identity v: รักนี้ข้ามดินแดน (เซอร์ไวเวอร์&ฮันเตอร์)

เกริ่น

ผมตื่นขึ้นมาในห้องใต้ดินของโรงงานร้างแห่งหนึ่ง ในห้องนั้นว่างเปล่าไม่มีอะไรเลยนอกจากเสียงหัวเราะของใครบางคนที่ดังมาจากด้านหลังของผม ผมค่อยๆหันหลังกลับไปมองที่ต้นเสียงจากด้านหลังก็ปรากฏร่างชายคนหนึ่งสูงใหญ่กำยำ  ในมือของเขาข้างหนึ่งถือจรวดอันใหญ่เขามองตรงมาที่ๆผมยืนอยู่พร้อมกับเสียงหัวเราะอันเป็นเอกลักษณ์อย่างกับตัวตลกในละครสัตว์ก่อนที่เสียงของเครื่องจรวดในมือของเขาจะทำงานตรงดิ่งมายังที่ผม ผมดึงสติกลับมาพรางมองไปรอบๆเพื่อหาทางออกจากบริเวณนี้ สายตาของผมก็มองเห็นบันไดทางออกจากห้องใต้ดินผมพยายามวิ่งหนีจากชายจรวดที่กำลังบ้าคลั่งไล่จี้ผมมา

แต่ทว่า อยู่ๆผมก็รู้สึกเหมือนมีมือใครบางคนมาดึงผมเอาไว้เมื่อผมหันดูดีๆก็เห็นใบหน้าของเด็กชายคนหนึ่งอายุไล่เลี่ยกับผมเขาใช้นิ้วทำท่าบอกให้ผมเบาๆเสียงลง

ดูท่าทางแล้วเขาคงจะเป็นคนที่หนีชายจรวดมาเหมือนกัน  เขาเริ่มมองไปทางที่ๆหนึ่ง ผมค่อยๆมองตามเขาไปก็พบกับชายจรวดแต่ครั้งนี้ไม่ใช่ชายจรวดบ้าคลั่งคนเดียวแต่ยังมีชายอีกคนหนึ่งที่กำลังโดนชายจรวดคลั่งกำลังทำร้ายอยู่ เด็กชายแปลกหน้าที่ช่วยผมไว้เมื่อกี้หันมามองที่ผมอีกครั้งก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเบาๆแบบกระซิบว่า…

เด็กชายปริศนา:เราจะออกไปจากที่นี้ด้วยกันนะ..........

ผมผยักหน้าตอบรับไปอย่างไม่คิดเพราะในตอนนั้นที่ผมคิดอยู่แค่อย่างเดียวคือทำยังไงถึงจะหนีออกจากที่นี่ได้….......

เด็กชายแปลกหน้าพาผมไปยันที่มีเครื่องถอดรหัสบางอย่างอยู่ เขาบอกกับผมว่าถ้าถอดรหัสเสร็จแล้วประตูทางออกก็จะเปิดเขาใช้มือชี้ไปที่ประตูเหล็กที่หนาทึบก่อนจะเริ่มตั้งใจถอดรหัสต่อไปทามบอกไปด้วยแต่สำหรับผมแล้วไม่ว่าไอ้เครื่องบ้านี่จะคือเครื่องอะไรก็ตามแต่ แต่ที่แน่ๆถ้าผมออกไปได้ผมจะไม่มีทางกลับมาที่นี่อีกไม่ว่าจะเป็นเหตุผลใดก็ตามไม่นานนักก็ถอดรหัสเสร็จ ผมและชายแปลกหน้ารีบวิ่งไปยังประตูแต่ทว่ายังไม่ทันถึงประตูชายจรวดบ้าคลั่งก็ปรากฏตัวขึ้นและไล่ชายแปลกหน้าไปทางอื่นแต่ทว่าเสียงตะโกนบอกสั่งให้เปิดประตูรอก็ทำให้ผมต้องรีบวิ่งกลับมาที่ประตูก่อนจะค่อยๆเริ่มเปิดประตูแบบงงๆ อีกไม่กี่วินาทีต่อมาประตูเหล็กอันใหญ่และหนาก็เปิดออก

เสียงชายแปลกหน้าก็ตะโกนวิ่งหน้าตื่นมาที่ประตู

เด็กชายปริศนา:ชะ….ช่วยด้วย...ช่วยฉันด้วย!!

เสียงร้องของความช่วยเหลือทำให้ผมสะดุ้งเมื่อมองดูดีๆก็เห็นคนที่ตามหลังชายแปลกหน้ามาคือชายจรววดบ้าคลั่งที่กำลังวิ่งตรงมาอย่างรวดเร็ว แต่ทว่าจู่ๆชายแปลกหน้าก็ล้มลงกองกับพื้น จนทำให้ชายจรวดสามารถจับชายแปลกหน้าได้ ก่อนจะยกขึ้นเหวี่ยงไปมาแล้วทุ่มลงดิน และหันมามองทางผมพร้อมรอยยิ้มเสียงหัวเราะที่ทำเอาผมสะดุ้งตกใจวิ่งหนีไปโดยไม่คิดชีวิต

เวลา 20:00น.

หลังจากที่ผมตื่นขึ้นมาอยู่ในโรงงานร้างนั้นและก็เจอกับเรื่องบ้าๆนั่นมันก็ทำให้ผมคิดอะไรบางอย่างขึ้นมา การที่ผมทิ้งคนที่พยายามช่วยผมเอาไว้ให้กับชายจรวดคลั่งโดยที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นหรือตาย แต่ว่าผมจะช่วยอะไรเขาได้ล่ะ เพราะตั้งแต่ผมตื่นตื่นขึ้นมาเองก็จำอะไรไม่ได้เลยทั้งที่อยู่ชื่อพ่อแม่แม้แต่……. ชื่อของผมเอง ว่าผมคือใคร……

สวัสดีค่ะไรท์เองนะจ๊ะ นี้เป็นเรื่องราวความรักของเซอร์ไวกับฮันเตอร์ที่หลายๆคนก็คงรู้จักกันดีอยู่ แต่ครั้งนี้ไรท์เองต้องขออภัยด้วยเด้อถ้าคู่นี้ไม่ตรงกับเรือของใครหลายๆคน บังเบิญ ไรท์ชอบเรือนี้จริงๆ ถ้าใครมีความคิดเห็นยังไงกับคู่นี้ก็คอมเม้มได้เด้อจ้าาาาา

และอีกอย่างไรท์ไม่คงเนื้อเรื่องในเกมเอาไว้แค่บ้างส่วนและบ้างส่วนก็.......ออกทะเลไปยาวๆๆ ฮะ ฮ่าๆๆๆ หวังว่าทุกคนจะชอบ เรือลำนี้กันบ้างน่าา

ชายรักชาย

ไวท์

ลักกี้กาย

ข

ออนุญาติเจ้าของภาพด้วยนะค่ะ