีมที่วอร์มรออยู่ก่อนหน้าถามผมทันทีที่ผมเดินลงไปหาพวกมันที่สนาม

​“ข่าวไวจังนะพวกมึง”

​“ก็เนยเล่นดราม่าเต็มเฟสซะขนาดนั้น แถมขึ้นตัสว่าโสดแล้วนะมึง หนุ่มๆเมนต์จีบกันเพียบ” ไอ้มิคเสริมทันที

​“เดี๋ยวใจเย็นค่อยง้อละกัน มึงอ่ะภีม ไปมีน้องสาวงานพรีเมียมขนาดนี้ตอนไหนวะ” ผมถามไอ้ภีมคืนมั่ง คนโดนถามหุบยิ้มทันทีก่อนจะเตะบอลอัดเข้ากลางตัวผม

​“น้องคนละแม่โว้ย ไม่ต้องมาจ้องเขมือบน้องกูเลยนะ พวกมึงอ่ะ ตัวไหนก็ตาม คนละแม่แต่กู เฮียพีท และไอ้ภูมิหวงนะครับ หวง”

​ไอ้ภีมบ่นอย่างหงุดหงิดก่อนจะชี้หน้าเพื่อนกับรุ่นน้องที่กำลังที่ยืนทำสายตาวิบวับไปให้คนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆเจนิสอยู่ขอบสนาม ก็น่ารักดี

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว